(ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI)
Ο πρωθυπουργός ήταν καταπέλτης στη Βουλή. Απάντησε στις φτηνές κατηγορίες της αντιπολίτευσης ότι δήθεν στην Ελλάδα, επί κυβέρνησής του, υπάρχει μεγάλη ακρίβεια, με τον πιο έξυπνο, τον πιο αδιαμφισβήτητο και τον πιο βαθιά επιστημονικό τρόπο.
Εκεί, λοιπόν, που η αντιπολίτευση επιχειρούσε να αποδείξει ότι η ελληνική φέτα πουλιέται στην Ευρώπη φτηνότερα από ό,τι στα ελληνικά σούπερ μάρκετ, σε μια προσπάθεια να επιβεβαιώσει την κατηγορία της ακρίβειας με ονοματεπώνυμο στη χώρα μας, ο κ. Μητσοτάκης τους αποστόμωσε όλους με τον πιο… ευφυή τρόπο.
Με ένα καινοτόμο επιστημονικά και απολύτως ορθό οικονομικά επιχείρημα αποδόμησε την αντιπολιτευτική… κακοήθεια που χαλάει το success story της ελληνικής οικονομίας.
Αποδεικνύοντας ότι η ελληνική φέτα, στη χώρα όπου παράγεται, πουλιέται πολύ φτηνότερα από ό,τι στην Ευρώπη.
Αρκεί κανείς να αγοράσει μισό και όχι ένα κιλό.
Μια αλήθεια που στηρίζεται στη διεθνώς αποδεκτή πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία πάντοτε το μισό κιλό κοστίζει φτηνότερα από ό,τι το ολόκληρο.
Με την απάντηση αυτή ο κ. Μητσοτάκης απέδειξε ότι η φτηνή κατηγορία της ακρίβειας την οποία χρησιμοποιεί η αντιπολίτευση για να πλήξει την επιτυχημένη οικονομική πολιτική του, στηρίζεται στη… μεγαλομανία των μικρομεσαίων και φτωχών Ελλήνων, να επιμένουν να αγοράζουν ένα κιλό φέτας, τη στιγμή που κανείς δεν τους υποχρεώνει να το πράξουν.
Καθώς αυτό σημαίνει ελεύθερη οικονομία. Να έχεις την επιλογή, αν δεν μπορείς να αγοράσεις ένα κιλό τυρί γιατί είναι ακριβό, να αγοράζεις μισό κιλό, που είναι μέσα στις οικονομικές σου δυνατότητες.
Αφού το μισό κιλό πάντοτε θα είναι φτηνότερο από το ένα.
Όπως και το μισό ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μας, είναι πάντοτε φτηνότερο σε σχέση με το ολόκληρο. Το σκέφτηκε αυτό ποτέ κανείς από εκείνους που κατηγορούν την κυβέρνηση Μητσοτάκη για ακριβή βενζίνη;
Το επιχείρημα αυτό έχει ανεξερεύνητες, για την ώρα, προεκτάσεις.
Αν το μισό κιλό φέτας είναι φτηνότερο από το ολόκληρο, τα 250 γραμμάρια είναι φτηνότερα από το μισό κιλό. Όπως και τα 100 γραμμάρια είναι ακόμη φτηνότερα από τα 250. Και πάει λέγοντας…
Η πολιτική του μισού κιλού που εισήγαγε στην οικονομική σκέψη ο Έλληνας πρωθυπουργός, ακολουθεί τα βήματα της Πυρηνικής Φυσικής. Καθώς η διάσπαση του ενός κιλού σε μικρότερα κομμάτια, μπορεί να κρύβει δυνάμεις και δυνατότητες που δεν τις έχουμε ακόμη εξερευνήσει.
Αρκεί η εξέλιξη αυτή της οικονομικής επιστήμης που οπωσδήποτε θα φέρει το όνομα του εφευρέτη της, να χρησιμοποιηθεί για καλό σκοπό. Και όχι για την καταστροφή της ανθρωπότητας, όπως έγινε με την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Οι προεκτάσεις αυτής της καινοτόμου θεωρίας, πάντως, δεν έχουν τέλος.
Όπως το μισό κιλό είναι φτηνότερο από το ολόκληρο, έτσι και η μισή αλήθεια είναι πάντοτε προτιμότερη από την ολόκληρη.
