in ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ by E M
*Απόσπασμα συνέντευξης του Μίμη Πλέσσα στην Γιώτα Συκκά – Καθημερινή , 25/5/2020
«Την ημέρα που θα πάψω να παράγω, θα πεθάνω», απαντά. «Δεν είναι το πιάνο που με κρατάει, αλλά το μυαλό. Καθημερινά διασκευάζω τα παλιά μου κομμάτια σε τζαζ, γράφω καινούργια, συνθέσεις όπως η ολόφρεσκη “Για τη Λουκίλα” που έγραψα χθες, παραγγελίες, τα στέλνω στην κόρη μου, η οποία τα ανεβάζει στο YouTube».
Τη μουσική την αγάπησε στο πατρικό του, στην οδό Ηρακλείου στο πλάι του Αρχαιολογικού Μουσείου. Νανούρισμά του ήταν το «Κωνσταντινούπολις» από την ορχήστρα του Τζακ Χίλτον. Οταν το γραμμόφωνο σκεπάστηκε με λευκά σεντόνια, μαζί με το πιάνο, τα έπιπλα, τους καθρέφτες, εξαιτίας του θανάτου της γιαγιάς Αθηνάς, ένιωθε στέρηση. Βλέπετε στο Πλεσσαίικο η μουσική ήταν μέρος της ζωής τους. «Ωσπου μια μέρα, η άφιξη μιας ξαδέρφης της μαμάς, της Κάκιας Κηφιώτη, συνδέθηκε με μια νέα ανακάλυψη. Δεν περιγράφεται με λόγια πώς ένιωσα. Το πιάνο που ήταν δεμένο για να μην ανοίγει το κλαβιέ, ζωντάνεψε με έναν άλλο ήχο». Ράγκταϊμ, του είπε η ξαδέρφη, εξηγώντας του τι ήταν αυτή η μουσική. Ο μικρός είχε καλό αυτί και χάρισμα να παίζει ό,τι ακούει, ακόμη και τις άριες που άκουγε ο μπαμπάς. Σύντομα οι δάσκαλοι μουσικής μπαινόβγαιναν στο σπίτι. Στα 15 του ήταν ο πρώτος σολίστας της ελαφράς μουσικής στην Ελληνική Ραδιοφωνία! Επειτα έμαθε μόνος να γράφει στο πεντάγραμμο.
«Καλύτερα να μην το συζητήσουμε αυτό, γλυκιά μου», λέει όταν ρωτάω για τη μητέρα του: «Ήταν συγκλονιστικό πλάσμα που έσβησε στα χέρια μου. Έφτιαχνε κουλούρια για να γιορτάσουμε το άριστα στη Φυσική, σπούδαζα βλέπεις χημικός στο πανεπιστήμιο. Έφυγε στα 39 της χρόνια από εγκεφαλικό. Τους θυμάμαι με τον πατέρα. Πείραζαν ο ένας τον άλλον, γιατί ήταν αλλιώτικα αυτά που θαύμαζε ο καθένας τους».
Το Πλεσσαίικο ήταν ξακουστοί καπελάδες. Όμως στην Κατοχή η οικογένεια δοκιμάστηκε. Ο Μίμης Πλέσσας έπαιζε σε καμπαρέ της εποχής, έκανε μαθήματα, κουβαλούσε ακόμη και πεθαμένους από την πείνα. Μετά την απελευθέρωση έκανε το κουαρτέτο με το όνομά του από το οποίο πέρασαν εξαιρετικοί νέοι καλλιτέχνες, που καταξιώθηκαν αργότερα. «Όλα όσα έζησα, τα έχω διηγηθεί λεπτομερώς από το 1993 στη Λουκίλα που τώρα έγραψε το βιβλίο “Ποιος το ξέρει” (σ.σ. εκδόσεις Μίνωας).
Στην Αμερική ο Μίμης Πλέσσας πήγε το 1950 ως ειδικός για την αγορά μηχανημάτων κλωστοϋφαντουργίας της οικογενειακής εταιρείας. Σε μια μουσική βραδιά στο Πανεπιστήμιο του Ντουλούθ κέρδισε το βραβείο: τετραετής υποτροφία μουσικών σπουδών. Όμως, την επομένη, αιφνιδίασε τον πρύτανη δόκτορα Πάσερ, όταν του ζήτησε να αλλάξει την υποτροφία και να την κάνει για τη χημεία. «Αν γνωρίζεις χημεία όσο καλά έπαιξες μουσική χθες, σου υπόσχομαι να σε πάω στο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου», του είπε. Πράγματι συνέχισε στο Πανεπιστήμιο του Κορνέλ και καμαρώνει που συγκέντρωσε 97,8 μονάδες στις εξετάσεις. Κυρίως για το διδακτορικό του στη Βιολογική Χημεία.
