το σοσιαλιστικό μένος εις βάρος των επιτυχημένων και των «νοικοκυραίων» βασίζεται κυρίως σε πλήρη άγνοια του πως λειτουργεί μια οικονομία
Του Ευθύμη ΜαραμήΕισαγωγή
Τα σοσιαλιστικά ιδεώδη καλπάζουν σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Μερικοί Αμερικανοί έχουν πολύ υψηλότερο εισόδημα και πλούτο από πολλούς άλλους. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα είπε κάποτε: «Νομίζω ότι σε κάποιο σημείο κάποιος έχει κερδίσει αρκετά χρήματα» (υπονοώντας πως δεν «χρειάζεται» άλλα). Ένας σύμβουλος της σοσιαλίστριας γερουσιαστού Alexandria Ocasio-Cortez έγραψε στο Twitter «Κάθε δισεκατομμυριούχος αποτελεί αποτυχία της πολιτικής». Η υποψήφια πρόεδρος των δημοκρατικών και μέλος της γερουσίας Elizabeth Warren, θέλει να επιβάλλει φόρο περιουσίας λέγοντας με «παράπονο»: «Οι πλούσιοι και ισχυροί παίρνουν τόσα πολλά για τους εαυτούς τους και αφήνουν τόσο λίγα για όλους τους άλλους.»
Στο οικονομικό φόρουμ των Δελφών, η οικονομική ανισότητα αντιμετωπίστηκε ως το κυριότερο «πρόβλημα» των εποχών μας που πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους γραφειοκράτες. Στην Ελλάδα, 1.000.000 «εχόντων» συνεισφέρουν το 92% των φορολογικών εσόδων και άλλα 2,6 εκατομμύρια το 8%, ενώ 5,1 εκατομμύρια εισπράττουν φόρους καθώς η κυβέρνηση επέλεξε κατά τα λεγόμενα της να «πληρώσουν οι έχοντες».
Τα εισοδήματα δεν πέφτουν από τον ουρανό
Όλο αυτό το μένος εις βάρος των εχόντων υψηλότερα εισοδήματα, θα αποτελούσε μια βάσιμη αντίδραση, αν τα εισοδήματα ήταν στοίβες χρημάτων που πέφτουν από τον ουρανό και κάποιοι είχαν μυστική πρόσβαση σε αυτές τις στοίβες αρπάζοντας τεράστια μερίδια. Σε αυτή την περίπτωση, μια διορθωτική δημόσια πολιτική θα απαιτούσε ανακατανομή του εισοδήματος, όπου τα αδίκως αποκτηθέντα κέρδη των λίγων, θα αποσπούνταν για να επιστραφούν σε όσους τα δικαιούνται. Το ίδιο θα μπορούσε να λεχθεί και αν υπήρχε ένας διανομέας χρημάτων ο οποίος – λόγω του ότι ήταν ρατσιστής, σεξιστής, εθνικιστής, διεθνιστής ή οτιδήποτε άλλο – δεν μοίραζε τα χρήματα δίκαια. Αν μοίραζε εκατομμύρια σε κάποιους και ψίχουλα στους υπόλοιπους, μια πρέπουσα δημόσια πολιτική θα ήταν η αναδιανομή αυτών των χρημάτων.
Εξυπηρετείς τους άλλους; Απόδειξε το
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Σε μια ελεύθερη κοινωνία, οι άνθρωποι κερδίζουν το εισόδημα τους εξυπηρετώντας τους συνανθρώπους τους. Για παράδειγμα, κουρεύω το γκαζόν στον κήπο κάποιου και με πληρώνει με 30 ευρώ. Στη συνέχεια πηγαίνω στο μπακάλικο της γειτονιάς μου και ζητάω έξι κουτάκια μπύρες και 3 κιλά μπριζόλες. Ακολούθως, ο μπακάλης λέει: «μου ζητάς να σε εξυπηρετήσω δίνοντάς σου μπύρες και μπριζόλες. Εσύ τι έκανες για να εξυπηρετήσεις τον συνάνθρωπό σου; Απαντώ πως κούρεψα το γκαζόν σε έναν κήπο. Ο μπακάλης μου ζητάει να το αποδείξω.
Μπορούμε σε αυτό το σημείο να υποθέσουμε, για παράδειγμα, πως τα δύο χαρτονομίσματα των 20€ και 10€ είναι στην ουσία πιστοποιητικά της αξιολογημένης απόδοσης μου στην αγορά – απόδειξη ότι εξυπηρέτησα κάποιον συνάνθρωπο μου. Ανάλογα, ο προμηθευτής του μπακάλη θα τον ρωτήσει τι έκανε για τους συνανθρώπους του και αυτός θα δώσει τις «αποδείξεις» – τα χρήματα – που παρέλαβε από εμένα δίνοντας μου τα αγαθά που ήθελα, ad infinitum.
Ένα σύστημα που απαιτεί πως ο οποιοσδήποτε πρέπει να εξυπηρετεί τον συνάνθρωπο του – για να έχει αξιώσεις σε όσα παράγει ο συνάνθρωπος του – είναι πολύ πιο ηθικό από ένα σύστημα χωρίς τέτοιες απαιτήσεις. Για παράδειγμα, ο πολιτικός μπορεί να μου πει: δεν χρειάζεται να βγεις μέσα στην κάψα, στον ήλιο, κουρεύοντας χόρτα για να έχεις αξίωση σε όσα παράγει ο συνάνθρωπος σου. Απλά ψήφισε με και θεσπίζοντας έναν νόμο «κοινωνικής δικαιοσύνης» θα κλέψω κάποια από αυτά που παράγει ο συνάνθρωπος σου και θα τα δώσω σε σένα. Θα δημιουργήσω κι έναν ηθικό κώδικα που επιβραβεύει και αποθεώνει αυτή την κλοπή και θα χτίσουμε μια «δίκαιη κοινωνία των πολλών».
