Πηγή: https://www.lep.gr/
Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος. Αποτελεί ένα αναπόσπαστο μέλος της φύσης που είναι ατελής,όπως άλλωστε οτιδήποτε που έχει ζωή πάνω σε τούτον τον πλανήτη.
Πηγή εικόνας: https://pixabay.com/el/photos/swallowtails-%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1-5011220/
Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος. Αποτελεί ένα αναπόσπαστο μέλος της φύσης που είναι ατελής, όπως άλλωστε οτιδήποτε που έχει ζωή πάνω σε τούτον τον πλανήτη. Και είναι ατελής γιατί δεν καταφέρνει σχεδόν ποτέ στη διάρκεια της ζωής του να εναρμονίσει το πνεύμα με το σώμα και την ψυχή του.Υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης και είναι πρακτικό.
Εκεί που είναι έτοιμος να ολοκληρωθεί,συμβαίνει κάτι και ξεφεύγει. Ο άνθρωπος είναι αδύναμος να ολοκληρωθεί γιατί αλλιώς θα ήταν ο ίδιος Θεός. Και πέφτει σε λάθη. Πέφτει σε λάθη προσπαθώντας να πετύχει αυτήν την ολοκλήρωση. Όσο εγωιστής είναι κάποιος ώστε να πιστεύει πως το κατάφερε,έρχεται η ζωή, με κάποιο περιστατικό και του γκρεμίζει το οικοδόμημα. Η ζωή έχει τη μαεστρία να ξεφτιλίζει υπάρξεις και συνειδήσεις. Έχει την ικανότητα να δοκιμάζει την αντοχή του καθενός, ξαφνικά και αιφνιδιαστικά. Κανείς ποτέ δεν ερωτήθηκε αν είναι έτοιμος να δεχτεί το χτύπημα. Απλά,μια στιγμή και να γκρεμίζονται όλα. Ο χαρακτήρας, ο εγωισμός, η ταπεινότητα.
Εκεί που είναι έτοιμος να ολοκληρωθεί,συμβαίνει κάτι και ξεφεύγει. Ο άνθρωπος είναι αδύναμος να ολοκληρωθεί γιατί αλλιώς θα ήταν ο ίδιος Θεός. Και πέφτει σε λάθη. Πέφτει σε λάθη προσπαθώντας να πετύχει αυτήν την ολοκλήρωση. Όσο εγωιστής είναι κάποιος ώστε να πιστεύει πως το κατάφερε,έρχεται η ζωή, με κάποιο περιστατικό και του γκρεμίζει το οικοδόμημα. Η ζωή έχει τη μαεστρία να ξεφτιλίζει υπάρξεις και συνειδήσεις. Έχει την ικανότητα να δοκιμάζει την αντοχή του καθενός, ξαφνικά και αιφνιδιαστικά. Κανείς ποτέ δεν ερωτήθηκε αν είναι έτοιμος να δεχτεί το χτύπημα. Απλά,μια στιγμή και να γκρεμίζονται όλα. Ο χαρακτήρας, ο εγωισμός, η ταπεινότητα.
Σ' αυτές τις στιγμές που η ζωή χτυπάει τον άνθρωπο είναι που γίνονται λάθη. Ξεφεύγει εκτός εαυτού του εκείνος, και, πληγώνει όποιον πιο αδύναμο βρει μπροστά του. Ξεφεύγει από τη ρουτίνα του, και, τρομαγμένος κάνει σπασμωδικές κινήσεις εφησυχασμού. Η άλλοτε, βιώνει απώλεια σε συναισθηματικό επίπεδο, και, κλείνεται στον εαυτό του, τηρώντας αντικοινωνική στάση. Και σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έχει λαθεύσει. Είναι πολύ ώριμο να κάνω λάθος. Μα περισσότερο ώριμο είναι να το παραδεχτώ. Και να ζητήσω συγνώμη. Συγνώμη πρώτα για την αντίδρασή μου και μετά για τον πόνο που προκάλεσα. Τα λάθη είναι υγεία.Αντιπροσωπεύουν τη φύση μας. Αποδεικνύουν την ατέλειά μας. Και αντικατροπτίζουν τον κόσμο μας.
Ο κόσμος αυτός δεν είναι τέλειος. Και οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι. Ο κόσμος αυτός φτιάχτηκε από ανθρώπους, που κάνουν λάθη. Γιατί είναι ατελείς. Η συγνώμη μας όμως, αποτελεί μια πράξη ωριμότητας. Μια συγγνώμη δοσμένη με απόλυτη ειλικρίνεια, αποτελεί ένα βήμα προς την αναγνώριση των λαθών μας. Αισθανόμαστε δυνατοί όταν μπορούμε να ανακουφίσουμε τον συνάνθρωπό μας που τον έχουμε ταλαιπωρήσει με μία συγνώμη. Είμαστε δυνατοί όταν μπορούμε να επανορθώσουμε. Και το πραγματοποιούμε αυτό. Λένε ότι ο κόσμος δεν συγχωρεί. Λάθος. Ο κόσμος αναγνωρίζει την πρόθεσή μας και με ένα αλάνθαστο αισθητήριο που διαθέτει, τοποθετεί την αδικία στη θέση που της αρμόζει. Η μετάνοια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Αντίθετα η έπαρση και η προβολή του εγώ,κατέστρεψε κόσμο.
Συγγνώμη, λάθος, λοιπόν. Την επόμενη φορά καλύτερα.
Χριστίνα Κινατίδου, Πολιτικός Επιστήμονας
