Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Χαλάει άραγε η αγάπη; Λυγίζει άραγε ποτέ; Σπάει; Γίνεται ποτέ κομμάτια και ξανά χτίζεται από την αρχή; Βυθίζεται ποτέ σε καταγάλανους ωκεανούς ή επιπλέει πάντα έχοντας κάθε φορά ένα μόνιμο σωσίβιο να τη κρατάει ψηλά; Κόβεται ποτέ στα δυο ή συνεχίζει μόνη της ακάθεκτη; Σταματάει σε κάθε εμπόδιο που θα βρει στο διάβα της ή προχωράει πηδώντας τα ένα ένα μέχρι να φτάσει στη τελική ευθεία;
Ξεφτίζει; Αλλοιώνεται στο χρόνο ή μένει μόνιμα δυνατή αναλλοίωτη και αψεγάδιαστη όσα χρόνια και να περάσουν; Ψυχραίνει; Κρυώνει άραγε ποτέ ή μένει για πάντα ζεστή, καυτή και φλέγεται ανά πάσα ώρα και στιγμή; Κρύβεται σε λαγούμια σκοτεινά ή ζει και αναπνέει στο φως της μέρας;
Εξελίσσεται; Φουντώνει;
Προχωράει ή μένει στάσιμη περνώντας ο καιρός και στο τέλος χάνεται και εγκαταλείπει σα να μην έζησε ποτέ; Λάμπει στο σκοτάδι ή χάνεται μαζί του; Και αν υποθέσουμε στο τέλος ,ότι όλα αυτά γίνονται, μπορεί άραγε να τη φτιάξουμε και να τη χτίσουμε από την αρχή, βάζοντας αργά και σταθερά τα λιθαράκια μας; Να της δώσουμε ξανά ζωή και φτερά για να πετάξει; Και όμως μπορούμε.
Η αγάπη δε χάνεται. Είναι μέσα μας, γύρω μας, ανάμεσα στους ανθρώπους μας, ανάμεσα στη φύση , στον ήλιο, στην ανατολή της κάθε μέρας, στο αεράκι που φυσάει ανέμελα, στις όμορφες λέξεις που θα πούμε.
Η αγάπη είναι φως. Υπάρχει. Γεννιέται κάθε μέρα. Απλώνεται σε κάθε γωνία της γης. Δεν αλλοιώνεται απλά μοιράζεται. Δε σβήνει απλά σιγοκαίει αργά. Δεν εξασθενεί, δε χάνεται.
Η αγάπη διαιρείται. Πολλαπλασιάζεται. Αντέχει γιατί έχει μέσα της δύναμη, ψυχή, φωνή και ακούγεται παντού, σε κάθε γωνιά της γης.
Η αγάπη δε πεθαίνει. Ζει και βασιλεύει αιώνια. Για την αγάπη γράφτηκαν ολόκληρες ιστορίες, άλλες με happy end και άλλες απλές, ρεαλιστικές αλλά με γνώμονα πάντα τη δύναμη της που όποιο τέλος και να της δώσεις εκείνη δε σταματά να υπάρχει ποτέ.
Πηγή: http://loveletters.gr/
