- Αναδημοσίευση από το προσωπικό της Facebook
Σαν φυσαλίδες έγλυφαν
ηλιοκαμένα κορμιά
κι' ο ήλιος σαν σίδηρο πυρακτωμένο
φούντωνε την κάψα
του καλοκαιριού...
Δεν είχαμε ανοιχτές πληγές
τότε και τα φιλιά χαϊδεύανε
αθώα φραουλένια
χείλη...
Γρανίτες με λεμόνι
ήσαν τα καλοκαίρια μας
και στα αθώα στόματα
χόρευαν πολύχρωμες
πεταλουδίτσες...
Όταν σουρούπωνε
τρέχαμε στα σοκάκια
πιασμένοι χέρι με χέρι,
σκορπίζοντας χάδια
και φιλιά κάτω απ' το
αχνό φως της λάμπας
που τρεμόπαιζε
κι' όταν παίζαμε
στις αλάνες
οι φωνές και τα
χαχανητά ακούγονταν
σ' όλη την γειτονιά...
Ήσαν τα παγωτά
με φυστίκι και
φράουλα,
ο πασατέμπος,
τα στραγάλια
και οι θερινοί ανοιχτοί
κινηματογράφοι...
Ήταν τότε που είχαμε
μαργαρίτες στην καρδιά
και ένα κόκκινο
ολόγιομο φεγγάρι
αγκαλιά...
Ήτανε τότε που 'χαμε
πάντα καλοκαίρι
σε μια πυρακτωμένη
αγκαλιά ...
# Μ.Γ #