Η τζαζ στην Αμερική, η δύσκολη δεκαετία του ’80 και η δικαίωση
Στην Αμερική γνώρισε πολλούς εξαιρετικούς της τζαζ. «Επαιξα με το σεπτέτο του Χάρι Τζέιμς αντικαθιστώντας την πιανίστα που αρρώστησε. Ο Χάρι για να μας ευχαριστήσει, μας κάλεσε την επομένη να πάρουμε μπρέκφαστ και για να μας δείξει η γυναίκα του, η Μπέτι Γκρέιμπλ, τα πόδια της, που ήταν ασφαλισμένα για 1 εκατ. δολάρια. Ο Κουίνσι Τζόουνς, ακόμη και σήμερα ρωτάει τη Νάνα Μούσχουρη στα ταξίδια της, “τι κάνει το σκατάκι;”. Εγώ τον έλεγα Κουινσάκι». Μέχρι πρωίας όμως έπαιξε ένα βράδυ και με τους Λέστερ Γιανγκ, Κόουλμαν Χόκινς και Τζόνι Ζόρμπας. Αργότερα και με τον Ντίζι Γκιλέσπι.
Στην Ελλάδα ήταν γνωστός από τη Ραδιοφωνία, τις εκπομπές με τους Γιώργο Οικονομίδη και Κώστα Πρετεντέρη, τη συνεργασία του με τον Φίνο το 1960, τα φεστιβάλ εντός και εκτός συνόρων, τα μιούζικαλ με τον Γιάννη Δαλιανίδη, αλλά στη δεκαετία του ’80 νιώθει σαν να μην υπάρχει. Γιατί; «Διότι δεν είχα το ρεπερτόριό μου σε μια μόνο δισκογραφική εταιρεία, δεν είχα συμβόλαια, δεν είχα μάνατζερ, ήμουν εκτός».
«Αν τον ζούσες το 1986 που τον γνώρισα», λέει η Λουκίλα, «οι εταιρείες τον είχαν τελειώσει. Πολλά τραγούδια του ήταν χωρίς δικαιώματα. Εγώ του έκανα συμβόλαια, πριν από 20 χρόνια, για το ρεπερτόριό του».
Κι όμως, ήταν στο προσκήνιο λόγω του «Καλλιτεχνικού καφενείου» που παιζόταν στην τηλεόραση. «Ναι αλλά έπαιζε τα τραγούδια των άλλων. Ήταν ο καλός μορφωμένος συνθέτης, κυρίως ο καλός πιανίστας που μπορούσε να ακομπιανιάρει. Η δικαίωση του Μίμη ήρθε το 1993 όταν τον πείσαμε με τον Αγγελο Πυριόχο να ανεβεί στον “Ζυγό” μόνος του ως συνθέτης» λέει η σύζυγός του, τονίζοντας ότι στην αναγνώριση «συνέβαλε η ιδιωτική τηλεόραση προβάλλοντας συχνά τις παλιές ελληνικές ταινίες».
Η ίδια τον γνώρισε όταν ήταν φοιτήτρια Οικονομικών, «τρελαμένη με το έργο του», σε μια έξοδο με τους γονείς και την αδελφή της στο «Μισέλ». «Το 1988, παραγωγός πια στο ραδιόφωνο, ξεκίνησα μια εκπομπή με το “Γλυκά πονούσε το μαχαίρι” που έγραψαν με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Την επομένη το πρωί, μου τηλεφώνησε o Μίμης και μου είπε: “Κορίτσι μου, άκουσα χθες την εκπομπή σου στο αυτοκίνητο, έπαιξες ένα πολύ ωραίο τραγούδι αλλά δεν είναι δικό μου”. Μα κύριε Πλέσσα είναι από την ταινία “Μαριχουάνα Stop!”. Eίχα και βίντεο των παλιών ταινιών. Ο Μίμης δεν περιφρονούσε εκείνα τα τραγούδια, απλώς δεν πίστευε στη δύναμή τους. Η αναγνώριση ήρθε όταν πια ήταν 60 χρόνων».
«Πικρίες έχετε;»
«Θυμάμαι μόνο ό,τι κατάφερα. Τις δυσκολίες από τις οποίες βγήκα νικητής».
Οι σταθμοί του
1924
Γεννιέται στην Αθήνα.
1952
Η πρώτη του μουσική στο θέατρο, «Με τον έρωτα παρέα» του Νίκου Φατσέα.
1959
Το πρώτο του βραβείο, στο πρώτο του φεστιβάλ, για το «Αστέρι αστεράκι» σε στίχους του Κώστα Πρετεντέρη με ερμηνεύτρια τη Νάνα Μούσχουρη.
1963
«Μερικοί το προτιμούν κρύο», η έναρξη της συνεργασίας με τον Γιάννη Δαλιανίδη στα μιούζικαλ.
1969
Ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ελληνική δισκογραφία, ο «Δρόμος» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.
2001
Απονομή του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικα από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.
2002
Γιορτάζει το «Ιωβηλαίο» του, 50 χρόνια στο τραγούδι, στο Ηρώδειο.
2010
Αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ Χημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
2016
Βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών.
ΠΗΓΗ : kathimerini.gr
EIKONA : Εικονογράφηση: ΤΙΤΙΝΑ ΧΑΛΜΑΤΖΗ
kathimerini.gr
Πηγή: https://www.lecturesbureau.gr
