Γράφει η Βίκυ Δρακουλαράκου
Να σε μπορέσω…
Της αμαρτίας πορφυρό, εκεί,
στο στένεμα του ορίζοντα,
κάτω από σύννεφο τριανταφυλλί
Εσένα μου…
Να σέ βρω πλάι μου, μιαν ανοιξιάτα βραδιά
στης ακροθαλασσιάς την φυκιάδα,
τον κύκνειο κυματισμό σου
στο γέρμα του κορμιού σου, ν’ αναπνεύσω!
Να σε μπορέσω…
Στην δροσιά της λυκαυγής,
τ’ άγουρα ξημερώματα, σε κάμπο ανθισμένο…
Την εύμορφη γύμνια σου, ονειρεύτηκα πως ντύθηκα!
Πηγή: https://tovivlio.net
