Αναδημοσίευση από το προσωπικό facebook του Κυριάκου Δοσαρά
(Όταν κοντεύεις να λησμονήσεις, και πριν της αέναης λήθης το πέπλο σε τυλίξει, ανέσυρε απ ' το συρτάρι σου έναν ποιητή.
Όταν το δάκρυ σου και τον πόνο σου, κάπου θα επιθυμείς να αποθέσεις, ανέσυρε απ ' το συρτάρι σου έναν ποιητή.
Όταν τα μελλούμενα θα θες να εξιχνιάσεις, ανέσυρε απ ' το συρτάρι σου έναν ποιητή.
Αυτό πράττω κι εγώ τώρα, ανασύροντας απ ' το δικό μου συρτάρι, μια από τις ''προφητείες'' του ποιητή μας Αργύρη Χιόνη, που γράφτηκε το 1983...)
''Όταν τα δέντρα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων''
Θα ' ρθει μια μέρα
που τα δέντρα θα μισήσουν
την αχαριστία των ανθρώπων
και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο
θροΐσματα κι οξυγόνο.
Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγουν.
Μεγάλες τρύπες θα μείνουνε στη γη
εκεί που ήταν πρίν τα δέντρα.
Όταν οι άνθρωποι καταλάβουνε τι έχασαν
θα πάνε και θα κλάψουνε πικρά
πάνω απ ' αυτές τις τρύπες.
Πολλοί θα πέσουνε μέσα.
Τα χώματα θα τους σκεπάσουν.
Κανείς δεν θα φυτρώσει.
(Ελπίζω κι εύχομαι, καθώς σαν σήμερα, Ιούλης ήταν το 2018, μιας ακόμη αποφράδος ημέρας για τον τόπο μας, και με τα γεγονότα που θα επακολουθήσουν, να δείξουμε έστω την ύστατη ετούτη ώρα, την απαραίτητη ομοψυχία, ανδρεία, κι αδελφοσύνη μεταξύ μας, πετώντας επιτέλους στον κάλαθο των αχρήστων, τις όποιες πολιτικές διαφορές μας χωρίζουν! Οι καιροί το απαιτούν!).
Όταν το δάκρυ σου και τον πόνο σου, κάπου θα επιθυμείς να αποθέσεις, ανέσυρε απ ' το συρτάρι σου έναν ποιητή.
Όταν τα μελλούμενα θα θες να εξιχνιάσεις, ανέσυρε απ ' το συρτάρι σου έναν ποιητή.
Αυτό πράττω κι εγώ τώρα, ανασύροντας απ ' το δικό μου συρτάρι, μια από τις ''προφητείες'' του ποιητή μας Αργύρη Χιόνη, που γράφτηκε το 1983...)
''Όταν τα δέντρα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων''
Θα ' ρθει μια μέρα
που τα δέντρα θα μισήσουν
την αχαριστία των ανθρώπων
και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο
θροΐσματα κι οξυγόνο.
Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγουν.
Μεγάλες τρύπες θα μείνουνε στη γη
εκεί που ήταν πρίν τα δέντρα.
Όταν οι άνθρωποι καταλάβουνε τι έχασαν
θα πάνε και θα κλάψουνε πικρά
πάνω απ ' αυτές τις τρύπες.
Πολλοί θα πέσουνε μέσα.
Τα χώματα θα τους σκεπάσουν.
Κανείς δεν θα φυτρώσει.
(Ελπίζω κι εύχομαι, καθώς σαν σήμερα, Ιούλης ήταν το 2018, μιας ακόμη αποφράδος ημέρας για τον τόπο μας, και με τα γεγονότα που θα επακολουθήσουν, να δείξουμε έστω την ύστατη ετούτη ώρα, την απαραίτητη ομοψυχία, ανδρεία, κι αδελφοσύνη μεταξύ μας, πετώντας επιτέλους στον κάλαθο των αχρήστων, τις όποιες πολιτικές διαφορές μας χωρίζουν! Οι καιροί το απαιτούν!).
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΔΟΣΑΡΑΣ
