Black Keys, η επιστροφή του ασώτου… Κωνσταντίνος Πρωτόπαππας | Τα λόγια του Τσιν
Η ώρα έδειχνε 00:45 και μόλις είχα γυρίσει σπίτι. Οι τελευταίες μέρες, αν και αδιάφορες κύλησαν καλά. Έγραψα μάλιστα και δυο ποιήματα της προκοπής. Αυτό ήταν κάτι. Σίγουρα ήταν κάτι αυτό. Ήμουν έξω, όπως πολύς κόσμος. Βούλιαξε το κέντρο της Αθήνας. Δεν θα το πίστευες αν το έβλεπες. Ούτε εγώ το πίστευα στην αρχή. Μετά το συνήθισα. Κάπως έτσι γίνεται πάντα. Δεν πιστεύεις, βλέπεις, συνηθίζεις και πιστεύεις. Μπορεί και όλα να είναι μια συνήθεια. Το πρωί που ξυπνάς, το μεσημέρι που τρως, το βράδυ που κοιμάσαι. Από συνήθεια γράφω. Ή γράφω γιατί μπορώ, ή γράφω γιατί πρέπει ή μήπως για να μπορέσω. Δεν ξέρω ακριβώς, πάντως μόλις είχα γυρίσει σπίτι και οι τελευταίες μέρες ήταν αδιάφορες.
Χτύπησε το τηλέφωνο στις 00:45 και είπα μπα από μέσα μου. Αν ήταν κάποιος εδώ θα έλεγα μπα απέξω μου, αλλά δεν ήταν. Γιατί δεν είναι κάποιος εδώ τελικά πέρα από εμένα. Τι στο διάολο συμβαίνει. Είχα προλάβει να βάλω τα ρούχα του σπιτιού, ξέρεις ένα σορτς και ένα μπλουζάκι γαλάζιο αλλά δεν έχει και πολύ σημασία που στα λέω. Έχει; Μερικοί λένε πως όλα έχουν σημασία. Νομίζω πως έχουν σημασία όσα μας ενδιαφέρουν, τα υπόλοιπα είναι απλά πληροφορίες αλλά ναι αυτά φορούσα αφού πριν φορούσα κάτι άλλο. Και μπα δεν είπα μόνο σήκωσα το τηλέφωνο αφού ήμουν σίγουρος πριν κοιτάξω την φωτεινή ένδειξη του σταθερού μου τηλεφώνου για τη φωνή στην άλλη άκρη.
Μόλις βγήκε ο δίσκος των Black Keys είπε γρήγορα χωρίς να με ρωτήσει κάτι άλλο. Βέβαια τα είχαμε πει πριν δυο με τρεις ώρες όταν και έκανε την παρατήρηση πως το τελευταίο μου ποίημα διαβάζεται και ανάποδα. Όταν το σκέφτηκα είπα έχεις δίκιο και αυτός το ήξερε πιο πριν πως δίκιο είχε. Είναι ένα ποίημα με ροή που το γυρνάς ανάποδα και συνεχίζει να τρέχει. Όπως τις κλεψύδρες. Όπως ένα κλειστό μπουκάλι μισογεμάτο. Μισοάδειο. Πες το όπως θες, δεν με ενδιαφέρει τώρα. Μου είπε να τον βάλω να τον ακούσουμε μαζί. Αναταράχτηκα, είχα μόλις 5 λεπτά στο σπίτι. Του είπα μέσα. Και αδημονούσε.
Από την αρχή είπε. Βάλε και πες μου κομμάτι, αλλά να σου πω κάτι με επηρέασες. Όντως μπορεί να είναι σε bluesύφος αλλά δεν έχει σχέση με αυτό το δίσκο διασκευών του 2006, το Chulahoma. Και αυτό το Stay All Night τι το θέλανε; Αφού το είχανε ξαναπαίξει. Το ίδιο και το Do The Romp είπε. Αυτό δεν το θυμάμαι του είπα. Στον πρώτο τους δίσκο ρε, στο ασπρόμαυρο. Ανέτρεξα και όντως το είχαν παίξει τότε. Οι διαφορές ήταν όχι μόνο αναμενόμενες αλλά και σοκαριστικές. Τι λύσσα είχαν τότε ρε; Φώναζε. Είχε δίκιο. Το ήξερα. Το ήξερε και αυτός πως έχει δίκιο. Ρε ακούς πως το παίζανε;
Τι να του έλεγα. Πρόλαβα να πω πως ναι αλλά το Going Down South το λένε καλά. Με έβρισε και μου είπε περίμενε. Μου στέλνει το λινκ. Το βάζω. Είναι αυτό. Ένας ηχητικός βόρβορος.
Του λέω πως ότι και να πεις έχεις δίκιο. Ηρέμησε. Φαινόταν σιγά σιγά πιο ήρεμος. Καταλάγιαζε. Τον άκουσα που σταμάτησε να ανασαίνει βιαστικά. Τι άλλα είπε, όλα καλά έξω; Δεν θυμάμαι τι απάντησα. Το κλείσαμε. Άνοιξα τον θερμοσίφωνα να κάνω ένα μπάνιο και να γράψω αυτό. Δεν ήταν κάποιος εδώ για να τα πω, ας κρατήσω αυτό για απόψε πέρα από το ποίημα:
Πρώτα ερωτεύομαι από το μυαλό
έπειτα από την καρδιά
ερωτεύομαι τότε από τα χέρια
προχωράω στα γεννητικά όργανα και κατεβαίνω στους μηρούς
ερωτεύομαι από τις γάμπες προτού καταλήξω στους αστραγάλους
και από εκεί στο έδαφος πριν γκρεμοτσακιστώ ολωσδιόλου
----
«Τα λόγια του Τσίν» - Κάθε πρώτη και δεκαπέντε του μηνός στις σελίδες του Kulturosupa.gr
----
Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
Κωνσταντίνος ΠρωτοπαππάςΟ Κωνσταντίνος Πρωτοπαππάς διακοσμεί με νότες τον άξονα που συγγενεύει την αλήθεια με το ψέμα. Είπε ότι αναδίδει δυσλεκτικούς τρόπους για να κάνεις Shake Your Μπούτι ενώ αναπνέει στην Αθήνα αποθηκεύοντας εικόνες και λέξεις. Λάτρης του παλαιού, του earl grey και του t-shirt. Kάθε 30 του μήνα.
Mail για επικοινωνία k.protopappas@hotmail.com
Blog, http://noisepoems.blogspot.gr
Ιστοσελίδα: http://www.kulturosupa.gr
Πηγή: http://www.kulturosupa.gr/
