Γράφει ο Χρήστος Παντελέου
Προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου σε μια τάξη για να καταφέρω να γράψω δυο λόγια [μη νομίζετε πως είναι εύκολο] για την προσπάθεια των κομμάτων να βάλουν δικούς τους ανθρώπους στην ευρωβουλή, το μεγάλο και χλιδάτο συμπόσιο. Εκεί που δύσκολα μαθαίνουμε εμείς, ο κυρίαρχος λαός, τι αποφασίζουν για μας, τα παιδιά μας, τη χώρα μας.
Στέλνουμε βουλευτές απ όλα σχεδόν τα κόμματα και το μόνο που ενδιαφέρει τους εκλεγμένους, πέραν των υψηλών απολαβών και προνομίων είναι σε ποιο μαντρί θα μπουν, όχι να παλέψουν για το συμφέρον της Ελλάδας αλλά για να σμίξουν τις δυνάμεις τους με ομοϊδεάτες. Να κάνουν ντόρο, να παλέψουν τις αντίθετες σκέψεις και ιδέες προτείνοντας τις δικές τους θέσφατες, που ουκ ολίγες φορές είναι κατά της χώρας μας.
Ναι! κάτι σαν τις θύρες όλων των ποδοσφαιρικών ομάδων, ουδεμιάς εξαιρουμένης.
Δύναμη, πάθος, φανατισμός, καφρίλα.
Παίζουν χοντρά παιγνίδια στην πλάτη μας, αλλάζουν μαντρί με την πρώτη ευκαιρία και μ αυτούς που την προηγούμενη θητεία ήταν παρέα, τώρα θα γίνουν αντίπαλοι. Για να καταλάβουμε λοιπόν για πόσο ιδεολόγους ανθρώπους μιλάμε.
Το κυριότερο δε τα βιογραφικά έχουν αντικατασταθεί με τα ποινικά μητρώα που βαραίνουν αρκετούς. Θα μου πείτε λεπτομέρειες. Όλοι κλέφτες είναι.
Όχι;
Στηρίζουμε τους έμπειρους. Να βγάλουμε νέους; να μη ξέρουν να κρυφτούν;
Είδατε τι έπαθε το Ευάκι!
Αξιολύπητοι και αξιοθρήνητοι! Πρώτα εμείς οι ψηφοφόροι, όσο για αυτούς αφήστε τους έχουν πάρει το δρόμο τους. Κάνουν τέτοιες μπάζες που δεν χρειάζονται ούτε τα παιδιά τους να δουλέψουν στη ζωή τους.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει χώρα στον πλανήτη που ο κυβερνήτης της να προτρέπει τον πεινασμένο πολίτη να απευθυνθεί στην εκκλησία για βοήθεια και να μην έχει κάνει χαρακίρι.
Το άκρον άωτον.
Να κερδίσει και αυτές τις εκλογές.
Οι εκλογές είναι πόλεμος.
Με σφαίρες πας στον πόλεμο. Αν επιλέξεις τον σταυρό, που θα επιλέξεις, σωστή η προτροπή για εκκλησιαστική βοήθεια από τον θριαμβευτή της Κυριακής!