Συνεισφορά και αμοιβή
Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικούς δισεκατομμυριούχους, για να δούμε αν έχουν εξυπηρετήσει τους συνανθρώπους τους. Ο Bill Gates, συνιδρυτής της Microsoft, με περιουσία άνω των 90 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Δεν απέκτησε αυτόν τον πλούτο μέσω βίας ή μέσω απειλής βίας όπως κάνει το κράτος. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πλήρωσαν εθελοντικά για να αγοράσουν προϊόντα της Microsoft. Αυτό εξηγεί τον μεγάλο πλούτο ανθρώπων όπως ο Gates. Ανακάλυψαν κάτι που επιθυμούσε και δεν είχε ο συνάνθρωπος τους και ανέπτυξαν τρόπους για να παράγουν αποτελεσματικά αυτό το κάτι. Ο συνάνθρωπος τους πλήρωσε οικειοθελώς για να αποκτήσει τα προϊόντα τους. Αν ο Gates και άλλοι δισεκατομμυριούχοι είχαν ακολουθήσει τη συμβουλή του προέδρου Ομπάμα και σταματούσαν την παραγωγικότητα τους «επειδή είχαν κερδίσει αρκετά» κι έκλειναν τις επιχειρήσεις τους όταν είχαν κερδίσει το πρώτο τους δισεκατομμύριο, η ανθρωπότητα θα είχε στερηθεί το μεγαλύτερο μέρος της τεχνολογικής ανάπτυξης που απολαμβάνει σήμερα.
Ρίχνοντας μια ματιά στη λίστα των δισεκατομμυριούχων στην ιστοσελίδα Billionaire Mailing List, βρίσκουμε ανθρώπους που έχουν συνεισφέρει σημαντικά στην κοινωνία. Κάπου στον κατάλογο βρίσκεται ο Gordon Earle Moore, συνιδρυτής της Intel με περιουσία 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το 1968, ο Moore ανέπτυξε και κυκλοφόρησε στο εμπόριο ένα ενοποιημένο κύκλωμα γνωστό ως μικροτσίπ, το οποίο αποτέλεσε τον προπομπό χιλιάδων σημερινών καινοτομιών, όπως οι μαγνητικές τομογραφίες, η πρόοδος στη δορυφορική τεχνολογία και ο προσωπικός υπολογιστής μας. Ο Moore, βεβαίως, ωφελήθηκε πολύ από την ανάπτυξη και την εμπορία του μικροτσίπ. Όμως, το προσωπικό του όφελος ωχριά μπροστά στα οφέλη ολόκληρου του κόσμου, τα οποία προέκυψαν από τις τεχνολογικές καινοτομίες που πραγματοποιήθηκαν με το μικροτσίπ.
Ανάλογη είναι η μεθοδολογία μας και για κάθε άνθρωπο που κερδίζει τα εισοδήματα του με ελεύθερη συναλλαγή στην αγορά. Το σούπερ μάρκετ, το μπακάλικο, το συνεργείο, κάνουν κάτι για να εξυπηρετήσουν τους καταναλωτές. Οι εργαζόμενοι ωφελούνται από τη γενική πτώση των τιμών, αν αυτή επιτραπεί από τις κεντρικές τράπεζες και τους πολιτικούς, λαμβάνοντας έτσι περισσότερα και καλύτερα αγαθά με σταθερούς ονομαστικούς μισθούς. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων, που φορολογούνται αδίστακτα στην Ελλάδα, παρέχουν χώρους για στέγαση και για επαγγελματικές δραστηριότητες. Είναι «έχοντες» παρέχοντας κάτι που προφανώς κοστίζει ακριβά για να αποκτηθεί. Κάθε πρόσθετη φορολόγηση βασισμένη στο σκεπτικό πως εφόσον είναι «έχοντες» πρέπει να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ «για το καλό της κοινωνίας», είναι παράλογη και άδικη.
Σε μια ελεύθερη, ανεμπόδιστη αγορά, ο μόνος τρόπος να κερδίσεις τα εισοδήματα σου, είναι εξυπηρετώντας τους καταναλωτές. Κάθε άλλη περίπτωση, συνεπάγεται κλοπή, δηλαδή χρειάζεται παρεμβατικότητα είτε του κράτους είτε της κεντρικής τράπεζας.
Συμπέρασμα
Τα μόνα άτομα που επωφελούνται από τον ταξικό πόλεμο είναι οι πολιτικοί και οι κρατικοδίαιτες ελίτ. Παίρνουν τα χρήματά μας δια της βίας και ελέγχουν τη ζωή μας. Μπορούμε μόνο να αναρωτηθούμε: Πού βαδίζει μια κοινωνία η οποία μισεί, διαπομπεύει και λεηλατεί τα πιο παραγωγικά της μέλη, τους απεχθείς για τους σοσιαλιστές «νοικοκυραίους», ενώ κάνει μασκότ κάθε αντιπαραγωγικό παράσιτο;
Πηγή: https://www.eleytheriagora.gr/
