Κοσμάς Βίδος'Οποιος παρακολουθεί τι συμβαίνει καθημερινά στο Διαδίκτυο εύκολα καταλαβαίνει πως, τώρα πια, όλα είναι εικόνα. Η νέα κοινωνία δίνει τα διαπιστευτήριά της μέσω Internet
Εκεί τη γνώρισα. 'Αρχισα να την ακολουθώ. 'Eγινα και εγώ μάρτυρας της καθημερινής ζωής της. Τη «συνόδευσα» στα μαγαζιά όπου αγοράζει τα βίντατζ ρούχα της, «γνώρισα» τον σύζυγό της, τους τελευταίους μήνες παρακολούθησα και την εγκυμοσύνη της, καθώς ανέβαζε όλες τις επισκέψεις της στον γυναικολόγο. Κάποια στιγμή γέννησε. Επιμένοντας να κοινοποιεί τα εν οίκω… εν δήµω, ζήτησε από τους διαδικτυακούς φίλους της να προτείνουν ονόματα για το µωρό.
Την ημέρα που ανακοίνωσε πως τελικά το παιδί θα το βαφτίσουν «Midnight», δηλαδή «Μεσάνυχτα», δέχθηκε εκατοντάδες µηνύµατα που την κορόιδευαν και που την κατηγορούσαν πως χρησιμοποιεί το βρέφος για να κάνει καριέρα στα social media. Αντεπιτέθηκε µε ακόµα περισσότερα βίντεο, όπου µε υγρό βλέµµα και σέξι, ελαφρώς βραχνή (α λα Μέριλιν) φωνή, ζητούσε να σταµατήσει το µπούλινγκ. Εξακολουθώ, τα βράδια που κάθοµαι στον καναπέ µε το tablet µου (την ώρα της χαλάρωσης και της σαχλαµάρας), να χαζεύω τις αναρτήσεις της.
Παρακολουθώ και τις αναρτήσεις μιας ευκατάστατης Κινέζας και ενός ευκατάστατου Κινέζου που είχαν τέσσερα παιδιά και που προσφάτως απέκτησαν πέµπτο. Και αυτοί γέννησαν σχεδόν σε live διαδικτυακή µετάδοση, και αυτοί ανεβάζουν λεπτομέρειες της καθηµερινότητάς τους. Πολλοί θεωρούν απαράδεκτη αυτού του είδους την έκθεση. Καταλαβαίνω γιατί. Είμαι άνθρωπος που, αν και ενημερώνομαι από τα social media, δεν ανεβάζω βίντεο από την ούτως ή άλλως αδιάφορη για τους τρίτους καθημερινότητά µου.
'Oµως παρατηρώ πως ορισμένοι, σκηνοθετώντας τη δική τους αδιάφορη καθημερινότητα και προβάλλοντάς την επίμονα, τελικά καταφέρνουν να την κάνουν κάτι. Αυτός ο σχεδόν πειραματικός τρόπος «επικοινωνίας» που ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια σήμερα χτίζει καριέρες. Οι χρήστες των social media αποκτούν χορηγούς, µικρές αλλά και μεγάλες εταιρείες που διαφημίζουν µέσω αυτών τα προϊόντα τους. Αρχίζουν ακόμα και να πληρώνονται για το θέαμα που παρέχουν.
'Οποιος παρακολουθεί τι συμβαίνει καθημερινά στο Διαδίκτυο εύκολα καταλαβαίνει πως, τώρα πια, όλα είναι εικόνα. Η νέα κοινωνία δίνει τα διαπιστευτήριά της µέσω Internet: Μια οικογένεια Τούρκων µε νανισµό, διάφορες τρανσέξουαλ από την Ελλάδα, από την Κύπρο και από άλλες χώρες, ένας άνδρας χωρίς άκρα που βάφεται και ντύνεται µε ακριβά ανδρικά και γυναικεία ρούχα, δύο αδέλφια που κάνουν πλάκες στους γονείς τους, µια εύσωμη Αμερικανίδα που χορεύει µε μικροσκοπικά μαγιό, ένας Ισπανός που λατρεύει την Ελλάδα και χορεύει ελληνικά σκυλάδικα…
'Ολους αυτούς τους παρατηρώ καθημερινά, σαν να βλέπω σίριαλ, θεατής της εποχής που ανατέλλει. Όλα γύρω µου αλλάζουν. Πριν από 30 χρόνια δεν είχα Internet. Πριν από 15 χρόνια δεν είχα tablet. Τώρα ανάβω τα φώτα του σπιτιού µου από μακριά µέσω του τηλεφώνου µου, διαβάζω στην οθόνη του τους υπέρηχους της εγκύου «Μέριλιν» και κατεβάζω applications που μετρούν τον κορεσμό του οξυγόνου στον οργανισμό µου. Stranger things!
Πηγή: https://www.in.gr/
