Πολυνίκης Τριγάζης
Με έκπληξη....Είδα τον θεσμό της οικογένειας να εξυψώνεται μέσα στην κομψότητα, την ιεραρχία και την αγάπη...Είδα τον σεβασμό να κυριαρχεί και τις αξίες της πατρότητας, της μητρότητας και της ζωής να επιβραβεύονται και να τιμώνται....Είδα γιούς και εγγόνια να μεταφέρουν τιμητικά στους ώμους των τον νεκρό τους πατέρα και παππού, ακολουθούμενοι από τις κόρες, ως απλοί τελευταίοι αχθοφόροι, αποδίδοντας έμπρακτα ευχαριστώ στον άνθρωπο που τους έδωσε ζωή και υπόσταση.... και ανατρίχιασα.Άκουσα τις λέξεις Ελλάδα, Ευλογημένες Ένοπλες Δυνάμεις, Έλληνες, Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια σε ώρες πένθους να κοσμούν τον λόγο αποχαιρετισμού ενός γιου για τον Άνδρα που τον γέννησε!Και αισθάνθηκα ότι ο νεκρός έζησε ως Ευτυχισμένος Άνθρωπος και σπουδαίος Πατέρας....Και ένιωσα, για πρώτη φορά, πως ο νεκρός ήταν πράγματι ένας ΕΛΛΗΝΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ!Και πίστεψα, έστω για λίγο, ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα για την Ελλάδα.....