Ηλίας Μαγκλίνης«Δωμάτιο 2806: Η κατηγορία» τιτλοφορείται η έξοχη μίνι-σειρά ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix, σε σκηνοθεσία του Γάλλου Τζαλίλ Λεσπέρ, παραγωγής του 2020. Πολύκροτη υπόθεση που μας απασχόλησε το 2011, στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, σε μια φάση κατά την οποία η τότε ελληνική κυβέρνηση προσδοκούσε πολλά από τον Ντομινίκ Στρος-Καν, διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εκείνη την εποχή.
Η κατηγορία της Ναφισάτου Ντιάλου, καμαριέρας του ξενοδοχείου Sofitel στη Νέα Υόρκη, ότι ο Στρος-Καν, ένοικος του δωματίου 2806, εμφανίστηκε μπροστά της γυμνός και της επιτέθηκε με σκοπό να τη βιάσει, προκάλεσε σειρά από δραματικές εξελίξεις, ενώ είχε και συνέχεια: οι αλλεπάλληλες καταγγελίες γυναικών για σεξουαλική παρενόχληση εκ μέρους του πανίσχυρου τότε άνδρα (προαλειφόταν για πρόεδρος της Γαλλίας) και, κυρίως, η εμπλοκή του ονόματός του σε δίκτυο πορνείας και μαστροπείας στη Γαλλία.
Τότε, το 2011, το σκάνδαλο Στρος-Καν αντιμετωπίστηκε ως κάτι μεμονωμένο αλλά και συνηθισμένο, με τα κριτήρια της εποχής: τι πιο κοινότοπο από έναν πανίσχυρο άνδρα που παρενοχλεί συνεργάτιδές του και δημοσιογράφους – αλλά και μια παντελώς άγνωστή του καμαριέρα ξενοδοχείου;
Υπάρχει βεβαίως ένα σαφές στοιχείο επαναλαμβανόμενης εμμονής και ακρότητας στην περίπτωση του Στρος-Καν.
Πόσο όμως διαφορετικά αρχίζουμε σιγά σιγά να βλέπουμε, δέκα χρόνια μετά, μια τέτοια υπόθεση; Με πόσο διαφορετική ματιά: ότι δηλαδή, δεν είναι κάτι μεμονωμένο και δεν μπορεί, δεν πρέπει να είναι κάτι συνηθισμένο.
Αυτό το τελευταίο σηματοδοτεί μετατόπιση της συλλογικής συνείδησης απέναντι σε τέτοια ζητήματα. Από αυτή τη στήλη, όχι πολύ καιρό πριν, είχαμε σημειώσει πώς η εγκληματική δραστηριότητα του μεγαλοεπιχειρηματία Επστάιν (με νεαρές κοπέλες στις οποίες ασελγούσε αλλά και «πουλούσε» σε φίλους και γνωστούς του) «κουκουλώθηκε» αρχικά, για να ξεσπάσει το άλλο σκάνδαλο, με τον Χάρβεϊ Ουάινσταϊν, το οποίο λειτούργησε σαν καταλύτης: σαν από καραμπόλα, ο Επστάιν επανήλθε στο προσκήνιο και αυτή τη φορά κατέληξε στη φυλακή όπου και –πιθανώς– αυτοκτόνησε.
Αμερικανοί δημοσιογράφοι προσπαθούσαν επί σειράν ετών να ξεσκεπάσουν τον Ουάινσταϊν, αλλά προσέκρουαν σε έναν τοίχο σιωπής και προστασίας. Κάτι γίνεται όμως κάποια στιγμή και το ίδιο το «σύστημα» που προστατεύει τέτοιους ανθρώπους, πλέον, τους «ξερνάει».
Λέγοντας «σύστημα» εδώ, δεν εννοούμε μονάχα το οικονομικοπολιτικό σύμπλεγμα που κυριαρχεί, αλλά και μια γενικότερη νοοτροπία η οποία πλέον φαίνεται να αλλάζει.
Δεν θα πάψει ως διά μαγείας αυτή η άσκηση βίας, ψυχολογικής και σωματικής. Κάτι όμως έχει αλλάξει δραστικά. Και αυτό αφορά, ευτυχώς, και τις περιπτώσεις γενικότερου εργασιακού εκφοβισμού. Αλλά ο δρόμος είναι ακόμα πολύ μακρύς.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/
