Γιάννης Τζανετάκης
«Στην αγκαλιά σου τη γλυκειά, μανούλα μου, ν’ αράξω/ μες το βαθύ το πέλαγο αυτό πριχού βουλιάξω» (έργο του ζωγράφου Χριστόφορου Κατσαδιώτη, από αφιέρωμα του βιβλιοπωλείου Ιανός).
Μάννα μου, εγώμαι τ’ άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι,
οπού το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει.
Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ’ αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό, σε θάλασσ’ αφρισμένη,
παλαίβω με τα κύματα χωρίς πανί, τιμόνι
κι’ άλλη δεν έχω άγκουρα πλην την ευχή σου μόνη.
Στην αγκαλιά σου τη γλυκειά, μανούλα μου, ν’ αράξω
μες το βαθύ το πέλαγο αυτό πριχού βουλιάξω.
Μανούλα μου, ήθελα να πάω, να φύγω, να μισέψω,
του ροιζικού μου από μακρυά τη θύρα ν’ αγναντέψω.
Στο θλιβερό βασίλειο της Μοίρας να πατήσω, κ’ εκεί ναβρώ τη μοίρα μου και να την ερωτήσω.
Να της ειπώ• είναι πολλά, σκληρά τα βάσανά μου,
ωσάν το δίχτυ που σφαλνά θάλασσα φύκια κι’ άμμο•
είναι κ’ η τύχη μου σκληρή, σαν τη ψυχή τη μαύρη,
π’ αρνήσθηκε την Παναγιά, κι’ οπώλεος δεν θαύρη.
Κ’ εκείνη μ’ αποκρίθηκε κι’ εκείνη απελογήθη•
«ήτον ανήλιαστη, άτυχε, η μέρα που γεννήθης•
άλλοι επήραν τον ανθό και συ τη ρίζα πήρες•
όντας σε έπλασ’ ο θεός δεν είχεν άλλαις μοίρες». //
Από το βιβλίο «Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Αλληλογραφία» (κριτική έκδοση). Φιλολογική Επιμέλεια: Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος, Εκδόσεις Δόμος, 1992.
Πηγή : Andro.gr
[https://www.andro.gr/empneusi/alexandros-papadiamantis/ ]
