Παραμονή Πρωτοχρονιάς
Δεν ξέρω αν είναι έθιμο πια να γράφεται στο τέλους του χρόνου ένας απολογισμός, μια παράδοση, ένας λογαριασμός των γεγονότων και των συναισθημάτων. Λες και λογίζομαι όσα πέρασα σαν να ήταν μόνο καλά ή κακά, άσπρα η μαύρα. Πέρασε η μέρα που ήθελα να ζήσω. Πέρασε και η επόμενη. Κι έτσι χωρίς να καταλάβουμε ποτέ πως τελείωσε νιώσαμε ξαφνικά την παραμονή ενός νέου χρόνου.
Δεν ξέρω αν το τέλος είναι αρχή για κάτι άλλο. Στις μέρες μας βοηθάει πιο πολύ να λέμε πως κάτι άλλο θα έρθει, κάτι άλλο θα αλλάξει αυτό που ζούμε και με ένα παράπονο βλέπουμε τι ζήσαμε και δεν μας αρκεί. Πέρασε ο χρόνος κι αυτό γιατί κάθε χρόνος έχει αρχή και τέλος. Καθώς μάθαμε να ορίζουμε αρχή και τέλος. Μάθαμε τα όρια για να μπούμε κι εμείς εκεί να γίνουμε. Αρνήθηκε άραγε ποτέ κανείς πως κάποτε η νέα χρονιά, ο νέος χρόνος δεν είναι στα αλήθεια νέος. Συνεχίζουμε σε μια ράγα τρένου που δεν έχει ξεκινήσει ακόμα ή που έχει φύγει ήδη, να περπατάμε αργά και γρήγορα, βήμα βήμα, ανάσα ανάσα. Κάθε χρόνο θυμάμαι να μετρώ τις μέρες που έχω ακόμα μπροστά μου. Αλλά δεν τις μετρώ με βάση τι μου έχει μείνει για κάτι καινούργιο. Θέλω να μετρώ τις μέρες για όσα δεν έχω ζήσει ακόμα.
Γενέθλια, επέτειοι, γιορτές και άδειες. Βλέπεις κάθε όριο είναι μια μέρα κενή, μια μέρα ίδια κάθε χρόνο, μια μέρα που έρχεται κάθε χρόνο. Είναι που κάθε χρόνο 25 Δεκέμβρη θα έχουμε Χριστούγεννα, 15 Αυγούστου θα έχω γενέθλια και 21 Μαΐου θα θυμόμαστε την ένωση των Επτανήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Κάθε χρόνο 31 Δεκέμβρη θα περιμένουμε τον νέο χρόνο. Κάθε φορά θα ζούμε την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς σαν να είναι η αρχή για κάτι καλύτερο. Περιμένω κάθε φορά να έρθουν νέα, σαν τα παιδιά που περιμένουν τα δώρα του Αι Βασίλη.
Τώρα που μεγάλωσα κάθε παραμονή θέλω να κοιμάμαι νωρίς νωρίς για να μην σκέφτομαι πως η μέρα αυτή είναι διαφορετική από τις άλλες.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/paramoni-protochronias-georgiana-kestrinoy/
