.jpeg)
Γράφει η Κατερίνα Πέτρου, Δημοσιογράφος Αθλητικού ΡεπορτάζΟ Αθλητικός Όμιλος Περαχώρας (ΑΟΠ) βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ιδιότυπη πρόκληση που αφορά την αποδοχή της κριτικής και την ελευθερία έκφρασης, όπως αποδείχτηκε από τη δημοσίευση του άρθρου μου με τίτλο:
Τα πρόσφατα γεγονότα, μεταξύ των οποίων και η πρώτη νίκη της ομάδας με 2-0 επί του Αστέρα Κορίνθου, που έδωσε χαρά, επιβεβαίωσαν το άρθρο μου και ταυτόχρονα έφεραν στο φως ενέργειες που προκαλούν ερωτήματα σχετικά με τις δημοκρατικές αρχές στον χώρο του αθλητισμού και ειδικά στην ομάδα του χωριού μας.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, συγκεκριμένο μέλος της διοίκησης έλαβε, εκτιμώ μονομερώς, την απόφαση να απαγορεύσει, τηλεφωνικά, την πρόσβαση στο γήπεδο σε έναν πρώην παράγοντα της ομάδας, που έχει προσφέρει τα μέγιστα στον Σύλλογο, επί σειρά ετών. Ο λόγος, για αυτήν την ενέργεια, φέρεται να είναι η δυσαρέσκειά του, σε κριτική, που έγινε, προς τον πρώην προπονητή της ομάδας, από τον πρώην παράγοντα.
Το γεγονός αυτό αναδεικνύει εύλογα ερωτήματα, τα οποία και διατυπώνω:
- Πρέπει κάποιος να ζητάει άδεια και από ποιον για να παρακολουθήσει έναν αγώνα;
- Είναι υποχρεωτικό, ένας φίλαθλος, να γράφει ή να λέει μόνο θετικά πράγματα για την ομάδα, ώστε να είναι “αποδεκτός” από τη διοίκηση και ειδικότερα από το συγκεκριμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, που απαγόρευσε και μάλιστα τηλεφωνικά, την είσοδο σε πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου;
- Το Διοικητικό Συμβούλιο, στο σύνολό του, γνωρίζει για την μεμονωμένη ενέργεια της απαγόρευσης εισόδου και εάν ναι σε ποιες ενέργειες έχει προβεί, συμφωνώντας ή διαφωνώντας;
Σημειώνεται ότι ο Πρόεδρος της ομάδας, κι αυτό τον τιμά ιδιαίτερα, ζήτησε συγγνώμη, επίσης τηλεφωνικά, από τον πρώην παράγοντα της ομάδας, για τη συμπεριφορά του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου προς αυτόν.
Με την ευκαιρία αυτή οφείλω να τονίσω ότι η κριτική, όταν είναι καλοπροαίρετη, αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της εξέλιξης, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και σε κάθε πτυχή της κοινωνίας. Μια ομάδα δεν μπορεί να εξελιχθεί χωρίς τη δυνατότητα να ακούει διαφορετικές απόψεις, ακόμα κι αν αυτές είναι δυσάρεστες.
Ο αθλητισμός είναι χώρος ελευθερίας και σύνθεσης απόψεων. Οι ομάδες, όπως ο ΑΟΠ, είναι περισσότερο από σωματεία - είναι πυλώνες της τοπικής κοινωνίας που πρέπει να προάγουν τις αξίες της συνεργασίας, του ήθους, της διαφάνειας και της δημοκρατίας.
Τέλος, αναρωτιέμαι: Ζούμε σε μια δημοκρατική κοινωνία ή όχι; Αν η ελευθερία της γνώμης και της παρουσίας στον αθλητικό χώρο περιορίζεται, τότε πρέπει να αναρωτηθούμε για την πορεία και τον ρόλο του αθλητισμού στη ζωή μας.
Ο λόγος πλέον ανήκει στη διοίκηση του ΑΟΠ, που οφείλει να τοποθετηθεί, αποδεικνύοντας ότι η ομάδα μπορεί να διαχειρίζεται την εποικοδομητική κριτική με ανωτερότητα και να ενώνει, αντί να διχάζει.