Ιδίως όταν πρόκειται για τους ενόχους για το έγκλημα στα Τέμπη. Όπου και πάλι, η… κακοήθης αντιπολίτευση που ασκούν στον πρωθυπουργό οι συγγενείς των θυμάτων του τραγικού, όσο και μοναδικού στα διεθνή χρονικά σιδηροδρομικού δυστυχήματος, τον έχει εκνευρίσει.
Οπότε και πάλι ο πρωθυπουργός καταφεύγει στην άκρως ευφυή και καινοτόμο θεωρία του μισού κιλού. Μισές αλήθειες για τις αιτίες του δυστυχήματος, μισές αλήθειες για την τηλεδιοίκηση που δεν λειτουργούσε στη Λάρισα, μισές αλήθειες για να ενοχοποιηθεί ο σταθμάρχης που η ίδια η κυβέρνηση διόρισε αναξιοκρατικά και με κομματικά κριτήρια, μισές αλήθειες για το μπάζωμα του χώρου του δυστυχήματος πριν ακόμη συλλεγούν τα διαμελισμένα μέλη των τραγικών θυμάτων.
Κι ακόμη, μισές αλήθειες για τα εύφλεκτα και απαγορευμένα από τη νομοθεσία, ως ιδιαίτερα επικίνδυνα υλικά, που παρανόμως μετέφερε η εμπορευματική αμαξοστοιχία. Και τα οποία έγιναν αιτία να εξαϋλωθούν τα περισσότερα θύματα της τραγωδίας.
Μισές αλήθειες για την ακρίβεια, μισές αλήθειες για το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, μισές αλήθειες ακόμη και για την ειρήνη στη μαρτυρική Παλαιστίνη.
Αντί να υποστηρίζει η ελληνική κυβέρνηση την πολιτική της αναγνώρισης του κράτους της Παλαιστίνης, που ήδη άρχισαν να ακολουθούν πολλές χώρες της διεθνούς κοινότητας για την ειρήνη στους λαούς του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, με συνέπεια να εκτίθεται στους φιλοπόλεμους φίλους της στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ, υποστηρίζει την πολιτική της μισής ειρήνης. Μόνο για τον λαό του Ισραήλ.
Η αιχμή της προπαγάνδας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για όλα τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η πολιτική της στη χώρα, από την ακρίβεια και το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, μέχρι την φιλοπόλεμη εξωτερική πολιτική της αποστολής όπλων στην Ουκρανία και της στήριξης των πολεμικών σχεδίων του Νετανιάχου, αντλεί την έμπνευσή της από το παλιό και γνωστό ανέκδοτο.
Εκείνο για τον ή την σύζυγο που πιάνεται στα πράσα με την ερωμένη του ή τον εραστή της, αντίστοιχα. Και που για να αμυνθεί, υποστηρίζει το γνωστό:
«Δεν είναι αυτό που νομίζεις»
Ό,τι κι αν συμβαίνει στην Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη, δεν είναι αυτό που εμείς νομίζουμε. Πάντοτε συμβαίνει αυτό που εκείνος νομίζει και που τον εξυπηρετεί καλύτερα.
Δεν υπάρχει ακρίβεια. Μόνο άπληστοι καταναλωτές, που επιμένουν να αγοράζουν το ακριβό ολόκληρο, αντί του φτηνότερου μισού κιλού φέτας.
Το είπε, άλλωστε, σε άλλη ευκαιρία, ο εμπνευστής της πολιτικής του μισού κιλού. Η ακρίβεια, είπε, είναι υπόθεση υποκειμενική του καθενός. Αλλιώς την αντιμετωπίζει για παράδειγμα κάποιος που έχει 40 σπίτια και αλλιώς τα εκατομμύρια των δυστυχισμένων που αναγκάζονται να εξαρτώνται από τον μισθό τους.
Ο οποίος μισθός, έτσι κι αλλιώς και με την ευκαιρία των Ευρωεκλογών που πλησιάζουν και για τις οποίες ο κ. Μητσοτάκης λέει ότι θέλει να μας κάνει Ευρώπη, έγινε μισός από εκείνον που απολαμβάνουν οι ευρωπαίοι εταίροι μας…
- Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ
Πηγή: https://tvxs.gr/
