Του Α. Γ. ΚΑΛΛΗ*
«Σκύλων Ωδή»
Σκύλοι //
αδέσποτες ψυχές //
άγγελοι δραπέτες από μιαν άλλη ζωή /
που δεν εχόρτασαν αγάπη και ξαναγύρισαν αναζητώντας την /
Αγάπη / όπως η φλόγα του κεριού στο σκοτεινό δωμάτιο
Αγάπη δύφωνη / όπου τα μάτια του ενός χάνονται στα μάτια του άλλου /
Έως ότου αναστηθεί το σώμα κι η ψυχή του εν ζωή νεκρού.
Σκύλοι //
αδέσποτες ψυχές / αναίτιες σιωπές /
φαύλες υποσχέσεις στ’ ασύμμετρα τοπία των καιρών.
Κι όταν αργά / καθώς η αυλαία θα πέφτει /
γείρουν το κεφαλάκι τους κάτω στο χώμα ξεψυχώντας /
αν είχανε την τύχη να χορτάσουνε αγάπη /
στην δεύτερή τους την ζωή //
ελεύθερα η ψυχούλα τους θα φτερουγίσει /
ελεύθερα η ψυχούλα τους θα σεργιανίσει /
στο άοκνο πεδίο των μαχών της ειμαρμένης.
Κι ούτε ξανά σκύλοι /
Κι ούτε ξανά ψύλλοι. /
Κι ούτε ξανά στην ζητιανιά μιας άνυδρης αγάπης /
ελεύθεροι ταξιδευτές του σύμπαντος /
κυρίαρχοι μιας άκρης ταπεινά λησμονημένης /
θα ζουν αιώνια /
σπάζοντας άτσαλα τα ξύλινα κασόνια /
αυτά που ρήμαξαν την άχαρη ζωής τους /
τις κρύες νύχτες κάποιου χειμώνα… /
κάποιου οποιουδήποτε αιώνα…
Αριστοτέλης Γ. Καλλής
Επ. Πρ. Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας
Πτ. Πολιτ. Τμήματος Νομικής Σχολής Αθηνών
Nemeahistory.bloqspot.com
Υ.Γ. 1: Μια αρχαία φράση: «α δ’ αρετά και θανούσι λάμπει» (= η αρετή λάμπει και μετά τον θάνατο).
Υ.Γ. 2: Μια τελευταία σκέψη μου. Έτσι … σαν «παραμύθι» αντί επιλόγου: « Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, ζούσαν οι σκύλοι, που δεν ήτανε τίποτε άλλο, παρά οι βασανισμένες ψυχές κάποιων ανθρώπων που έζησαν στο περιθώριο της ζωής χωρίς αγάπη.
- Μετά τον θάνατό τους, επέστρεψαν ξανά στη ζωή με την μορφή σκύλου, αναζητώντας την αγάπη που θα ελευθερώσει την ψυχή τους από μια σκληρή πραγματικότητα.
- Αν έχουνε την τύχη και την βιώσουν στην δεύτερη ζωή τους, τότε, μετά τον θάνατό τους φεύγουν για πάντα, και η ψυχή τους ελευθερώνεται μέσα σε μια ανείπωτη χαρά και ευτυχία.
- Εάν όχι, η ιστορία επαναλαμβάνεται για χρόνια, για αιώνες, μέχρις ότου βρεθεί αυτός που θα τους δώσει αυτό που περισσότερο ποθούν. Αγάπη και μόνον αγάπη.
- Μια αρχέγονη δύναμη έχει ορίσει από γεννήσεως κόσμου πως:
- Όσοι τους σκύλους εμποδίσουν στο ταξίδι τους αυτό, θα εμποδιστούν και οι ίδιοι στο δικό τους.
- Όσοι τους φαρμακώσουν, θα φαρμακωθούν και οι ίδιοι στη ζωή τους.
- Όσοι τους αγνοήσουν, θα αγνοηθούν, θα ταπεινωθούν και θα αφανιστούν από προσώπου γης.
- Όσοι τους βασανίσουν, θα βασανιστούν χωρίς έλεος κι ελπίδα.
- Όσοι τους θανατώσουν, θα θανατωθούν με βίαιο και ακραίο τρόπο, χωρίς να έχουνε ποτέ, όπως αυτοί, μία δεύτερη ευκαιρία.
- Κατάδικοι θα καταντήσουν στα μέσα μιας αβύσσου, ως αιωρούμενες ψυχές που θα χαθούν για πάντα στο πουθενά, έτσι ώστε κανείς να μην θυμάται πια αν κάποτε υπήρξαν.
Υ.Γ.3: ...κι αξίωμα δημόσιο ποτέ δεν θα δεχτούνε... γιατί... είναι ως καθήκον τους... το χάος ν’ απωθούνε.
Πηγή:https://nemeahistory.blogspot.com
