Γράφει ο Γιώργος Γρηγοράκος
Είναι γνωστό ότι στην πολιτική σκηνή της χώρας μας, η έννοια της αναντιστοιχίας λόγων και πράξεων είναι κάτι σύνηθες σε σημείο που να θεωρείτε πάγια τακτική. Τα κόμματα δείχνουν να μην θυμούνται τι έκαναν ή τι έλεγαν μόνο και μόνο για να κερδίσουν κάποια πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. Πώς αλλιώς άραγε μπορεί κανείς να δικαιολογήσει τον τρόπο που έχει επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί τη δικαστική ετυμηγορία του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών για τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Χρυσής Αυγής;
Για του λόγου το αληθές χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η διαγραφή του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης επί κυβερνήσεως Τσίπρα Σταύρου Κοντονή, που αποτελεί πλέον παρελθόν για την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, αφού τόλμησε να καυτηριάσει την αναντιστοιχία λόγου και πράξης λέγοντας δημόσια αλήθειες, σχετικά με τα όσα επέβαλαν την άρον-άρον ψήφιση του νέου ποινικού νόμου, ελάχιστες ημέρες πριν τις εκλογές του Μαΐου του 2019.
Οι επισημάνσεις του Σταύρου Κοντονή εκθέτουν τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς δείχνουν ότι το κόμμα και η τότε κυβέρνησή γνώριζαν τις επιπτώσεις που θα είχαν στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής οι συγκεκριμένες τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα. Παρόλα αυτά ο κυνικός και συμφεροντολογικός τρόπος με τον οποίο κινήθηκε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μας προκαλεί βάσιμες υποψίες ότι αυτές οι αλλαγές ήταν μεθοδευμένες για να ευνοήσουν την Χρυσή Αυγή με σκοπό να κόψει ψήφους από τη ΝΔ.
Όμως πέραν όλων αυτών το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιδίδεται μετά την ολοκλήρωση της δίκης σε μία πρωτοφανή προσπάθεια επικοινωνιακής της εκμετάλλευσης, κάνοντας το μαύρο άσπρο και ποντάροντας στην αχίλλειο πτέρνα του λαού μας που είναι η ρηχή του μνήμη.
Η αλήθεια είναι και θα πρέπει να μην το ξεχνάμε, ότι η Χρυσή Αυγή έκατσε στο εδώλιο του κατηγορουμένου από την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά καθώς και το ότι η ετυμηγορία εξεδόθη πάλι επί κυβέρνησης ΝΔ. Το παραπάνω στοιχείο από μόνο του μπορεί να λέει πολλά ή για κάποιους μπορεί να αποτελεί μία απλή χρονική σύμπτωση. Σε κάθε περίπτωση είναι άξιο αναφοράς.
Παράλληλα κανείς δε δικαιούται να ξεχνά ότι σε σχεδόν τεσσεράμιση χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν λίγες οι φορές που το τότε κυβερνών κόμμα έφτανε ακόμα και στα όρια του “πολιτικού φλερτ” με την Χρυσή Αυγή για να καταφέρει μικρές πολιτικές νίκες της εποχής, όπως για παράδειγμα τον Ιούνιο του 2016 όταν ο τότε πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης τόνιζε ότι «στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι», σχολιάζοντας το ενδεχόμενο μίας θετικής ψήφος της Χρυσής Αυγής στην αλλαγή του εκλογικού νόμου. Μάλιστα κάποιοι την περίοδο εκείνη έκαναν λόγο για την συγκρότηση ενός άτυπου “μετώπου” μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής, το οποίο εκφραζόταν σε συγκεκριμένα κομμάτια της καθημερινής πολιτικής επικαιρότητας.
Ταυτόχρονα και αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ξέπλυνε την ακροδεξιά του Καμμένου, ονομάζοντάς την κεντροδεξιά, ήταν ανεκτικός απέναντι στη Χρυσή Αυγή την ώρα που χρειαζόταν, κατορθώνοντας με τον νόμο του να ρίξει στα μαλακά τους νεοναζί για τις εγκληματικές τους ενέργειες.
Μετά την δημοσιότητα που πήραν οι ευνοϊκές για τη Χρυσή Αυγή αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε τώρα ότι θα φέρει πρόταση νόμου για να στερηθούν οι καταδικασθέντες τα πολιτικά τους δικαιώματα, όταν με τον Ποινικό τους Κώδικα εκτός της μείωσης των ποινών για τη διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, αφαίρεσαν και τις ποινές για στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων. Όμως φαίνεται ότι μέσα στον άκρατο λαϊκισμό και την υποκρισία τους λησμονούν ότι οι ποινικές τροποποιήσεις δεν μπορούν να ισχύσουν αναδρομικά.
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν θεωρίες συνομωσίας, αν δεν είχαν αποκαλυφθεί από έναν πατριώτη αριστερό όπως ο Σταύρος Κοντονής (υπάρχουν και τέτοιοι ευτυχώς στον ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος τόλμησε μη υπολογίζοντας την πολιτική του καριέρα (ίσως και λόγω Ζακυνθινής “τρέλας”) να γνωστοποιήσει, έστω και καθυστερημένα, τα υπόγεια κανάλια μεταξύ της αριστεράς που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ και της συμμορίας των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
