Για να κατανοήσουμε τον πυρήνα αυτής της νέας θεωρίας για την ψευδαίσθηση του χρόνου, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε την κβαντική διεμπλοκή. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει όταν δύο αντικείμενα συνδέονται τόσο στενά μεταξύ τους ώστε οποιαδήποτε διαταραχή στο ένα επηρεάζει και το άλλο, ανεξάρτητα από την απόσταση μεταξύ τους. Επιπλέον, πρέπει να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο χρόνος στη γενική σχετικότητα.
Η γενική σχετικότητα υποστηρίζει ότι ο χρόνος είναι εγγενής στο σύμπαν μας και είναι συνυφασμένος με τον χώρο σε μια έννοια γνωστή ως χωροχρόνος. Δηλώνει επίσης ότι ο χρόνος μπορεί να καμπυλώνεται και να τεντώνεται παρουσία βαρύτητας – μια ιδέα που υποστηρίζεται από τις παρατηρήσεις των μαύρων τρυπών που παραμορφώνουν τον χωροχρόνο γύρω τους. Ωστόσο, η κβαντική θεωρία έρχεται σε αντίθεση με αυτή την αντίληψη, υποστηρίζοντας ότι ο χρόνος είναι αμετάβλητος και σταθερός. Πολλοί φυσικοί υποστηρίζουν τη συνέπεια στον ορισμό του χρόνου και στις δύο θεωρίες, γεγονός που ωθεί ερευνητές να αναζητήσουν έναν νέο τρόπο ορισμού του.
Η ουσία αυτής της νέας πρότασης φαίνεται να υπονοεί ότι ο χρόνος είναι απλώς ένα προϊόν της κβαντικής διεμπλοκής. Σύμφωνα με αυτή την προοπτική, τα αντικείμενα φαίνεται να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου μόνο επειδή είναι μπλεγμένα με ένα ρολόι – έτσι, από μια εξωτερική άποψη, το σύμπαν παραμένει στατικό και αμετάβλητο.
Αυτή η νέα προσέγγιση για τον ορισμό του χρόνου ως ψευδαίσθηση σίγουρα κεντρίζει το ενδιαφέρον των φυσικών, παρά τις παραμένουσες αβεβαιότητες και τις λεπτομέρειες που χρήζουν διευκρίνισης. Το ερώτημα παραμένει αν ο χρόνος προέρχεται πραγματικά από την κβαντική διεμπλοκή και αν αυτές οι ιδέες μπορούν να δοκιμαστούν αποτελεσματικά.
Ο Αιμίλιος Γραφάκης έχει φαντασμένο όνομα, αλλά δεν είναι και τόσο φαντασμένος, κάνει απλά αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, γράφει...
Πηγή: Physical Review A
Πηγή: https://techmaniacs.gr/
