ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ!

Το ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος λίγο μετά τη δολοφονία της νεαρής κομμουνίστριας φοιτήτριας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, που δολοφονήθηκε έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ επειδή μοίραζε προκηρύξεις στους εργάτες, στις 28 του Ιούλη 1980.

Κατιούσα

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες κι απόψε στη συντροφιά μας,

με μια αγκαλιά ματωμένα τριαντάφυλλα τα 21 σου χρόνια –

καλωσορίζεις κάθε μέρα, κάθε νύχτα,

στις δουλιές μας, στις σπουδές μας, στους αγώνες μας –

μικρή συντρόφισσα, με το μικρό χαμόγελο, και τα μεγάλα πανανθρώπινα όνειρα,

έχουμε νέες προκηρύξεις να μοιράσουμε,

έχουμε κι άλλα περιστέρια ν’ αμολύσουμε στον ορίζοντα,

έχουμε κι άλλα περιστέρια ν’ αφήσουμε στις στέγες των φτωχόσπιτων,

έχουμε πολλές σκοτεινές φυλακές να γκρεμίσουμε,

πολλά φωτεινά σπίτια να χτίσουμε,

γιατί ο κόσμος δεν το αντέχει πια το μαύρο,

ο κόσμος αγαπάει το άσπρο που αγαπούσες και συ, Σωτηρία.

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες στη συντροφιά μας κι απόψε –

σου ’χουμε κρατημένη τη θέση σου στην πρώτη – πρώτη σειρά της καρδιάς μας

και στην πλατεία μας, να, στην πρώτη – πρώτη σειρά η καρέκλα σου

πλάι στην Ηλέκτρα, πλάι στον Μπελογιάννη, πλάι στον Πέτρουλα και στο Λαμπράκη,

πλάι στη Σταθοπούλου και στο Ρέππα και στο Διομήδη –

όμορφη συντροφιά, συντροφιά μας, με τα γαρύφαλα στα χέρια σας –

Τα λόγια που λέμε, για σας πρώτα – πρώτα τα λέμε,

τα λόγια αυτά που εσείς τα πράξατε, εσείς μας τα μάθατε,

λόγια ρωμέικα, οχτωβριανά, της καρδιάς λόγια,

κόκκινα λόγια αστείρευτα: Αγώνας, Αγάπη, Ειρήνη.

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες κι απόψε στη συντροφιά μας –

λάμπουν τα μάτια σου πίσω απ’ τα γυαλιά σου,

επάνω στα γυαλιά σου λάμπουνε σκηνές απ’ το χαρούμενο μέλλον, που γι’ αυτό

πολέμησες κι έπεσες, και μας έρχεσαι πάλι, Σωτηρία,

απ’ το χαρούμενο μέλλον το γεμάτο

δέντρα, πουλιά, ψωμί, νερό, βιβλία,

γεμάτο Αγάπη, Ειρήνη, Ελευθερία.

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες στη συντροφιά μας κι απόψε,

σε βλέπουμε εδώ να μας χαμογελάς με το βαθύ συντροφικό χαμόγελό σου,

ετούτα τα χειροκροτήματα, τα ξέρεις, είναι και για σένα,

ετούτα τα λουλούδια που σκορπίζουν τα παιδόπουλα – ειρηνόπουλα είναι και για σένα –

οι εργάτες έχουν γράψει στη γαλάζια τους φόρμα τ’ όνομά σου, Σωτηρία,

οι οικοδόμοι στις ψηλές σκαλωσιές τραγουδούν τ’ όνομά σου, Σωτηρία

πλάι – πλάι στ’ άλλα αγαπημένα μας ονόματα:

Αγάπη, Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία.

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες κι απόψε στη συντροφιά μας,

εσύ μικρή μητέρα των περιστεριών και των ωραίων ονείρων,

μικρή μητέρα που ταΐζεις τα παιδιά με το χαμόγελό σου,

μικρή συντρόφισσα, με μια αγκαλιά ματωμένα τριαντάφυλλα τα 21 σου χρόνια,

μεθαύριο, ξέρε το, θα καταθέσουμε στο Μουσείο της Επανάστασης τα γυαλιά σου

σαν δυο ήλιους που φωτίζουν το δρόμο των νέων συντρόφων,

σαν δυο ήλιους που γράφουν με φως στις πινακίδες των καινούργιων σοσιαλιστικών σχολείων

Αγάπη, Ειρήνη, Ελευθερία.

ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ, 6.ΙΧ.80

Πηγή: https://www.katiousa.gr/logotechnia/poiisi/giannis-ritsos-sti-syntrofissa-sotiria-vasilakopoulou/