Μαρία Δεδούση Ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα μέσα σε όλο αυτό που ζούμε τον τελευταίο καιρό είναι ότι τα κόμματα, τα οποία έχουν πάψει να παράγουν πολιτική ουσίας, πιστεύουν ότι οι νέοι είναι απολιτίκ. Οτι αν ψηφίσουν, ψηφίζουν «για χαβαλέ». Εναν χαβαλέ, στο μεταξύ, που καλλιεργούν –συστηματικά πλέον– τα ίδια τα κόμματα. Με συνέπεια τα παιδιά να τους γυρίζουν την πλάτη. Και να γυρίζουν την πλάτη στο πολιτικό σύστημα γενικότερα. Και μετά να τα κατηγορούμε.
Πάνε, λοιπόν, όλοι αυτοί στα παιδιά που ξεκινούν τώρα τη ζωή τους μέσα σε ένα πολύ δύσκολο –έως και δυσοίωνο– διεθνές και εγχώριο περιβάλλον, και ο ένας τούς λέει ότι πήγε στην Αμερική κι έγινε μέσα σε δύο χρόνια εκατομμυριούχος, ο άλλος πόσο κάνει η φέτα· όλοι μαζί τσακώνονται ποιος έχει καλύτερο πόθεν έσχες, για το σπίτι του Βολταίρου και τη βίλα στα «προάστια της Νέας Υόρκης», ενόσω κάτι άλλοι παραδίπλα φωνασκούν κάτι ακατάληπτα για όλα τα παραπάνω.
Πραγματικά, πιστεύουν ότι νοιάζεται ο 18χρονος και ο 20χρονος για τα σπίτια εκατομμυρίων των κυβερνώντων του; Για το αν η σαλάτα με κινόα στο εστιατόριο του Στέφανου Κασσελάκη στις Σπέτσες δικαιούται τα πέντε αστέρια που της έβαλε ο ίδιος; Πιστεύουν ότι ο 20χρονος δεν πάει ποτέ στο σουπερμάρκετ και δεν ξέρει πόσο κάνει η φέτα; Πού ζει αυτός, σε άλλη χώρα;
Στο μεταξύ, για τα θέματα που πραγματικά νοιάζουν τον μέσο 20χρονο, την κλιματική αλλαγή, το περιβάλλον, αν θα βρεθεί φαντάρος στο Χάρκοβο να του βαράει ο Πούτιν πυρηνικά στο κεφάλι, την Τεχνητή Νοημοσύνη, αν θα έχει πρόσβαση στη μόρφωση και στην Υγεία, αν θα έχει μια αξιοπρεπώς αμοιβόμενη εργασία και δυνατότητα να ζει σε ένα αξιοπρεπές σπίτι, για όλα αυτά δεν ακούστηκε κιχ.
Κι αν ακούστηκε, πνίγηκε πολύ σύντομα στα επουσιώδη. Μετά θα παραπονούνται όμως οι πολιτικοί και οι διάφοροι μπούμερ «αναλυτές» ότι οι πιτσιρικάδες προτίμησαν να πάνε για μπάνιο, παρά να πάνε να ψηφίσουν. Τι να ψηφίσουν; Το πιο ακριβό σπίτι ή το καλύτερο βίντεο στο TikTok; Τα βλέπουν αυτά και γελάνε. Αλλά δεν τους προσφέρουν καμία λύση σε αυτά που οι ίδιοι κουβεντιάζουν μεταξύ τους.
Η πλήρης στροφή του πολιτικού ενδιαφέροντος, όχι τόσο προς το lifestyle, αλλά κυρίως στον προσωποκεντρισμό, ξεκίνησε από τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο οποίος μέχρι να μάθει την πολιτική αλφαβήτα έπρεπε με κάποιον τρόπο να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού. Είναι η σχολή Καρντάσιαν και Τραμπ, είναι και εξαιρετικά επιτυχημένη: γίνεσαι ο ίδιος σταρ –για ακαθόριστους λόγους– και μετά πουλάς το προϊόν σου, είτε αυτό είναι οικόπεδα, είτε εσώρουχα, είτε πολιτική, καμία σημασία δεν έχει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πάντως, ακολούθησε μάλλον πρόθυμα και όχι, δεν σύρθηκε, δεν είναι πολιτικό βρέφος για να συρθεί κάπου που δεν θέλει. Τον βόλεψε, διότι απέσπασε το ενδιαφέρον από τα πολλά και φλέγοντα. Πιστεύω ότι είναι λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν ότι στην ΕΕ γίνονται πολύ σημαντικές αλλαγές αυτήν την περίοδο, καθοριστικές για το μέλλον της Ευρώπης. Καθοριστικές και για το δικό μας μέλλον, διότι στην Ευρώπη λαμβάνονται οι αποφάσεις που σε ευρεία κλίμακα θα καθορίσουν την αμυντική πολιτική μας, αλλά και τις πολιτικές μας για την ενέργεια και το περιβάλλον. Και την οικονομία φυσικά.
Εν αντιθέσει προς εμάς, όμως, οι σημερινοί 20άρηδες γεννήθηκαν ευρωπαίοι πολίτες. Δεν θυμούνται τη δραχμή, το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα, λυπούνται τους Αγγλους που ξαφνικά θέλουν διαβατήριο για να ξεμυτίσουν, τους νοιάζει τι συμβαίνει στην Ευρώπη, τους νοιάζει πολύ περισσότερο από εμάς τι συμβαίνει στον κόσμο. Ανοίγουν κάθε μέρα ένα τεράστιο παράθυρο σε αυτόν, τα social. Δεν χαζεύουν μόνο κουταμάρες σε αυτά, βλέπουν τι γίνεται και παραέξω. Ακόμη και η κριτική τους στάση απέναντί στην ΕΕ είναι διαφορετική από τη δική μας. Η άνοδος της Ακροδεξιάς στη Γερμανία έχει διαφορετική σημασία για έναν 20χρονο· η Γερμανία τού είναι λιγότερο μακρινή και ξένη από ό,τι είναι σε μας.
Δείτε, όμως, τις τελευταίες 15-20 αναρτήσεις του κυρίου Κασσελάκη στα social: «Το Πόθεν Εσχες μου κι Εγώ». Ή «Εγώ» σκέτο. Και κάτι λίγο για τα Τέμπη και πόσο κάνει το τάδε απορρυπαντικό στο σουπερμάρκετ του Μπάντεν Μπάντεν.
Ευρωπαϊκές εκλογές; Τι είναι αυτό;
Η κεντρική πολιτική σήμερα δεν απαξιώνει μόνο τους νέους, αλλά συλλήβδην το εκλογικό σώμα. Μας συμπεριφέρεται λες και είμαστε ανόητοι, αμόρφωτοι, άσχετοι και αδιάφοροι. Αν και δεν είμαστε –όχι όλοι πάντως– τίποτε από αυτά, πιθανώς οι μεγαλύτεροι είμαστε απλώς παραιτημένοι. Κουρασμένοι. Απογοητευμένοι. Οι νέοι δεν είναι όμως. Έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους και θα τη διεκδικήσουν.
Μπορεί να πάνε στις παραλίες την Κυριακή, αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή είναι οι ίδιοι απολιτίκ. Συμβαίνει επειδή η πολιτική έγινε απολιτίκ. Πιστεύοντας ότι έτσι θα τους «πιάσει». Και κατέληξε να τους διώχνει περισσότερο.
Πηγή: https://www.protagon.gr/
