Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΥ!

από Angelo Karageorgos 

“Ούφ, επιτέλους τα καταφέραμε, φτάσαμε, ναι, εδώ είναι η εκκλησία!” φώναξα στην παρέα μου γεμάτος ενθουσιασμό. Ήταν ένα τυπικό μεσημεριάτικο καλοκαίρι του Αυγούστου στα νότια της Ελλάδος. Το οποίο σημαίνει ότι ούτε ένα ελάχιστο σύννεφο δεν υπήρχε στον ουρανό ενώ ο ήλιος έκαιγε τόσο έντονα που η θερμοκρασία των 38 βαθμών Κελσίου κάτω από σκιά φαινόταν κάτι πραγματικά ανακουφιστικό.
Λαμβάνοντας υπ’όψιν και το γεγονός ότι έπρεπε να ανέβουμε έναν απότομο λόφο για να φτάσουμε σ’αυτή την υπέροχη εκκλησία ο ενθουσιασμός μου εκείνη τη στιγμή μου φαίνεται απόλυτα κατανοητός ακόμα και τώρα.

Ήταν μία πολύ καλά διατηρημένη ορθόδοξη εκκλησία του 12ου αιώνα και οι περισσότερες τοιχογραφίες δεν ήταν τόσο ξεκάθαρες λόγω του περάσματος του χρόνου. Παρόλα αυτά η όψη τους και η κληρονομιά τους μας κίνησε για τα καλά του ενδιαφέρον. Αφού λοιπόν αναλύσαμε την εκκλησία και βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες καθίσαμε στην αυλή όπου διαπίστωσα πως ήμουν ακόμα ιδρωμένος. Οπότε αστειεύτηκα στην αδερφή μου “παρότι είμαι ιδρωμένος αισθάνομαι ότι ακόμα μυρίζω υπέροχα. Προφανώς είναι από τα υπέροχα σαπούνια που μου έδωσες, πολύ καλή δουλειά!”

“Mπορώ να σου δώσω όσο θέλεις.” Μου είπε. “Έχω πολλά και θα φτιάξω ακόμα περισσότερα. Βασικά δεν ξέρω ρε τι μου συμβαίνει, ακόμα και όταν γυρίζω πάρα πολύ κουρασμένη από τη δουλειά και είναι και πολύ αργά, μόλις φάω καμιά φορά ξεκινάω να φτιάχνω μερικά σαπούνια και ξαφνικά εκεί τότε κοιτάω το ρολόι και η ώρα έχει φτάσει δύο. Ίσως και τρεις. Ίσως να έχω μείνει να φτιάχνω σαπούνια και για τέσσερις ώρες και όλα μου φαίνονται σαν μερικά δευτερόλεπτα.”

Ενθουσιασμός στην πράξη και τι εννοούμε ως δύσκολο

‘Εμεινα για μία ακόμα φορά έκπληκτος από το παράδειγμα που μου έφερε η ζωή. Για μία ακόμα φορά όλα μου φαίνονταν εντελώς ξεκάθαρα. Ήθελα να μοιραστώ αυτή την ιδέα που μου ήρθε στο μυαλό αλλά δυστυχώς η συζήτηση κάπως άλλαξε οπότε δεν μου δόθηκε η ευκαιρία. Δεν πειράζει όμως υπάρχει τώρα.

Κοίτα λοιπόν τώρα τι συνέβαινε. Γυρνούσε από τη δουλειά κουρασμένη σωματικά και ψυχολογικά κυρίως και αντί να έχει ξεμείνει εντελώς από ενέργεια μπορούσε εύκολα να καθίσει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες να φτιάχνει σαπούνια. Μετά από τι είδους θαύμα ήταν δυνατόν να έχει ένα τέτοιο επίπεδο ενέργειας;

Τι εννοούμε, λοιπόν, όταν λέμε ότι κάτι είναι δύσκολο. Για να το ξεκαθαρίσουμε λιγάκι…

Το επίπεδο της δυσκολίας έχει να κάνει με την ποσότητα του έργου που χρειάζεται ή έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν μας αρέσει πολύ;

