Ένα από τα πολλά αρνητικά συμπτώματα –ίσως το κυριότερο– της εισβολής του «πολιτικώς ορθού» στην καθημερινότητά μας είναι το ιδεολογικό πογκρόμ το οποίο υφίστανται όσοι αντιστέκονται στην επέλασή του. 'Οσοι αρνούνται να αποδεχθούν την εχθροπάθεια που αναδύεται μέσα από την κοινωνία των ταυτοτήτων. Γιατί η πολυδιάσπαση της κοινωνίας σε σύνολα και υποσύνολα, που βρίσκονται σε διαρκείς συγκρούσεις μεταξύ τους, λόγω των ταυτοτήτων τους, την κατακερματίζει και τη διχάζει αντί να την ενοποιεί και να την ανασυνθέτει. Η ταυτότητα είναι μια νοητική κατασκευή, είναι μια πολιτισμική επινόηση διανοουμένων και διαμορφωτών της κοινής γνώμης που επιδιώκουν να ανανοηματοδοτήσουν ή να αναθεωρήσουν ή να αποδομήσουν παγιωμένες αξίες με τις οποίες πορεύθηκαν οι πολιτισμένες κοινωνίες για πολλές γενιές.
Μια παρεμπίπτουσα συνέπεια αυτού του φαινομένου είναι η αντίληψη ότι σε μια «πολυπολιτισμική» κοινωνία δύναται να συνυπάρχουν διάφορα «δικαιικά» συστήματα, που εκφράζουν τους ποικίλους πολιτισμούς της, παράλληλα με το θεσπισμένο επίσημο δικαιικό σύστημα, το οποίο βέβαια το ακυρώνουν de facto.
Πριν από λίγες ημέρες είδαμε έναν αλλόθρησκο να εφαρμόζει τον νόμο της σαρίας στην κόρη του, ενώ προχθές ακούσαμε τον πατέρα του άτυχου Ρομά να αναρωτιέται τι κακό έκανε ο γιος του που έκλεψε ένα αυτοκίνητο.
Είναι αυτονόητο ότι σε μια ευνομούμενη και στοιχειωδώς σοβαρή πολιτεία υπάρχει ένα δικαιικό σύστημα, που ισχύει απαρέγκλιτα σε όλη την επικράτεια. Επ’ αυτού δεν συγχωρούνται δεύτερες σκέψεις.
Προφανώς υπάρχουν κοινότητες που αδυνατούν να αντιληφθούν τι σημαίνει ευνομούμενη πολιτεία και τι σημαίνει η παράβαση των νόμων της. Αδυνατούν να συλλάβουν το νόημα της κλοπής ή της ληστείας ή της αυτοδικίας. Τους είναι άγνωστες έννοιες, γιατί ζουν με τους δικούς τους κώδικες, που ελάχιστη σχέση έχουν με τους νόμους του κράτους στο οποίο είναι πολίτες. Και το κυριότερο, θέλοντας να διατηρήσουν τις ταυτότητές τους αρνούνται να ενταχθούν στην κοινωνία, ζώντας έτσι περιθωριοποιημένοι στα γκέτο τους, που πολλές φορές είναι απρόσιτα στα όργανα της πολιτείας. Αποτελούν περιοχές εκτός ελέγχου της επίσημης κρατικής εξουσίας. Το Ζεφύρι ή ο Δενδροπόταμος δεν διαφέρουν από τα ισλαμιστικά γκέτο των μεγάλων γαλλικών πόλεων.
Αυτή η κατάσταση δεν θα μπορούσε να μη φέρει και την αντίδραση, που προσπαθεί να υπερασπισθεί, ποικιλοτρόπως, τις παραδεδεγμένες αξίες, αμφισβητώντας τη θεωρία των ταυτοτήτων.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/
