αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα,
θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου,
θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας.
Το αυγουστιάτικο φεγγάρι γυαλίζει στην κουζίνα
σα γανωμένο τεντζέρι (γι’ αυτό που σας λέω γίνεται έτσι)
φωτίζει τ’ άδειο σπίτι και τη γονατισμένη σιωπή του σπιτιού –
πάντα η σιωπή μένει γονατισμένη.
Η κάθε λέξη είναι μια έξοδος
για μια συνάντηση, πολλές φορές ματαιωμένη,
και τότε είναι μια λέξη αληθινή, σαν επιμένει στη συνάντηση.
Γιάννης Ρίτσος «Το νόημα της απλότητας» Παρενθέσεις, (1946-1947)
CoverPhoto: Φωτογραφίες Ιωάννη Λάμπρου
(δεκ. 50′ και 60′ | Μουσείο Μπενάκη)
Θαλασσογραφία.
Πηγή: https://www.o-klooun.com/anadimosiefseis/giannis-ritsos-to-noima-tis-aplotitas
