Μητέρα. Αγιόκλιμα γλυκό της ψυχής μας!!
Τα μάτια σου θάλασσες της σιωπής,τα σύνορα σου στην αγκάλη του Θεού,
οι φτερούγες σου από αίμα της καρδιάς και δάκρυ.
Τα όνειρα σου εμείς,
το τραγούδι σου εμείς,
ο πόνος σου εμείς.
Ξορκίζεις τις μαύρες σκιές της ζωής μας,
φοράς τα φτερά των χερουβείμ και ψιθυρίζεις προσευχές.
" Αφήστε τους αγγέλους να ξεκουραστούν!!
Μην τους ξυπνάτε!" μας λες.
"Θα ξαγρυπνήσω εγώ στο προσκεφάλι σας".
Και μεις ακούμε τις ψαλμωδίες της πλάσης.
"Μην πονάτε,θα πάρω εγώ τον πόνο σας!" μας λες.
Και κλείνουν μεμιάς οι πληγές μας.
"Να χαμογελάτε στον καιρό της τρικυμίας, κρατώ γερά το τιμόνι!" μας λες.
Και μεις περνούμε χαμογελαστοί κι ανίδεοι απ' τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη του πελάγου μας.
Μητέρα, απεραντοσύνη του ήλιου
και σταυρός ολόλευκος στον ορίζοντα.
Άγια μορφή των χρόνων μας και καντήλι της Παναγίας μας.
Φυλαχτό στο στήθος μας,
σ' αγαπούμε,
εμείς οι ευλογημένοι σου.
Ιωάννα Αθανασιάδου (Λόγου Εργόχειρα).
