Δημήτρης ΔανίκαςΑπό τα μέτρα της κυβέρνησης έχουν εξαιρεθεί τα πιο μαζικά σημεία. Οπως σούπερ μάρκετ, μέσα μαζικής μεταφοράς, Αστυνομία, Στρατός, ιερωμένοι, εκκλησίες και εν γένει ολόκληρος ο δημόσιος τομέας.
Και είναι τραγελαφικό. Και είναι εξωφρενικό. Και είναι σουρεαλιστικό. Μόνο ο σαρκαστικός οίστρος των Monty Python θα μπορούσε να επινοήσει κάτι τόσο τρελό. Ας πούμε, ένστολος της Αστυνομίας να καταφτάνει για έλεγχο σε κάποιο bar-restaurant.
Εκείνος ανεμβολίαστος να ζητάει τα ρέστα και από πάνω να ρίχνει μεγαλοπρεπέστατο πρόστιμο των 5.000 και ταυτόχρονα να βάζει λουκέτο για ένα δεκαπενθήμερο. Ο ψεκασμένος εντεταλμένος να ελέγχει κανονικούς και εμβολιασμένους. Ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα. Βρε ηλεκτρική καρπαζιέρα που τους χρειάζεται...
Το συλλαμβάνετε; 'Οσο και να πλένεις τη Σωρρακώσταινα το σαπούνι σου χαλάς. Γιατί όλα αυτά; Μα, φυσικά, προς άγραν πελατών και εξυπηρέτηση. Πάμε παρακάτω. Στα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Εδώ λοιπόν σε πλήρη ανάπτυξη το νεοελληνικό παροιμιώδες «ναι μεν, αλλά». Τουτέστιν, μα ναι, μα οπωσδήποτε, μα είναι στοιχειώδες μέτρο προφύλαξης ο εμβολιασμός. Αλλά να προσέχουμε και να σεβόμαστε τα συνταγματικά και ατομικά δικαιώματα του κάθε πολίτη.
Και με το ένα, και με το άλλο. Και με τον εμβολιασμό, και με τους ταχαντάρτες. Και με τους λογικούς, και με τους λάτρεις θεωριών συνωμοσίας. Και με τους κανονικούς, και με τους ανεγκέφαλους, ανόητους και πανίβλακες. Γιατί; Μα, φυσικά, προς άγραν πελατών. Αλιείς ψήφων από κάθε σημείο, από κάθε κατηγορία, από κάθε κοινωνική ομάδα, από κάθε IQ. Και του μπιφτεκιού; Α, κυρίως, απ’ αυτούς.
Ψήφος να ’ναι κι ό,τι να ’ναι. Μα, ρε αθεόφοβε πολιτικάντη, ποιο από τα δύο είναι το ανώτερο, το ανώτατο ατομικό δικαίωμα; Της ζωής ή του θανάτου; Βρε ηλεκτρική καρπαζιέρα που τους χρειάζεται... Πάμε παρακάτω.
Τρίτος και τελευταίος εχθρός εντός των πυλών και εντός ενός γιγαντιαίου Δούρειου Ίππου εκείνο το συγκεκριμένο κομμάτι των ταχανταρτών και της ψεκασμένης κοινωνίας. Μέρος του προβλήματος κι αυτοί. Αμ, πώς αλλιώς... Γι’ αυτό η κυβέρνηση το παίζει σε δύο ταμπλό. Γι’ αυτό η αντιπολίτευση στο «ναι μεν, αλλά». Κοινωνία, ο καθρέφτης σου είμαι και σου μοιάζω. Στοιχειώδης διαλεκτική σχέση.
Εδώ λοιπόν η σιωπή προς απάντηση της τρέλας, της παράνοιας και της απροσμέτρητης βλακείας. Ποια επιχειρήματα να κατεβάσεις και με ποιον τρόπο να τους αντιμετωπίσεις. Εδώ λοιπόν καμπανάκι κόκκινο, εφιαλτικό. Εδώ οι προβλέψεις μιλάνε για 10.000-15.000 κρούσματα ημερησίως. Ακόμα, για πιθανό, πιθανότατο γκρέμισμα του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Και για καθημερινές εκατόμβες νεκρών. Οι νεκροθάφτες θα στήσουν τρικούβερτο γλέντι.
Εδώ λοιπόν το σύνολο, σχεδόν, της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας συνιστά «οπωσδήποτε εμβολιασμό». Εδώ η Ελλάδα σε μία από τις χειρότερες θέσεις της δυτικής κοινότητας. Εδώ να «υπερηφανευόμαστε» που είμαστε σε καλύτερη μοίρα από Βουλγαρία και Ρουμανία. Μόνο; Και από την Υποσαχάρια Αφρική καλύτερη η Ελλαδίτσα!
Τοιουτοτρόπως, από τη μια τα περισσότερα σημεία συναλλαγών και μαζικών συναθροίσεων ανοιχτά σε όλους. Από την άλλη το πλήθος των εργαζομένων σε κρατικούς τομείς εκτός υποχρεωτικότητας και πάντα σε ασυλία. Και κοντά σ’ όλα αυτά, τα κόμματα να μην ομονοούν πάνω σ’ ένα μέτρο που έχει αποδειχθεί μοναδική ομπρέλα προστασίας από τις άτακτες και ανεξέλεγκτες επιθέσεις του COVID-19.
Υποχρεωτικό το μέτρο κουρέματος των ομολόγων του Δημοσίου. Και μάλιστα διά ροπάλου. Μας ρώτησε κανείς; Ούτε κάποιος από το υπηρετικό προσωπικό των πολιτικών. Όταν όμως πρόκειται για μέτρα προστασίας της ζωής μας, τότε «ναι μεν, αλλά», τότε αστερίσκοι, τότε ασυλία, τότε εξαιρέσεις και τότε ψηφοθηρία.
Το διά ταύτα είναι γνωστό. Είσαι κανονικός και λογικός; 'Αρπα μία. Και λίγο είναι!
Πηγή: https://www.protothema.gr/
