‘Εχεις ζήσει είκοσι, τριάντα ή ογδόντα χρόνια, τι έχεις κάνει τη ζωή σου;
Μη πεις, «θα ολοκληρωθώ στην επόμενη ζωή».
Έχεις αυτή τη ζωή, αυτό το εκπληκτικό πράγμα που ονομάζεται ζωή, στην οποία υπάρχει πόνος, ευχαρίστηση, φόβος, ενοχές και όλα τα βάσανα και όλη η μοναξιά και η απελπισία της ζωής και η ομορφιά της ζωής.
Την έχεις και τι την κάνεις;
Σκέψου το, είναι πολύ σημαντικό να αναρωτηθείς και να απαντήσεις, όχι στον ομιλητή, αλλά στον εαυτό σου.
Αν κάνεις αυτή την ερώτηση, μη πας στο κρεβάτι να κοιμηθείς με κατάθλιψη επειδή δεν έχεις κάνει τίποτα, επειδή δεν έχεις κάνει απολύτως τίποτα.
Σου δόθηκε μια ζωή, το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο, και τι την έχεις κάνει;
Τη διαστρέβλωσες, τη βασάνισες, την κομμάτιασες, τη διαίρεσες, γέννησες βία, καταστροφή, μίσος, την έκανες να είναι χωρίς αγάπη, χωρίς συμπόνοια, χωρίς πάθος.
Έτσι όταν αναρωτιέσαι τι την έχεις κάνει τη ζωή σου – και ελπίζω πως αναρωτιέσαι σοβαρά – τότε αν είσαι λίγο ευαίσθητος, θα γεμίσουν δάκρυα τα μάτια σου.
Αλλά θα γεμίσουν δάκρυα τα μάτια σου γιατί θα σκέφτεσαι το παρελθόν, τι θα μπορούσες να έχεις κάνει, δηλαδή δάκρυα αυτολύπησης.
Γι αυτό μη δακρύζεις γιατί το ερώτημα και η απάντηση βρίσκονται μόνο στο παρόν, ούτε στο αύριο, ούτε στο παρελθόν, που σημαίνει: Τι κάνεις τώρα με αυτή τη ζωή που σου δόθηκε, τώρα όχι αύριο;
Κρισναμούρτι, Βομβάη 1969
Πηγή: https://www.o-klooun.com/
