Επιμέλεια: Δήμητρα Τσεπεντζή
Το καλοκαίρι είναι περίοδος ξεγνοιασιάς και χαλάρωσης, για μικρούς και μεγάλους. Τα παιδιά, που σταματάνε το σχολείο, απολαμβάνουν τις καλοκαιρινές διακοπές, ενώ χαίρονται τη θάλασσα και το παιχνίδι.
Πάντα, όμως, χρειάζονται ένα καλό βιβλίο για συντροφιά. Το βιβλίο ξεκουράζει, συντροφεύει, μορφώνει, ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντες και πλουτίζει το λεξιλόγιο. Επιπλέον, αν μάθει κάποιος από μικρή ηλικία να διαβάζει, θα συνεχίσει αυτή την εξαιρετική συνήθεια κι όταν ενηλικιωθεί.
Ένα βιβλίο αποτελεί μια άριστη επιλογή δώρου. Κυκλοφορούν πολλά βιβλία, αξιόλογα ή λιγότερο καλά, ανάλογα με την ηλικία και τα ενδιαφέροντα των παιδιών.
Μια εξαιρετική πρόταση, για πολύ μικρά παιδιά, που δεν αφήνει αδιάφορους και τους μεγάλους, έρχεται από τρεις κυρίες της εκπαίδευσης: Ζώη Παναγιώτα, Καλδίρη Ακριβή και Καραγιάννη Γιώτα*, από τις εκδόσεις Μ. Σιδέρης.
"Φαταουλάν ο Ονειροκλέφτης"!
Παραμύθι που θίγει ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, τη χρήση των κινητών από τα παιδιά.
Ας διαβάσουμε περισσότερα για το παραμύθι στη σελίδα: http://boo-kaddict.simplesite.com
"Περιγραφή: Μια φορά κι' έναν καιρό στην Κινητοχώρα, ζούσαν αρμονικά άνθρωποι και κινητά, Όλα κυλούσαν ήρεμα μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε ο Φαταουλάν κι' όλα τα παιδιά στη χώρα αυτή άλλαξαν χρώμα. Ο Άλκης μόνο μπορούσε να τα σώσει, επειδή μόνο αυτός πίστεψε πολύ στο όνειρό του.
Κριτική: Οι συγγραφείς του βιβλίου αυτού είναι η Παναγιώτα Ζώη, η Γιώτα Καραγιάννη και η Ακριβή Καλδίρη τρεις δασκάλες που συνδετικός τους κρίκος είναι το συγγραφικό τους ταλέντο, αλλά κυρίως η αγάπη τους για τα παιδιά. Αυτό το τελευταίο στοιχείο είναι ολοφάνερο στο παραμύθι που έγραψαν "Φαταουλάν ο Ονειροκλέφτης".
Στο παραμύθι αυτό θίγεται ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα που απασχολεί τη σύγχρονη κοινωνία. Είναι η τεχνολογία και πιο συγκεκριμένα η χρήση των κινητών από τα παιδιά. Ενώ αρχικά στην Κινητοχώρα η σχέση ήταν αρμονική, με σύνεση και χωρίς αχόρταγη χρήση των κινητών αλλά με μέτρο και πάντα υπήρχαν ως βοηθητικά εργαλεία κατέληξαν να γίνουν προέκταση των χεριών των μικρών παιδιών στη Κινητοχώρα με τα τελευταία να γίνονται μπλε. Μόνο ένα παιδί που το ενδιέφερε πάντα το να ψάχνει και ανακαλύπτει τι υπάρχει στον κόσμο γύρω του παρέμεινε χρωματιστό και για αυτό είναι και ο μόνος που μπορεί να σώσει τους φίλους του.
Οι συγγραφείς καταφέρνουν με μοναδικό τρόπο να μας δείξουν ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα. Δεν είναι η χρήση των κινητών γενικά, αλλά η αλόγιστη και χωρίς μέτρο ενασχόληση με αυτά. Δεν καταδικάζουν την τεχνολογία και δεν απορρίπτουν τα κινητά ως μέσο επικοινωνίας, αλλά αντίθετα μας τονίζουν ότι θα μπορούσαν να είναι βοηθοί μας και να μας διευκολύνουν στην καθημερινότητα μας, χωρίς να μας υποδουλώνουν.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα παραμύθια που διάβασα το τελευταίο διάστημα με διδακτικό σκοπό, χωρίς να φέρνει τον μικρό αναγνώστη σε δύσκολη θέση και λαμβάνοντας υπ' όψιν την εποχή στην οποία ζούμε και μεγαλώνουν τα παιδιά. Τέλος θα ήθελα να προσθέσω πως βρήκα πολύ όμορφη και ευχάριστη την εικονογράφηση, χωρίς υπερβολές η οποία ίσως λειτουργεί και ως μέσο καθησυχασμού για τις λίγο πιο δύσκολες σκηνές της ιστορίας."
Ευχαριστούμε Παναγιώτα, Ακριβή και Γιώτα! Ευχόμαστε καλοτάξιδο το βιβλίο σας! Περιμένουμε τη συνέχεια της προσπάθειάς σας!
*Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέων
Η Παναγιώτα Ζώη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Τελείωσε την Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά, τη Μαράσλειο Ακαδημία και μετεκπαιδεύτηκε στη Γενική Αγωγή. Εργάζεται ως δασκάλα σε σχολείο του Χαλανδρίου. Παράλληλα ασχολείται με τη γραφή και τη ζωγραφική.
Η Γιώτα Καραγιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Ράλλειο Ακαδημία Πειραιά και δουλεύει ως δασκάλα σε σχολείο του Βύρωνα. Ασχολείται με το γράψιμο από νεαρή ηλικία κι έχει λάβει μέρος στο παρελθόν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ποίησης με τιμητικές διακρίσεις.
Η Ακριβή Καλδίρη σπούδασε στο ΑΠΤ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Πατρών στις επιστήμες της αγωγής. Εργάζεται ως δασκάλα. Αγαπάει τα παιδιά, τα παραμύθια και τις αλήθειες τους. Έτσι γνώρισε την τέχνη της αφήγησης. Αφηγείται ιστορίες σε μικρούς και μεγάλους.
