…«Να‘στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο», έγραφε αφίσα του Μάη του 1968. Τα συνθήματα των κινητοποιήσεων έγραψαν ξεχωριστή ιστορία. Ανάμεσά τους το «Απαγορεύεται το απαγορεύεται» και η «Η Φαντασία στην Εξουσία»….
Το 1968 ήταν μια περίοδος που χαρακτηριζόταν από κοινωνικές αλλαγές στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αντιπολεμικές διαδηλώσεις για το Βιετνάμ, τα «παιδιά των λουλουδιών», την ελευθερία έκφρασης, την ποπ μουσική και τις μίνι φούστες, τις οποίες η εξίσου συντηρητική σύζυγος του τότε Γάλλου προέδρου Σαρλ ντε Γκολ, Υβόννη, προσπάθησε να απαγορεύσει στη Γαλλία. Από την άλλη πλευρά, υπήρχε αυξανόμενη δυσαρέσκεια, ιδιαίτερα μεταξύ των φοιτητών για τον καταπιεστικό χαρακτήρα ενός κράτους που ήλεγχε το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και για το αυταρχικό στυλ διακυβέρνησης του ντε Γκολ, ειδικά στους τομείς εργασίας και παιδείας….
Τα γεγονότα που θα συγκλόνιζαν τη γαλλική κοινωνία ξεκίνησαν στις 22 Μαρτίου 1968. Περίπου 150 φοιτητές κατέλαβαν ένα κτήριο στο πανεπιστήμιο Ναντέρ του Παρισιού για να διαμαρτυρηθούν κατά του γαλλικού ταξικού συστήματος και του κυβερνητικού ελέγχου στη χρηματοδότηση της παιδείας. Η διοίκηση του ιδρύματος αντέδρασε καλώντας την αστυνομία. Η διαμαρτυρία τελείωσε ειρηνικά, αλλά η διένεξη συνεχίστηκε για αρκετές εβδομάδες.
Στις 2 Μαΐου, η διοίκηση έκλεισε το πανεπιστήμιο και απείλησε να αποβάλει τους πρωταίτιους.
Την επόμενη μέρα, στις 3 Μαΐου, φοιτητές της Σορβόννης, σε μια κίνηση αλληλεγγύης προς τους φοιτητές του Ναντέρ, κατέλαβαν διάφορα κτήρια. Η αστυνομία εισέβαλε στο πανεπιστήμιο, με αποτέλεσμα να κλείσει και αυτό.
Στις 6 Μαΐου περίπου 20.000 φοιτητές της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης, με την υποστήριξη των καθηγητών, διαδήλωσαν στη Σορβόννη και βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αστυνομία, η οποία τους επιτέθηκε με τα κλομπ. Η απάντηση ήταν οδομαχίες, οδοφράγματα και βέβαια συλλήψεις.
Η 6η Μαΐου 1968, η αποκληθείσα και Ματωμένη Δευτέρα, υπήρξε η πλέον βίαιη ημέρα του περίφημου Γαλλικού Μάη του’68. Με επίκεντρο το Καρτιέ Λατέν, την ημέρα εκείνη έλαβαν χώρα στο Παρίσι σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ χιλιάδων διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων. Σε ηγετική φυσιογνωμία του φοιτητικού κινήματος είχε αναδειχθεί ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ο κόκκινος Ντάνι όπως ονομάστηκε μετά. Στο χορό των κινητοποιήσεων είχαν μπει και τα εργατικά συνδικάτα της Γαλλίας, με μεγάλης κλίμακας απεργίες.
Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η Γαλλία, ειδικότερα δε το Παρίσι, να συγκλονίζεται από μεγάλες ταραχές, που κορυφώθηκαν στο τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου, την ίδια στιγμή που η οικονομία της χώρας βρισκόταν σε φάση παράλυσης.
Ο Γάλλος πρόεδρος, μολονότι φαινόταν ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχό του, κατάφερε τελικά να αντιμετωπίσει τις φοιτητικές αναταραχές και τις εργατικές διεκδικήσεις και να επικρατήσει στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν. Αυτό που έχει όμως σημασία είναι ότι ο Γαλλικός Μάης του ’68 κατέστη συνώνυμο με την αλλαγή στο πεδίο των κοινωνικών αξιών, αποτέλεσε ορόσημο για τη μετάβαση της γαλλικής κοινωνίας από το συντηρητισμό στις φιλελεύθερες ιδέες, αλλά και πηγή έμπνευσης για ανάλογους κοινωνικούς αγώνες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Οι νέοι για άλλη μια φορά άνοιγαν το δρόμο της διεκδίκησης για Ελευθερία και Δημοκρατία. Άλλωστε και ο δικός μας Νοέμβρης του 1973 δεν άργησε πολύ.
Πηγές: https://www.tanea.gr/2008/01/26/world/1968-i-xronia-poy-allakse-ton-kosmo-2/
https://www.mixanitouxronou.gr/tag/maios-1968/
Πηγή: http://neakallithea.gr/
