Επιμέλεια: Ελένη Σοφού
Μια φορά κι έναν καιρό το στερνοπαίδι του Χρόνου, ο Δεκέμβρης παραπονέθηκε στον πατέρα του πως τον είχε αδικήσει. Μόνο κρύα, μεγάλες νύχτες και παγωνιές του είχε δώσει για προίκα! Τότε ο γερο πατέρας τον φώναξε να καθίσει κοντά του και να απαντάει με μια λέξη σ΄ό,τι τον ρωτάει.
– Μου είπες ότι σου έδωσα το κρύο. Πες μου μια άλλη λέξη που αρχίζει από Κάπα.
– Κάλαντα, κάρτες, κάστανα, κουραμπιέδες, απάντησε ο Δεκέμβρης.
-Σταμάτα, σταμάτα,είπε γελώντας ο γερο Χρόνος, μόνο μια λέξη σου ζήτησα! Για πες μου τώρα, είπες χιόνια, άλλη λέξη από Χι;
-Χιονάνθρωπος, χαρά, χαμόγελα, Χριστούγεννα, Χριστός! είπε με μια ανάσα ο Δεκέμβριος και θέλησε να συνεχίσει, αλλά ο πατέρας του τον σταμάτησε, γελώντας.
– Θα σε ρωτήσω κάτι πιο δύσκολο, γιατί πήρες μεγάλη φόρα. Πες μου μια ευχή μ΄αυτά τα δύο γράμματα.
-Καλά Χριστούγεννα! φώναξε ο Δεκέμβριος χαρούμενος. Σ΄ευχαριστώ πατέρα μου! Η προίκα μου είναι μεγάλη. Μεγάλες νύχτες να λάμπουν οι χιονονιφάδες πάνω στα έλατα και το άστρο της Βηθλεέμ στη Φάτνη! Κρύες νύχτες να μαζευτούν οι άνθρωποι στα γιορτινά τραπέζια, με καρύδια, κουραμπιέδες, γαλοπούλα κα φιλιά. Παγωνιά την τελευταία μου μέρα, να βάλει ο Αη Βασίλης την κόκκινη κάπα του και να μοιράσει δώρα και χαρά!’
(Από το βιβλίο “Παραμύθια και Ιστορίες για όλο το Χρόνο” 2003, Μαλλιάρης Παιδεία)