Οπότε δυσκολευόμαστε να το κάνουμε. Κατά την εμπειρία μου ο κυριότερος καταλύτης είναι ο ειλικρινής ενθουσιασμός! ‘Οταν κινείσαι από τον ενθουσιασμό σου κάθε επίπεδο έργου σου φαίνεται αδιάφορο. Δεν το σκεφτεσαι καν και ούτε καν το καταλαβαίνουμε όταν λειτουργούμε μέσα από τον ενθουσιασμό μας. Τότε καταπληκτικές δυνατότητες αποδεικνύεται ότι έχουμε, τα επίπεδα ενέργειας μας φαίνονται ατελείωτα στο επίπεδο που ακόμα και η κλασική φυσική θα έπρεπε να επαναμελετηθεί. Αυτή τη στιγμή νιώθουμε μία τεράστια αγαλλίαση, χάνουμε τον έλεγχο του χρόνου και στην πραγματικότητα γινόμαστε ένα με τα πάντα. Ξεχνάμε στην ουσία την έννοια του εαυτού.

Από την άλλη αυτό που μου φαίνεται εμένα συνηθισμένο στις συνηθισμένες δουλειές είναι ότι οι υπάλληλοι περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους περιμένοντας πότε θα έρθει η ώρα να σχολάσουν. Και στο μεταξύ κάνουν ό,τι μπορούν ούτως ώστε να αποφύγουν κάθε έξτρα δουλειά που πιθανόν να χρειαστεί. Σε αυτή την περίπτωση μου φαίνεται φυσιολογικό να έχουν χαμηλά επίπεδα ενέργειας και γενικότερη απογοήτευση λόγω της έλλειψης ικανοποίησης που υπάρχει για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, αν όχι όλης.

Η Σκέψη από μόνη της δε φτάνει, θα χρειαστεί και η καρδιά

Επίσης, βλέπω πάρα πολλά μαθήματα και πάρα πολλά βιβλία τα οποία διδάσκουν τεχνικές. Για παράδειγμα, αν θέλεις να ξεκινήσεις κάποιο ή κάποια καινούργια συνήθεια ή να γίνεις πιο παραγωγικός κατά τη διάρκεια της ημέρας. Έχω δοκιμάσει διάφορα από αυτά και αναμφισβήτητα πρόκειται για πολύ χρήσιμα εργαλεία. Αλλά πάντα πίστευα ότι υπήρχε κάποια βαθύτερη προσέγγιση σε αυτό η οποία μου έλειπε.

Ακόμη και αν η σκέψη μας είναι εκπαιδευμένη να καταλαβαίνει και να επεξεργάζεται πληροφορία και τεχνικές, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ο κυριότερος παίκτης στο παιχνίδι. Ούτως ώστε να διατηρήσουμε τη συγκέντρωσή μας για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μία εξωγενής μέθοδος δεν θα μπορούσε να είναι αρκετή.

Αλλά το να ακολουθείς τον ενθουσιασμό σου επειδή ασχολείσαι με κάτι το οποίο είναι η τάση σου μπορεί να είναι. Γιατί είναι ο ενθουσιασμός ο οποίος θα σου δώσει το κίνητρο να είσαι ο καλύτερος εαυτός σου. Την ίδια στιγμή λόγω του γεγονότος ότι θα κάνεις αυτό που είναι φυσιολογικό για σένα όλα θα σου φαίνονται πιο εύκολα. Εκ προσδιορισμού γίνεσαι λιγότερο προσκολλημένος στο αποτέλεσμα επειδή αγαπάς τη διαδικασία την ίδια. Περιμένεις πότε θα έρθει η ώρα να ασχοληθείς ξανά με την “αδυναμία σου” και σε παίρνει ο ύπνος πάνω στην εργασία για το δημιούργημα σου επειδή δε θέλεις να αποχωριστείς, όχι τόσο αυτό, αλλά τις στιγμές που η διαδικασία σου προσφέρει! Μπορεί και να φτάσεις να μην κοιμηθείς για μέρες.

Για παράδειγμα, όταν έφτιαχνα την επιχείρηση μου στο eBay θυμάμαι πως κοιμόμουν κάθε 2 μέρες. Και το απολάμβανα, ένιωθα καλά και η ποσότητα ύπνου μου φαινόταν επαρκής.

