Πολιτεία Αγάπης Κέντρο Νεότητας Αγίας Αναστασίας Ποσειδωνία Κόρινθος (facebook)
Ακούστε εξομολόγηση: ‘’Παπά μου πριν από έξι χρόνια τα ‘’έφτιαξα’’ με μια κοπέλα. Είχαμε ελεύθερες σχέσεις και την γκάστρωσα. Αυτή ήταν καλόψυχη και δίκαιη αλλά ανώριμη και ανέτοιμη για μάνα. Πανικοβλήθηκε μπροστά στην ευθύνη της μητρότητας της και μου ξεκαθάρισε ορθά-κοφτά ό,τι, αν συμφωνήσω κι εγώ, το ρίχνει το παιδί στο άψε-σβήσε. Αν όμως θέλω το παιδί, να το γεννήσει αυτή, να μου το παραδώσει και να εξαφανιστεί, αρνούμενη κάθε δέσμευση γάμου, συμβίωσης και μητρότητας’’.
Εγώ μέσα μου, πες το συνείδηση, πες το φωνή Θεού, αρνιόμουν τον άδικο χαμό του άφταιγου αθώου παιδιού μας. Της είπα: ‘’να ρωτήσω πρώτα τους γονείς μου και τους γονείς σου, σαν μεγάλους και έμπειρους στην ζωή’’. Και από τις δυο μεριές κοφτή, επίμονη, κοινή απάντηση. ‘’Ρίχτο να ξεμπερδεύουμε’’. Τ’’ αρνήθηκα έντρομος, κατηγορηματικά. Στους εννιά μήνες, η κοπέλα μου γέννησε το παιδί μας, ένα υγιέστατο αγοράκι. Ούτε τόλμησε να το βαστάξει, για να μη το πονέσει και δεθεί μαζί του. Πανικόβλητη μου το έβαλε στην αγκαλιά μου και κλαίγοντας εξαφανίστηκε. Το παιδάκι το μεγάλωσα μόνος μου, κατάμονος και αβοήθητος και να το μαζί μου, τώρα κλείνει τα πέντε. Σε λίγο θα πάει πρώτη δημοτικού.
Εγώ μέσα μου, πες το συνείδηση, πες το φωνή Θεού, αρνιόμουν τον άδικο χαμό του άφταιγου αθώου παιδιού μας. Της είπα: ‘’να ρωτήσω πρώτα τους γονείς μου και τους γονείς σου, σαν μεγάλους και έμπειρους στην ζωή’’. Και από τις δυο μεριές κοφτή, επίμονη, κοινή απάντηση. ‘’Ρίχτο να ξεμπερδεύουμε’’. Τ’’ αρνήθηκα έντρομος, κατηγορηματικά. Στους εννιά μήνες, η κοπέλα μου γέννησε το παιδί μας, ένα υγιέστατο αγοράκι. Ούτε τόλμησε να το βαστάξει, για να μη το πονέσει και δεθεί μαζί του. Πανικόβλητη μου το έβαλε στην αγκαλιά μου και κλαίγοντας εξαφανίστηκε. Το παιδάκι το μεγάλωσα μόνος μου, κατάμονος και αβοήθητος και να το μαζί μου, τώρα κλείνει τα πέντε. Σε λίγο θα πάει πρώτη δημοτικού.
Κόκκαλο ο πνευματικός. Κάτι πήγε να πει στο παλληκάρι για την άτακτη αλλοπρόσαλλη εξωτερική του εμφάνιση. Δαγκώθηκε όμως, κρατήθηκε γιατί υποκλίθηκε μπρος στο μεγαλείο της ψυχής του! Φίλησε ο παππούλης το χέρι του παιδιού, του διάβασε συγχωρητική ευχή, χωρίς να τον ελέγξει στο παραμικρό! Περάσανε άλλα τρία χρόνια και το παλληκάρι ξανάρθε με μια μορφονιά λαμπερή από καλοσύνη.
Δεύτερη εξομολόγηση: ‘’Άκου παπά μου θαύμα. Ο Χριστός μου μ’ έστειλε αυτό τον Άγγελό του, την γυναίκα μου. Ερωτευτήκαμε παράφορα. Παντρευτήκαμε και δέχθηκε με πολύ χαρά τον γιό μου σαν δικό της γεννητούρι. Έτσι μεγαλώνει με πολύ αγάπη και υπομονή και μένα τον άντρα της και τον γιόκα μου. Ο Χριστός μας παππούλη προνόησε και μου έστειλε καλή σύζυγο και μάνα.
Απόσπασμα του βιβλίου “Η ζωή διδάσκει τον Χριστό” υπό μοναχού Ι. Αθήναι, 2017
