Γράφει η Αλεξάνδρα Μαυροπούλου
Αφού σήμερα, 24 Ιουλίου 2020, κάποιος παράφρων ηγέτης θα παίξει το ρόλο του ως ''πορθητής'', ας φέρουμε κι εμείς στη μνήμη μας τη δράση ενός δικού μας τρελού, πολυαγαπημένου, που υπήρξε στρατηγικός νους, ηγετική φυσιογνωμία, ανεκδιήγητος. Είναι ο Κολοκοτρώνης, ο γέρος του Μοριά, που τόλμησε μόνο με 2.500 Έλληνες να αποδεκατίσει τον πολυάριθμο στρατό του Δράμαλη (24.000), στα στενά των Δερβενακίων, στις 26 Ιουλίου του 1822.
Το Ελληνικό γένος που υπήρξε το λίκνο του Πολιτισμού, έχει πάλι απέναντί του ένα λαό χωρίς ''μπέσα'', που αναζητάει ακόμα γαλάζια πατρίδα.
Νικητήρια θα γιορτάσουμε οι νεοέλληνες, ψάλλοντας το ''Υπερμάχω'' και ο άσπονδος γείτονας βεβηλώνοντας ένα μνημείο, με παγκόσμια ακτινοβολία, ''Την Αγιά Σοφιά μας'', θα ονειρεύεται ότι είναι πορθητής, μέχρι κάποιοι ''Δυνατοί'' να πεισθούν ότι χρήζει ''Ψυχιατρικής Υποστήριξης''.
Ο ποιητής μας Γ. Ρίτσος θα τελειώσει με τους στίχους του, την 24η Ιουλίου 2020:
''Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις...
εκεί που πάει να σκύψει,
Νάτη, Νάτη,
Νάτη πετιέται από 'ξαρχής
κι ανδριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου...''
