Λευτέρης Κουσούλης
Σε φάση σχετικής ησυχίας και προσωρινού κατευνασμού φαίνεται να μπαίνει μαζί με αυτόν τον Δεκέμβρη η τρέχουσα πολιτική μας ζωή
Πρώτη μέρα του Δεκέμβρη ενός ακόμη ανήσυχου χρόνου σήμερα. Ο ερχομός κάθε Δεκέμβρη έχει μέσα του κάτι το εορταστικό. Εμείς παιδιά στον Λακωνικό, που ο ορίζοντάς του μας έκλεψε για πάντα τη σκέψη, τον περιμέναμε να έρθει από το πέλαγος, να φέρει μαζί με την αλμύρα ιστορίες από άλλους τόπους που θα μεγάλωναν τον μικρό μας τόπο. Αιχμάλωτοι στον Νότο, η θάλασσα ήταν το αιώνιο παιχνίδι μαζί και ο δρόμος του ταξιδιού μας. Και σχεδιάζαμε ασυγκράτητοι κάθε Δεκέμβρη φανταστικούς χριστουγεννιάτικους στολισμούς στα κοντινά νησάκια και τους απάτητους θαλασσοδαρμένους βράχους.
Η πόλη, όπως κάθε πόλη στη χώρα, φωτίζεται κατά τη συνήθεια και το πνεύμα της εορτής κερδίζει σιγά-σιγά μια καθημερινότητα σκούρα και συγκρατημένη, που θα ήθελε τον εαυτό της πιο ελεύθερο από καταναγκασμούς και δεσμεύσεις. Οι άνθρωποι εορτάζουν από τα πρώτα βήματα και η γιορτή ανήκει στις εμπνευστικές αρχέγονες εναποθέσεις, που στη δοκιμασία της μεγάλης διαδρομής άντεξε και στέκει, κάθε γιορτή, ως πηγή αισιοδοξίας και υπόμνησης αυτού που υπήρξε και του καλύτερου που θα υπάρξει.
Κάτι από γιορτή θα μπορούσε να πει κανείς έχει και η πολιτική, αν τη διαβάσει ως αναζήτηση και ως κίνηση, ως εναντίωση σε αυτό που στον χρόνο εγκαταστάθηκε και ως αναφορά στο νέο που εορταστικά και δημιουργικά φαντάζεται. Μια γέννηση και μια αναγέννηση είναι όλα. Ενα επιθυμητό έσχατο. Γύρω τους ξεδιπλώνεται επιθετικά η διεκδίκηση και αμείλικτη η σύγκρουση υπόσχεται την υπέρβαση του τετριμμένου και καθημερινού. Άλλοτε ησυχάζει σε μια προσωρινή ανάπαυλα ανακεφαλαίωσης και στοχασμού και άλλοτε επανέρχεται σε μια συνομιλία και αντιμαχία με τον αμείλικτο χρόνο.
Σε φάση σχετικής ησυχίας και προσωρινού κατευνασμού φαίνεται να μπαίνει μαζί με αυτόν τον Δεκέμβρη η τρέχουσα πολιτική μας ζωή. Σαν κάτι να παίρνει επιφανειακά τέλος μαζί με την ολοκλήρωση του 2024 και οι πολιτικές δυνάμεις να αντιλαμβάνονται ότι η σημερινή ισορροπία θα τις συνοδεύσει ως τις επόμενες εκλογές, πέρα από κρυφές ή φανερές επιδιώξεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει το τέλος του, με το κάθε εναπομείναν μέρος του να επιστρέφει πιο ήρεμα και πιο συνειδητοποιημένα στα γνωστά και στα ίδια. Το ΠαΣοΚ, ξεχνώντας σε αυτόν τον ευνοϊκό Δεκέμβρη τα εκλογικά όρια που ο εαυτός του θέτει και θα θέτει στον δρόμο του, μοιάζει ανεπίγνωστα να απολαμβάνει την προσωρινή συνθήκη, ανυποψίαστο για τις ανάγκες της εποχής και τα εμπόδια της πορείας.
Το οριστικό τέλος της αυτοδυναμίας για την κυβερνητική παράταξη, που οι ευρωεκλογές ηχηρά σήμαναν τον Ιούνιο, έχει μπροστά της όλο τον Δεκέμβρη να συναντηθεί και να ξανασυναντηθεί με τις δημοσκοπήσεις και τον κατακερματισμό που ευκρινώς θα φωτογραφίσουν, σαν μια από τις σταθερές εικόνες αυτού του τελευταίου μήνα του 2024.
Μια ελεύθερη ματιά θα μπορούσε, ανεπηρέαστη από τη συμβατικότητα των ημερών, να δει και αυτόν τον Δεκέμβρη, που σήμερα ξεκινάει τη ζωή του, σαν παιχνίδι. Με το παιχνίδι να ορίζεται (αντιγράφω από το ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΛΕΞΙΚΟ) σαν «κάθε πράξη με πνεύμα και φιλοσοφία αμεριμνησίας, πέρα από την προσδοκία που γεννά το πιθανό εκάστοτε αποτέλεσμα».
Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
Πηγή: https://www.tovima.gr/editor/kousoulis-leyteris/
