Χριστίνα Καζανιάτορα
Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.
Μονά ζυγά δικά μου.
Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου.
Μπορώ να γίνω μεγάλο κωλόπαιδο και να σου βρω κι άλλες παροιμίες, φράσεις, γνωμικά τέτοιου τύπου.
Θέλω να καταλήξω σε ένα και μόνο συμπέρασμα.
Αυτούς που παίζουν εκ του ασφαλούς, παίρνοντας και δίνοντας με μέτρο, με το τόσο όσο.
Θυμώνουν, ζητούν, επιδιώκουν, προκαλούν, με σκοπό να περάσει το δικό τους.
Τώρα αν θες και εσύ ρε παιδί μου το μερτικό σου το ανάλογο μερίδιο σου, τότε μάλλον λάθος πόρτα χτυπάς.
Γιατί αυτό που θα πάρεις, είναι μόνο ένα μικρό μέρος ένα μικρό κομμάτι, σε σχέση με αυτό που πρόσφερες.
Ας είναι.
Έτσι κι αλλιώς, αυτοί που ξέρουν να δίνουν και να δίνονται, στο βάθος πια έχουν εμπεδώσει πως είναι ελαφρά αδικημένοι.
Οι σχέσεις λένε πως είναι δούναι και λαβείν.
Τώρα ποιοι και πόσο είναι στο δούναι και ποιοι στο λαβείν, φέξε μου και γλίστρησα.
Το πρόβλημα τελικά βρίσκεται αλλού, όχι στο πόσο δίνεις και τι παίρνεις, αλλά στο πόσο έχεις εμπεδώσει την γενική χασούρα.
Γιατί εν τέλει, όσο πιο πολλά δίνεις, τόσο λιγότερα θα λαμβάνεις.
Κρίμα κι άδικο αν σκεφτείς πως εσύ είσαι ξεχωριστή περίπτωση, πως είσαι η εξαίρεση που σπάει τον κανόνα.
Τελικά, οι άνθρωποι γουστάρουν τις εξαιρέσεις. Μα όχι να σπάνε τον δικό τους κανόνα.
Πηγή:https://www.ewoman.gr/
