Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΑΜΥΝΑ Ή ΣΕ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ;

Τα δημοκρατικά αδιέξοδα δεν δικαιώνουν τη συμψηφιστική (πολιτική;) βία. Δεν υπάρχει καλή βία και νομιμοποιημένο έγκλημα στις δημοκρατίες.

  Γιάννης Πανούσης

Τέως Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης,
Καθηγητής Εγκληματολογίας Παν/μιου Αθηνών

ANGELOS TZORTZINIS VIA GETTY IMAGES

...στου κανενός τη χώρα
ήδη τρεις μέρες
ανεμίζεις στο σχοινί
Στ.Κουτσούνης, Στου κανενός τη χώρα

Παρά τη γενική καταδίκη της Χρυσής Αυγής η μεγάλη στρέβλωση της Δημοκρατίας από τη μεταπολίτευση παραμένει σε ισχύ. Μετά το 1974 θεωρήσαμε – εκ του πονηρού ή εξ’ αφελείας – πως υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνία χωρίς όρια. Πολλοί θεωρούν πως έχουν μόνο δικαιώματα, πως μπορούν με το δικό τους τρόπο να βρουν το δίκιο τους, χωρίς να αναγνωρίζουν κοινωνικά συμβόλαια, πολιτική συναίνεση ή δημοκρατικούς θεσμούς. Την έλλειψη ορίων έρχεται να συνδράμει η γενικευμένη ανομία.

Δυστυχώς δεν μπορούμε να βγούμε από αυτόν το φαύλο κύκλο, καθώς δεν πρόκειται για τον παροξυσμό ή την αγανάκτηση ενός ή μερικών ατόμων αλλά για μια κουλτούρα η οποία έχει οικοδομηθεί τα τελευταία 46 χρόνια. Η βία δοξολογήθηκε ακόμη και από τους πολιτικούς. Αποδειχτήκαμε αδύναμοι να διαχειριστούμε την ελευθερία μας. Και φτάσαμε στα άκρα, αν και θεωρώ πιθανό πως θα δούμε και χειρότερα φαινόμενα στο μέλλον. Προφάσεις και αιτιολογίες υπάρχουν πάντοτε. Αν θέλεις να στραφείς, όμως, κατά του πολιτικού συστήματος ή κατά των πολιτών δεν δέρνεις όποιον βρίσκεις στο δρόμο. Αυτό είναι παράκρουση και τυφλή βία. Είναι ιδεολογική σύγχυση και ένας φαύλος κύκλος. Το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να ενοχοποιήσει τους άλλους και οι άλλοι το πολιτικό σύστημα.

Προσοχή. Το αίτημα για περισσότερη ασφάλεια θα ταυτισθεί με το άγχος για περισσότερη καταστολή. Από «άμυνα κατά των ολίγων» τελικά η βία θα γίνει «επίθεση κατά των πολλών». Το αμυντικό δικαίωμα των πολιτών συμ-πλέκεται με την υπεραντίδραση της Αστυνομίας. Δεν πρόκειται για κάποια «κοινωνική κατασκευή» του (όποιου) εχθρού (Hostis, Inimicus) αλλά για υπόγεια αίσθηση / πρόσληψη μιας εχθρικής και εκδικητικής Δημοκρατίας. Θέλει προσοχή απ΄όλες τις μεριές να μη ξαναμπούμε σε μονομαχίες με άλλους ‘μονομάχους’.Αυτοσυγκράτηση κι όχι κραυγές.

Χρειαζόμαστε εκπαίδευση στη Δημοκρατία και στη μη-βίαιη αντίδραση.Το έχω ξαναγράψει. Δει δη κανόνων και ορίων. Χωρίς κανόνες και όρια, ούτε υπακοή, ούτε ανυπακοή νοούνται. Ούτε βέβαια και Ελευθερία ή Ελευθερίες. 

Υ.Γ: Πρέπει να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα. 

Τα δημοκρατικά αδιέξοδα δεν δικαιώνουν τη συμψηφιστική (πολιτική;) βία. Δεν υπάρχει καλή βία και νομιμοποιημένο έγκλημα στις δημοκρατίες.

Πηγή: https://www.huffingtonpost.gr/