Γράφει ο Ηλίας Σταμπολιάδης
Ο άνθρωπος όπως κάθε ζων οργανισμός έχει ανάγκη από υλικά αγαθά για την επιβίωση του τα οποία, στο σημερινό στάδιο ανάπτυξης του, τα παράγει εργαζόμενος ενώ οι υπόλοιποι οργανισμοί τα βρίσκουν αβίαστα στο περιβάλλον τους ή τα κυνηγούν. Μπορούμε να πούμε ότι και τα ζώα εργάζονται είτε αναζητώντας την ελεύθερη τροφή είτε κυνηγώντας την.
Επειδή υπάρχει αυτή η αλυσίδα τροφής κάθε οργανισμός έχει αναπτύξει συστήματα αυτοπροστασίας αλλά πέραν αυτού δημιουργείται αυτομάτως και μία ισορροπία πληθυσμών. Όταν ένας οργανισμός αναπτυχθεί περισσότερο από αυτόν που αποτελεί την τροφή του τον καταστρέφει με αποτέλεσμα να καταστραφεί και ο ίδιος. Αυτό συμβαίνει και σε αντίστροφη κλίμακα όπου ο κατατρώγων οργανισμός είναι μικρότερος από το θύμα του (τον ξενιστή) από το οποίο σιτίζεται παρασιτών. Στην περίπτωση αυτή ο ξενιστής είτε δημιουργεί σύστημα αυτοπροστασίας (αντισώματα) ή καταλήγει παρασύροντας και τον παρασιτούντα οργανισμό. Έχω δει πολλά ξερά δένδρα τυλιγμένα με ξερά αναρριχόμενα παρασιτούντα φυτά συνήθως κισσούς.
Μιλώντας τώρα για επιβίωση στο ανθρώπινοι επίπεδο η εργασία είναι απαραίτητη δραστηριότητα και σε περίπτωση αρρώστιας τα υγειά μέλη φροντίζουν τα άρρωστα. Όταν όλα αρρωστήσουν τότε υπάρχει πρόβλημα. Η πιθανότητα να αρρωστήσουν τα περισσότερα μέλη είναι σπάνια αλλά συμβαίνει όταν η ασθένεια είναι μεταδοτική οπότε τότε επεμβαίνει η ανθρώπινη γνώση (Ιατρική) που προστατεύει λαμβάνοντας μέτρα επί του συνόλου του πληθυσμού (κορωνοϊός) ή με φάρμακα, όπου μπορεί. Στην φύση υπάρχει επιλογή που επιβάλλουν οι κυνηγοί οι οποίοι συλλαμβάνουν τα αδύνατα άρρωστα μέλη της αγέλης και αποτρέπουν την μετάδοση της νόσου. Προ ετών οι Σουηδοί είχαν ξεπαστρέψει όλους τους λύκους με αποτέλεσμα να πεθαίνουν οι τάρανδοι από μολυσματικές ασθένειες και τελικά εισήγαγαν λύκους από την τότε Σοβιετική Ένωση.
Εμείς τελικά δεν πρέπει να εισάγουμε λύκους, ή, δήμιους να ξεπαστρέψουμε τους ασθενείς αλλά ούτε και να τους πετάμε επιλεκτικά να καταλήξουν μόνοι τους όταν το σύστημα υγείας δεν επαρκεί, όπως συμβαίνει τώρα σε μερικές χώρες. Επειδή δεν έχουμε ακόμη το φάρμακο, τα μέτρα περιορισμού επί του συνόλου του πληθυσμού είναι η μόνη ορθολογική λύση. Η μείωση της μεταδοτικότητας μειώνει τον αριθμό των νοσούντων στα επίπεδα αντοχής του συστήματος υγείας, ασχέτως των ευθυνών που υπάρχουν για το μέγεθος επάρκειας του, οι οποίες προφανώς ανάγονται στους προηγουμένους.
