που πετούσε ψηλά σε γαλανό ουρανό
και σιγοτραγουδούσε ένα γλυκό σκοπό.
Το πέταγμα το απαλό, το θαύμασα πολύ
και άπλωσα λίγα ψίχουλα στο χέρι, κοντά μου για να ‘ρθει.
Μα εκείνο πήγε και κάθισε σε ένα κλαδί ελιάς
και μου μίλησε αληθινά, με λόγια από καρδιάς.
Ελπίδα να ‘χεις μέσα σου, αγάπη και ειρήνη να ποθείς
θυμό, φθόνο και κακία στη ψυχή σου, να μη καταδεχθείς.
Γιατί καράβι είναι η καρδιά, που προσδοκά
να βρει ένα απάνεμο λιμάνι αγάπης,
πουλί είναι η σκέψη που απλώνει φτερά
ελεύθερη σε όλα της γης τα πλάτη.
Τότε θα γίνει ο κόσμος μια απέραντη αγκαλιά
θα γεμίσει ο ουρανός με λευκά περιστέρια
θα ενώσουμε τα χέρια μας για την αδελφοσύνη
και όλοι μαζί θα χτίσουμε γέφυρα για να διαβεί η ειρήνη.
Με αυτά τα λόγια πέταξε μακριά το άσπρο περιστέρι και φεύγοντας “έγραψε” με την ουρά του ένα μήνυμα στ’αγέρι.
Ειρήνη, αγάπη και ομόνοια να έχετε μεταξύ σας, γιατί
αυτό είναι το χρυσό κλειδί για την ευτυχία στη ζωή σας!
Χριστίνα Ζωικίδου
Πηγή : polismagazino.gr
