Γράφει ο Ιωάννης Β. Καραπανάγος
Έφυγε από τη Ζωή, ένα από τα σύμβολα της τοπικής εκπαιδευτικής κοινότητας. Ένα από τα πρόσωπα που για εμάς, τους μαθητές της, ήταν και θα παραμείνει σημείο αναφοράς. Η γεμάτη ανθρωπιά, καλοσύνη, κατανόηση και χαμόγελο, αείμνηστη Αναστασία Αλικάκου.
Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Τμήματος Κλασσικής Φιλολογίας, δεν ήταν απλά μια ακόμη καθηγήτρια. Συμπαραστάτης και στυλοβάτης όλων, μας καθοδήγησε στον δρόμο της πνευματικής προόδου, προσωποποιώντας τη σχέση αγάπης, κατανόησης και συγχώρεσης μεταξύ εκπαιδευτικού - μαθητή.
Η αγκαλιά της έμενε πάντοτε ανοιχτή για όποιον αναζητούσε καταφύγιο και οι συμβουλές της γεννούσαν εμπιστοσύνη προς εκείνη.
Μας άφησε παρακαταθήκη τα βιβλία της, από το περιεχόμενο των οποίων αντιλαμβάνεται ο κάθε αναγνώστης το μέγεθος των συναισθημάτων της για τον τόπο καταγωγής της, τη Λακωνία, αφού γεννήθηκε στο Ξηροκάμπι (Πολοβίτσα) Λακωνίας, την οικογένειά της και το λειτούργημά της, το οποίο υπηρέτησε για τριάντα χρόνια, τα είκοσι πέντε στο Γυμνάσιο - Λύκειο Λουτρακίου.
Γράφει στο βιβλίο της ''Ταξιδεύοντας στις αναμνήσεις μου...": ''Η ζωή μου μοιάζει μ΄ένα παραμύθι, που έχει αρχή, μέση και τέλος''.
''Σ' όλη μου τη ζωή προσπάθησα να πετάξω πολύ ψηλά, όμως δεν τα κατάφερα να φτάσω 'κει που ήθελα... Μ΄αρκούσε όμως να πορεύομαι ''όρθια'', στο δρόμο της γης... και να πετάω ψηλά μόνο με τ΄όνειρο...".
Γράφει στο βιβλίο της ''Ταξιδεύοντας στις αναμνήσεις μου...": ''Η ζωή μου μοιάζει μ΄ένα παραμύθι, που έχει αρχή, μέση και τέλος''.
''Σ' όλη μου τη ζωή προσπάθησα να πετάξω πολύ ψηλά, όμως δεν τα κατάφερα να φτάσω 'κει που ήθελα... Μ΄αρκούσε όμως να πορεύομαι ''όρθια'', στο δρόμο της γης... και να πετάω ψηλά μόνο με τ΄όνειρο...".
Εμείς θα την θυμόμαστε σαν μια ξεχωριστή πνευματική μας μητέρα.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά της - Αιωνία της η μνήμη.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ «50 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ… ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ» ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ!