Οι στατιστικές που αναφέρει ο ιατρός κ. Φαίδων Βόβολης είναι μεν σωστές αλλά τα συμπεράσματα και οι προτάσεις του είναι λανθασμένα διότι δεν λαμβάνει υπόψιν του αυτό που έχουν επανειλημμένα τονίσει οι ειδικότεροι επί της διαχείρισης του συστήματος συνάδελφοι του. Το πρόβλημα λένε οι ειδικοί δεν είναι ο ετήσιος αριθμός των θυμάτων αλλά ο ρυθμός μετάδοσης της νόσου που δημιουργεί ανάγκες μεγαλύτερες των υπαρχουσών δυνατοτήτων του συστήματος. Για παράδειγμα ο κ Βόβολης αναφέρει ότι το στην Ιταλία το 2018 πέθαναν από γρίπη 25.000 άνθρωποι οι περισσότεροι των οποίων είχαν και άλλα προβλήματα υγείας αλλά κανείς δεν μίλησε. Δεν αναφέρει όμως ότι η περίοδος διάρκειας της γρίπης είναι από Νοέμβριο έως και Απρίλιο δηλαδή 180 ημέρες που αντιστοιχεί σε 100-200 θανάτους ανά ημέρα σε όλη την Ιταλία όταν, σήμερα έχουμε ακούσει και για 750 ανά ημέρα μόνο στον Βορρά της χώρας αυτής.
Όσο για αυτούς που μιλάνε για ασκήσεις επιβολής μέτρων στον πληθυσμό που τον προετοιμάζουν για μία παγκόσμια δικτατορία (κυρία Θωμαΐς Στεφανοπούλου ή ομιλούντες για άδεια φέρετρα) δεν θέλω να πω τίποτε διότι παραφράζουν την έννοια της ελευθερίας αλλά και αυτές της αλληλεγγύης και της συλλογικής ευθύνης.
Τα δύσκολα είναι με τον καθηγητή Γιάννη Ιωαννίδη που λέει ότι δεν πρέπει ο ελέφαντας να πηδήξει στον γκρεμό επειδή τον απειλή μία γάτα χωρίς να λάβει υπόψιν του και την περίπτωση που η γάτα του μπει στην προβοσκίδα και τον μπουκώσει. Το ίδιο ισχύει για τους συμβούλους των Boris Johnson και Donald Trump με την αρχική στάση τους περί ανοσίας της αγέλης και της ανάγκης ανόρθωσης της οικονομίας. Ήδη η ανάγκη τους έχει κάνει να ανατρέψουν τα λόγια τους και να τρέχουν πίσω από το πρόβλημα αντί να το προλάβουν.
Η δική μου άποψη είναι βλέποντας και κάνοντας, ας δούμε που θα μας οδηγήσει ο περιορισμός της μετάδοσης του ιού και όταν αυτό σημάνει και τον κίνδυνο του συνόλου χάριν των νοσούντων τότε, θα κάνουμε την επιλογή αρχίζοντας από τον τρόπο αλλαγής των καταναλωτικών μας αναγκών και αν ο Θεός δεν μας λυπηθεί, τότε ίσως να αναγκαστούμε να κάνουμε την επιλογή που όλοι απευχόμαστε. Μέχρι τότε έρχεται το καλοκαίρι που συνήθως ανατρέπει την δράση των ιών και θα δώσει την ευχέρεια παραγωγής αγαθών αλλά και εύρεσης της θεραπείας πάλι με την Χάρι του Θεού. Είθε η επιστημονική μας πρόοδος να μην μας εξαπατήσει πάλι και τον παραμελήσουμε επαναλαμβάνοντας το προπατορικό αμάρτημα με τον καρπό της γνώσεως του καλού και του κακού.
25η Μαρτίου 2020, ημέρα του Ευαγγελισμού
Ηλίας Σταμπολιάδης
Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
Μέλος του ΙΗΑ
Πηγή: https://professors-phds.com/
