"Είναι μια στράτα μαγεμένη που καλεί όλους τους εξόριστους σ' αυτή τη φυλακή,
όλες τις ψυχές που ξέρουνε πως εδώ δεν ανήκουν.
Που βλέπουν την ασχήμια, τη βρωμιά, την πραγματικότητα, αυτή που μας πουλάνε και νιώθουν αηδία.
Που γνωρίζουν μέσα τους πως δεν είναι αυτός ο κόσμος για τον οποίο γεννήθηκαν.
Που ψάχνουν την ομορφιά σε κάθε ροδοπέταλο,
Που στον άνεμο ψυχανεμίζονται εικόνες από μέρη αμόλυντα, καθαρά, που οι άνθρωποι είναι ζωντανοί και ξέρουν ν' αγαπάνε.
Που οι πόλεις είναι κρυστάλλινες και φωτεινές,
που αυτό που μετρά είναι η ομορφιά της καρδιάς, η γαλήνη της ψυχής, ο έρωτας, η τέχνη, η αρμονία.
Εκεί που η δικαιοσύνη είναι αυτονόητη, όχι γράμματα σε χαρτί, γιατί πηγάζει απ την αγάπη για το συνάνθρωπο.
Που ο έρωτας είναι φως που δε σκιάζεται από φόβο, από πόνο, αποστάσεις.
Αυτό το μονοπάτι μπορείς να το δεις ολοκάθαρα κάτι καλοκαιρινά βράδια μαγεμένα.
...............................................................................................
Από χρυσό κι ασήμι είναι φτιαγμένο και ψιθυρίζει μυστικούς σκοπούς στις ονειροπόλες ψυχές.
Για να κάνουν το ταξίδι τους όσο υπάρχει καιρός.
Πριν τα δεσμά και η σκουριά του μακελάρη χρόνου τις θάψουν κάτω από τόνους «πρέπει» και «αλλά».
Πριν απομείνουν μόνες τους να ουρλιάζουν στο σκοτάδι..."
Πηγή: stixoi.info
