Και οι δύο πλευρές πλήρωσαν ακριβά (και πληρώνουν...) σε ανθρώπινες ζωές και οικονομικό κόστος μια παρανοϊκή πολεμική επιχείρηση χωρίς τέλος. 'Εφτασε η ώρα να τελειώσει;
Συμπληρώθηκαν χίλιες και μία μέρες αφότου η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και η σύγκρουση φαίνεται να ζει μια κρίσιμη καμπή.
Όχι απαραίτητα στο πεδίο. Οι πολεμικές επιχειρήσεις έχουν εξελιχθεί σε μια αλληλουχία από μικρές νίκες και μικρές ήττες όλων των πλευρών. Χωρίς ξεκάθαρους νικητές και ηττημένους.
Οι Ρώσοι απέτυχαν να καταλάβουν τις μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας, να επιβάλουν την κατάρρευση της ουκρανικής ηγεσίας και να διαμελίσουν τη γειτονική τους χώρα.
Οι Ουκρανοί αντιστάθηκαν στη ρωσική προέλαση αλλά δεν μπόρεσαν να ανακαταλάβουν τα ουκρανικά εδάφη που είχαν καταλάβει παλαιότερα οι Ρώσοι.
Και οι δύο πλευρές πλήρωσαν ακριβά (και πληρώνουν…) σε ανθρώπινες ζωές και οικονομικό κόστος μια παρανοϊκή πολεμική επιχείρηση χωρίς τέλος.
Έφτασε η ώρα να τελειώσει; Δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα ήταν ευτυχές έργο για όλη την ανθρωπότητα και κυρίως για τους ίδιους τους εμπλεκομένους.
Αλλά όποια διαπραγμάτευση προσκρούει στην αδυναμία των δύο πλευρών να προχωρήσουν σε επώδυνους συμβιβασμούς.
Η Ουκρανία (όπου η κοινή γνώμη δείχνει μια κόπωση) κινδυνεύει να χάσει εδάφη και καμία χώρα δεν αποδέχεται εύκολα τέτοιες απώλειες.
Η Ρωσία (που το ξεκίνησε) δεν έχει καταφέρει να επικρατήσει επί μιας αδύναμης γειτονικής χώρας και καταφεύγει στρατιωτικά σε τσετσένους κατσαπλιάδες ή βορειοκορεάτες μισθοφόρους. Δύσκολα αυτό λέγεται «μεγάλη δύναμη».
Για τη Δύση τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα αφού το Ουκρανικό έχει ενσωματωθεί στην ευρω-αμερικανική διελκυστίνδα μετά την επανεκλογή Τραμπ.
Κανείς δεν ξέρει τι θέλει να κάνει ο επόμενος αμερικανός πρόεδρος στην Ουκρανία και κανείς δεν είναι βέβαιος ότι θα κάνει κάτι της προκοπής.
Το βέβαιο είναι (όπως δήλωσε ο πρόεδρος Ζελένσκι) ότι χωρίς τη δυτική βοήθεια η Ουκρανία θα καταρρεύσει.
Θα προκύψει λοιπόν κάποιας μορφής διαπραγμάτευση πριν από την επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο; Σε αυτό αποβλέπουν οι ενισχύσεις που προσφέρει ο δυτικός κόσμος στην Ουκρανία και η διάθεση νέων οπλικών συστημάτων.
Αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου σίγουρο. Ιδίως που οι ενισχύσεις αυτές διατίθενται με μεγάλη καθυστέρηση.
Ο Πούτιν από την πλευρά του φαίνεται να προκρίνει μια ρωσο-αμερικανική συνεννόηση, η οποία δεν είναι καθόλου απίθανο να κολακεύσει τη φιλαυτία του Τραμπ.
Το θύμα της μοιρασιάς πάντως θα είναι η Ουκρανία.
Κι αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι υπηρετεί τις αξίες του δυτικού κόσμου.
Πηγή: https://www.tovima.gr/print/kirio-arthro/xilies-kai-lfmia-meres/