Δεν ξέρω κανέναν που να το έχει μετανιώσει που ακολούθησε τον ενθουσιασμό του. Όχι μια λάμψη, όμως, μια ώριμη και προγειωμένη αντίληψη ότι κατευθύνεσαι προς κάπου που είναι καταλληλότερο για σένα και τις δικές σου αυθεντικές ανάγκες. Και πάνω από όλα με ένα έρωτα για την ύπαρξη σου την ίδια. Με μια φλόγα μέσα σου να σου θυμίζει πως αυτό το κάνεις υπηρετώντας το καλό. Γιατί στο τέλος έτσι κι αλλιώς μιας και είναι δικη σου επιλογή σίγουρα θα σου προσφέρει πολλά μαθήματα τουλάχιστον.

Από την άλλη η εμπειρία πολλών ανθρώπων έχει δείξει πως όταν αποφάσισαν να δράσουν έχοντας τον ενθουσιασμό στο πλευρό τους άξαφνα τα πράγματα άρχισαν να γίνονται θετικότερα. Ευκαιρίες θα παρουσιάζονται από μέρη τα οποία δεν μπορείς ούτε να το φανταστείς και ικανοποιητικά φαινόμενα θα γίνονται συνηθισμένα καθόλη τη διάρκεια της ζωής σου. Χωρίς να το καταλάβεις γίνεσαι πιο αισιόδοξος και αποκτάς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση παρότι μπορεί πολλές φορές να μην παίρνεις αποτελέσματα στο φυσικό κόσμο. Καταλαβαίνω πως αυτό μπορεί να ακούγεται new age και “μη επιστημονικό” αλλά και σε απόλυτα πρακτικό επίπεδο να το δεις το γεγονός ότι ενεργοποιείσαι με όρεξη αυξάνει την πιθανότητα να βρεις αυτό που επιθυμείς.

Παρατηρώντας με ανοιχτό μυαλό και πιο συγκεκριμένα

Κατά τη γνώμη μου ο καθένας έχει κάποιες κλίσεις αλλά από ολόκληρο το εύρος ο καθένας από εμάς παίρνει ένα μικρό κομμάτι όπως είναι λογικό. Η ειρωνεία είναι ότι στο δυτικό κόσμο του 2020 σχεδόν, πηγαίνουμε από δω κι από κει χωρίς ποτέ να αφοσιονώμαστε σε κάτι και στο μεταξύ πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κοιτούν πραγματικά ποιες είναι οι κλίσεις τους στην πράξη. Προτιμούν να πηγαίνουν προς κατευθύνσεις οι οποίες υπόσχονται περισσότερα χρήματα ή μεγαλύτερο status χωρίς πραγματικά να κοιτούν μέσα τους και αυτό πιστεύω ότι αναπόφευκτα θα οδηγήσει στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους να είναι γεμάτο από επιλογές που στην καλύτερη περίπτωση τους προκαλούν βαρεμάρα.

Όταν όμως βγάζουμε από πάνω μας αυτούς τους φλοιούς οι οποίοι έχουν κολλήσει πάνω μας καθόλη τη διάρκεια της ζωής μας όλο και λιγότερα μενουν. Ώσπου να καταλάβουμε ότι είναι μερικά και πολύ συγκεκριμένα κομμάτια που στην πραγματικότητα ικανοποιούν την ύπαρξή μας πραγματικά και ουσιαστικά. Αυτό είναι ξεκάθαρο πόσο πολύ απλοποιεί τα πράγματα και δεν μου κάνει εντύπωση που δεν είναι καθόλου δημοφιλής αυτή η ιδέα.

Επίσης έχω καταλάβει ότι οι διαδικασίες οι οποίες είναι πολύ ικανοποιητικές σε εμάς τις περισσότερες φορές συμπεριλαμβάνουν πολλά διαφορετικά κομμάτια των κλίσεων μας. Αποφάσισα να ξεκινήσω να γράφω πάλι μετά από δύο χρόνια επειδή κατάλαβα ότι αγαπώ τόσο πολύ αυτά τα θέματα για τα οποία γράφω και τώρα εδώ. Πώς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, πώς λειτουργεί το μυαλό. Επίσης, κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου από το να μιλάει για αυτές τις ιδέες. Γιατί η καρδιά μου παλλόταν με ένταση κάθε φορά που υπήρχαν αυτές. Επιπλέον, γράφω επειδή πιστεύω ότι ίσως κάποιος κάπως να ακούσει κάποιες από τις ιδέες και να επηρεαστεί κι αυτού κάπως η σκέψη όπως και εγώ έχω βοηθηθεί και θα βοηθιεμαι στο μέλλον από τη σκέψη άλλων.

