''ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΜΕ ΣΤΑΛΕΣ ΔΑΚΡΥΩΝ: ΓΙΑ ΤΟΝ GEORGE BALDOCK ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ''!

 

 Γράφει η Κατερίνα Πέτρου, Δημοσιογράφος Αθλητικού Ρεπορτάζ

Σε μια βραδιά γεμάτη συναισθήματα και συγκίνηση, η Ελλάδα κατάφερε να επικρατήσει της Ιρλανδίας με 2-0 στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”, για το UEFA Nations League. Ωστόσο, αυτή η νίκη είχε μεγαλύτερη σημασία από το απλό ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα. Ήταν μια νίκη αφιερωμένη στη μνήμη του George Baldock, του συμπαίκτη που έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα κενό στις καρδιές όλων.

Από την αρχή του αγώνα, η ένταση στον αέρα ήταν φανερή. Οι παίκτες της Εθνικής μας μπήκαν στο γήπεδο φορώντας μαύρα περιβραχιόνια, τιμώντας τον Baldock, έναν άνθρωπο που δεν υπήρξε απλώς συμπαίκτης αλλά οικογένεια για όλους. Το γήπεδο έμεινε σιωπηλό για μερικά δευτερόλεπτα, αλλά η βουβή θλίψη που κυριαρχούσε δεν άφησε περιθώρια για λάθη ή αδυναμίες. Όλοι οι παίκτες ήξεραν πως εκείνο το βράδυ έπρεπε να παίξουν και για τον Baldock.

Το πρώτο γκολ ήρθε σαν μια λύτρωση. Ο Τάσος Μπακασέτας, με το βλέμμα γεμάτο συγκίνηση, σηκώθηκε μπροστά από τους συμπαίκτες του και φίλησε το μαύρο περιβραχιόνιο. Δεν χρειαζόταν να πει τίποτα. Η κίνηση αυτή μίλησε για όλους. Για εκείνους που γνώρισαν και αγάπησαν τον Baldock, για τον ίδιο τον George, που σίγουρα θα παρακολουθούσε το παιχνίδι από κάπου, περήφανος για την ομάδα του.

Λίγο αργότερα, ο Πέτρος Μάνταλος έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και η ιστορία επαναλήφθηκε. Το φίλημα στο μαύρο περιβραχιόνιο, η σιωπηλή αφιέρωση σε έναν φίλο που δεν είναι πια εδώ, αλλά η παρουσία του ένιωθες πως γέμιζε το γήπεδο. Οι καρδιές των παικτών της Εθνικής χτυπούσαν για εκείνον, κάθε κίνηση στον αγωνιστικό χώρο ήταν ένας φόρος τιμής.

Η νίκη αυτή δεν ήταν απλώς ένα βήμα προς τη διάκριση στο Nations League. Ήταν μια στιγμή ενότητας, μια απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ένα άθλημα αλλά μια οικογένεια. Ο George Baldock μπορεί να έφυγε, αλλά η μνήμη του ζει μέσα από την αγάπη των συμπαικτών του, το πάθος τους και τη δέσμευσή τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται με την ίδια αφοσίωση που είχε κι εκείνος.

Αυτός ο αγώνας δεν θα μείνει στην ιστορία για τα γκολ ή τις φάσεις. Θα μείνει για το αληθινό νόημα της φιλίας και της αφοσίωσης, για την υπενθύμιση ότι ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές, η δύναμη της ψυχής μπορεί να μας οδηγήσει στη νίκη. Και αυτή η νίκη, πάνω από όλα, ανήκει στον George Baldock.