Πράξια ΑρέστηΓράφει η Πράξια Αρέστη
Oνειρεύομαι ένα καλοκαίρι μακριά από την πόλη. Μακριά από τα κινητά, μακριά από τους ανθρώπους που κάθε μέρα τρέχουν αγχωμένοι και δεν προλαβαίνουν.
Ονειρεύομαι ένα καλοκαίρι μαζί σου, σε εκείνο το απομονωμένο χωριό με την κρυστάλλινη θάλασσα, τους απλοϊκούς ανθρώπους στα καφενεία και τις ταβέρνες που γεμίζουν το δρόμο με μυρωδιές φρέσκου ψαριού.
Να ξυπνάμε το πρωί αγκαλιά με την ηδονή, να σου φτιάχνω πρωινό ενώ εσύ φέρνεις καφέ.
Να δραπετεύουμε στη θάλασσα τη μέρα, να πίνουμε μπύρες κοιτάζοντας το ηλιοβασίλεμα τα απογεύματα και να κάνουμε τα βράδια βόλτες στην πλατεία. Να μου κρατάς το χέρι σφιχτά, να με κοιτάς και να χαμογελάς κι εγώ να λάμπω από ευτυχία.
Ονειρεύομαι ένα καλοκαίρι σαν αυτά τα ανέμελα που ζούσαμε στα παιδικά μας χρόνια. Γεμάτα αθωότητα, άμμο στα πόδια και αλμύρα στα μαλλιά.
Να χαιρετάμε τους ψαράδες από τους βράχους και να κάνουμε καταδύσεις σε σπηλιές για να εξερευνήσουμε τον βυθό.
Ονειρεύομαι ένα καλοκαίρι κάτω από τα αστέρια, δίπλα από τη θάλασσα κι εσένα να με παίρνεις αγκαλιά.
WRITTEN BYΠράξια Αρέστη
Τον εαυτό μου τον περιγράφω μέσα από τα κομμάτια μου. Φανταστείτε ότι είμαι ένα παζλ και κάθε κομμάτι μου ανήκει σε κάποιον ή κάτι που αγαπώ. Σε κάποιον ξεχωριστό για μένα και σημαντικό. Δεν είναι πολλοί, το παζλ είναι μικρό κι άλλοι έχουν μεγαλύτερο κομμάτι κι άλλοι μικρότερο. Όλα αυτά τα κομμάτια μαζί κάνουν τη ζωή μου και ορίζουν την ευτυχία μου. Το μεγαλύτερο το έχει ο γιος μου. Είμαι μια κουρασμένη αλλά πανευτυχής μαμά. Κι ύστερα ακολουθεί πολύ κοντά ο έρωτας. Είμαι αιώνια κουρασμένη αλλά πανευτυχής ερωτευμένη. Άλλο κομμάτι είναι η συγγραφή. Η καλύτερη παρέα. Άλλα κομμάτια οι 5-6 κοντινοί μου φίλοι κι η οικογένειά μου. Μου λείπει πάντα ο σκύλος μου γι' αυτό υπάρχει γι' αυτόν ένα κομμάτι που ακόμη με κάνει να χαμογελώ. Κι έτσι προχωρώ νιώθοντας ευλογημένη όταν όλα τα κομμάτια της ζωής μου είναι εκεί ζωντανά, δυνατά, παθιασμένα. Χρειάζεται προσπάθεια, όμως, αυτή η προσπάθεια είναι που φέρνει τις πιο όμορφες και δυνατές στιγμές.
Πηγή: https://lovenmore.gr/
