- Αναδημοσίευση από το προσωπικό του Facebook
Ξημερώνει.
Ακόμη μια νωπή ρυτίδα
επάνω στο μέτωπο του ουρανού.
Στη σκέψη μου, ο Σκιαθίτης γέροντας…
«Ηγάπα, και ημάρτανε, και μετενόει…».
Ράπισμα ισχυρό, τούτα του τα λόγια
στην αβάσταχτη βαρύτητα της ελαφρότητάς μας
τη στιγμή που ο κόσμος πίπτει προς το χείρον.
Νοστάλγησα κείνο το Φως Ιλαρόν του Εσπερινού
στα σπλάχνα της κεκοιμημένης Παναγιάς του τόπου μου.
Ελθόντες, επί την ηλίου δύσιν, ιδόντες φως εσπερινόν
πριν τα ερεβώδη χείλη του μισόκαλου
ασελγήσουν κι άλλο
στην από καιρό απολεσθείσα αθωότητά μας.
Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς
πονηροί άνθρωποι και γόητες είμαστε
πλανώντες και πλανώμενοι
και περισσεύει για όλους ο θάνατος γύρω μας.
Ανάγαγε, εκ φθοράς τη ζωή μας
καθώς έτη κι έτη από Σένα απήχαμε.
Ερχόμενοι τώρα στην Αγάπη Σου
κοίταξέ μας και σπλαχνίσου μας.
(Υπό έκδοση)
κδ