Κώστας ΙορδανίδηςΤο ευρωπαϊκό εγχείρημα συνδυάζει συμβολισμούς, καθησυχαστικούς τόνους, όπως αυτοί προσδιορίζονται από τους κανόνες της πολιτικής ορθότητος –εκτός αν κάποιοι ατίθασοι φέρνουν τα πάνω κάτω– και φυσικά μια νωχελική βραδύτητα από τη σύλληψη μιας ιδέας έως την οριστική διαμόρφωση και εφαρμογή της. Από αυτή την τελετουργική διαδικασία δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσει εξαίρεση η «συμφωνία του Κυρηναλίου», που υπέγραψαν προ διημέρου ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι. Μια συμφωνία συνεργασίας, που καλύπτει από το 5G και διαστημικούς πυραύλους έως τη μετανάστευση. Ολως τυχαίως, οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονταν εδώ και κάποια χρόνια έλαβαν ώθηση ισχυρή τους τελευταίους μήνες και ολοκληρώθηκαν λίγο πριν από την αλλαγή φρουράς στη γερμανική καγκελαρία.
'Ολως τυχαίως, η συμφωνία υπεγράφη λίγο πριν από τη λήξη του 2021, που οι Γάλλοι εορτάζουν την επέτειο των διακοσίων χρόνων από τον θάνατο του Ναπολέοντος. Και όλως τυχαίως, η τελετή έλαβε χώρα στο Palazzo Quirinale, που ανασκεύασε ο Βοναπάρτης όταν κατέλαβε τη Ρώμη το 1809, αν και ουδέποτε εγκατεστάθη σε αυτό. Υπήρχαν σοβαρά προβλήματα ανάμεσα στο Παρίσι και στη Ρώμη, αλλά όχι ασφαλώς τόσο δραματικά όσο η προαιώνια αντιπαλότητα Γαλλίας και Γερμανίας. Μία διαμάχη που άρχισε με τη διάσπαση της αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου, τον 9ο αιώνα, και τον εμφύλιο μεταξύ των επιγόνων του, έκλεισε τον Ιανουάριο του 1963 με τη Συνθήκη των Ηλυσίων και επιβεβαιώθηκε εκ νέου από την καγκελάριο Μέρκελ και τον πρόεδρο Μακρόν το 2019, στο Ααχεν – πρωτεύουσα του Καρλομάγνου.
Η κυρίως μάχη θα δοθεί με τον νέο τσάρο της γερμανικής οικονομίας, τον αρχηγό των Φιλελευθέρων, Κρίστιαν Λίντνερ, και ό,τι εκπροσωπεί αυτός.
Και είναι αυτός ο λόγος που ο κ. Μακρόν πρωτίστως τονίζει ότι η «συμφωνία του Κυρηναλίου» κατά κανένα τρόπο δεν είναι δυνατόν να επηρεάσει αρνητικά ή να μειώσει τη σημασία του γαλλογερμανικού άξονα. Από την πλευρά τους πάλι και οι Γερμανοί δεν δείχνουν να ανησυχούν και, πολύ λιγότερο, να θορυβούνται. Πολιτική ορθότης και ψυχραιμία καθορίζει τη συμπεριφορά όλων των εμπλεκομένων. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν προσωπικές ατζέντες και φιλοδοξίες. Η απόσυρση της κ. Μέρκελ από την πολιτική σκηνή δημιουργεί συνθήκες που επιχειρεί να αξιοποιήσει ο κ. Μακρόν, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ε.Ε., που αντικειμενικώς δεν του ανήκει, διότι η Γαλλία υπολείπεται σαφώς της Γερμανίας σε οικονομική ισχύ, οργάνωση και σταθερότητα. Ο βοναπαρτισμός είναι στοιχείο που εν πολλοίς χαρακτηρίζει τον κ. Μακρόν, αλλά έχει συνείδηση πως, προκειμένου να αναβαθμίσει τη θέση του στο πλαίσιο της Ε.Ε., έχει ανάγκη τον επιδέξιο Λατίνο Μάριο Ντράγκι. Εξ ου και μας προέκυψε «κυρηνάλιος» συμφωνία.
Βέβαια, ο στόχος του νέου ευρωπαϊκού διδύμου είναι εξ ορισμού περιορισμένος. Και η κυρίως μάχη θα δοθεί με τον νέο τσάρο της γερμανικής οικονομίας, τον αρχηγό των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ, και ό,τι εκπροσωπεί αυτός. Γεγονός είναι ότι στη γαλλογερμανική ατμομηχανή προσετέθη και ένας Λατίνος θερμαστής. Θα δούμε τελικώς τι θα προκύψει.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/