Γιατί νιώθω ότι υπάρχει δυσαρέσκεια στον κόσμο και αρκετά ψυχολογικά ζητήματα και γενικότερα μία έλλειψη κινήτρων και σκοπού. Κι αυτό δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Επίσης είναι και για μένα μία καθαρτική διαδικασία. Βγάζω τις σκέψεις μου και κοιτώ τι συχνότητες μου στέλνουν. Για αυτό κιόλας ίσως δεν θυμάμαι και πολλές από τις προτάσεις που γράφω όταν τις διαβάζω αργότερα, αναρωτιέμαι αν ήμουν όντως εγώ που έγραψα αυτά. Είναι απίστευτο πόσες σκέψεις ξεχνάμε.

Όλα τα παραπάνω με κινητοποιούν. Εξαιτίας αυτών ανυπομονώ να καταπιαστώ με τη διαδικασία του να γράφω δίχως συγκεκριμένο σκοπό παρά μόνο για την πράξη την ίδια. Μπορεί και να γράψω 3000 λέξεις ασταμάτητα μεταξύ 2 και 6 το πρωί. Προσπαθώ να γράφω γρήγορα χωρίς πολλές στάσεις ως το τέλος. Η σύνταξη μπορεί να διορθωθεί αργότερα. Με αυτό τον τρόπο το αφήνω να βγει φυσικά, όπως θα πρεπε δηλαδή, με τον ίδιο τρόπο όπως μιλάω. Με την αυτοπεποίθησή ότι η διαδικασία η ίδια θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Όμως μετά από αυτή τη διαδικασία ο ύπνος είναι πάντα πάρα πολύ χαλαρωτικός.

Δύσκολο πάει να πει χωρίς ενθουσιασμό

Ίσως είμαι λίγο αυστηρός αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε διαδικασίες οι οποίες δεν τον ικανοποιούν. Και ο κυριότερος λόγος που δεν μας ικανοποιεί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι επειδή δεν ακολουθούμε τις προσωπικές-αυθεντικές κλίσεις μας. Αδιαφορούμε για τη διαδικασία αν είναι να μας δώσει αυτή τα κατάλληλα αποτελέσματα. Αλλά με αυτό τον τρόπο χωρίς ενθουσιασμό νομίζω πως είναι αδύνατον να μάθουμε και πραγματικά κάτι, αλλά κυρίως είναι οι ψυχολογικές συνέπειες οι οποίες έρχονται από την έλλειψη κάποιου νοήματος το οποίο φαίνεται πως είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται πως είτε νιώθουν μεγάλη ματαιότητα είτε αφοσιώνονται σε ζητήματα τα οποία δεν τους βοηθούν πραγματικά.

Μου φαίνεται λοιπόν πολύ ξεκάθαρο ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος άλλος δρόμος παρά μόνο μέσα από διαδικασίες οι οποίες μας γεμίζουν. Με τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει έχουμε απομακρυνθεί από το να κοιτάμε μέσα μας. Οπότε όσο μεγαλύτεροι τόσο πιο δύσκολο είναι να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε έτσι. Παρόλα αυτά όσο κάποιος ωριμάζει νομίζω ότι όλο και περισσότερο καταλαβαίνει την αξία αυτής της διαφορετικής προσέγγισης. Ταυτόχρονα μία άλλη διαδικασία νομίζω λαμβάνει χώρα. Ξεκινάμε να νοιαζόμαστε περισσότερο για το καλό του συνόλου. Έτσι η κατανόηση των τάσεων μας μαζί με την ειλικρινή φροντίδα για το καλό των άλλων μπορούν να διαμορφώσουν την εκδήλωση των ενεργειών μας. Αυτό που ο καλύτερος εαυτός μας έχει μέσα αισθάνεται την βαθιά ανάγκη να προσφερθεί στο σύμπαν. Και εμείς δεν είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από τον καταλύτη αυτού.

Άρθρο του Άγγελου Καραγεώργου

Πηγή: https://awaken.gr/