Δημήτρης ΔανίκαςΟ πρωτογενής τομέας, ο πλέον ουσιώδης, απαραίτητος, σημαντικός, αναντικατάστατος
Αλλιώτικα θα καταναλώνουμε πλαστικές, μεταλλαγμένες τροφές. Αλλιώτικα και άνευ αυτού θα μεταλλαχθούμε και εμείς. Σαν ζόμπι, σαν ρομπότ, σαν ανθρωποειδή. Πάει τέλειωσε.
Ο αγρότης, ο κτηνοτρόφος, ο γεωργός, επιτελούν εθνική, αναντικατάστατη, εργασία δημιουργική. Οι καλύτεροι, οι πιο άξιοι απ αυτούς, τα καμάρια μας, ο θώρακας και το αίμα μας. Ούτε συζήτηση. Πάμε παρακάτω.
Όμως αν συγκρίνουμε τον ετήσιο τζίρο των γεωργικών, αγροτικών, κτηνοτροφικών προϊόντων, με τον αντίστοιχο χωρών όπως Ολλανδία και Ισραήλ, τότε το χάσμα αγεφύρωτο. Τότε η εθνική μας πολιτική θα υποστεί κεφαλοκλείδωμα και συγκοπή.
Που οφείλεται αυτό; Μα σε πολλούς παράγοντες. Οι κλήροι είναι μικροί. Οι μέθοδοι ξεπερασμένοι και αναχρονιστικοί. Η τεχνογνωσία περιορισμένη. Τα αποτελέσματα θλιβερά και πενιχρά. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Επειδή οι εκάστοτε κυβερνήσεις, όλων των παρατάξεων χαϊδεύουν αντί να σχεδιάζουν, να οδηγούν και να εκσυγχρονίζουν. ΄Ολοι σχεδόν οι πολιτικοί προσεγγίζουν αυτό τον τόσο πολύτιμο πρωτογενή τομέα, και τους ανθρώπους του, με την λογική των αριθμών και των ψήφων. Πάρε για να πάρω. Πέσε για να πέσω.
Απίστευτα πράγματα. Απόδειξη; Τα Μεσογειακά προγράμματα του Ανδρέα Παπανδρέου. Όταν έρρεε το χρήμα από τα «κουτορνίθια» της Ευρώπης. Όταν αυτό το χρήμα, των επιδοτήσεων και των διευκολύνσεων, αντί να επενδυθεί σε απαραίτητες υποδομές και σύγχρονους σχεδιασμούς, κατέληξε σε πολυτελή τζίπ και σε πολλά άλλα που είναι ντροπή ακόμα και να τα αναφέρω. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια.
Έτσι μια χώρα με τις πιο ευνοϊκές, κλιματολογικές συνθήκες, μια χώρα με περίσσευμα ηλιοφάνειας, αποδείχτηκε ανίκανη να παράγει και να τροφοδοτεί τον πληθυσμό της με αγροτικά, γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα. Φτάσαμε στο σημείο των εισαγωγών ακόμα και των πιο διαδεδομένων φυσικών τροφών. Να μην αναφερθώ στα λεμόνια, τις ντομάτες και όλα τα συναφή.
Η ψηφοθηρία το μέλημα των πολιτικών. Η ψηφοθηρία από το πλήθος των αγροτών. Το μέλημα των συνδικαλιστών, όλων των δεκαετιών, είναι οι επιδοτήσεις, η διευκόλυνση και τακτοποίηση δανείων και χρεών. Τα τρακτέρ να φρακάρουν τις μεγάλες οδικές αρτηρίες. Οι πολίτες αιχμάλωτοι και όμηροι τόσο των πολιτικών όσο και των «εξεγερμένων» αγροτών
Κάθε πολίτης, κάθε καταναλωτής όπως το μπαλάκι του πινγκ πονγκ. Το ίδιο έργο με τους ίδιους πρωταγωνιστές, με τα ίδια αιτήματα και με όλους εμάς ως θεατές.
Και η ουσία εκτός πλάνου. Η ουσία εκτός της ατζέντας. Η ουσία ρακένδυτη, διακορευμένη, «αόρατη». Καλά οι επιδοτήσεις. Καλά οι διευκολύνσεις. Καλά όλα αυτά. Όμως τι θα γίνει ρε παιδιά με την ανάταξη, τον ανασχεδιασμό, τον εκσυγχρονισμό και την παραγωγικότητα όλων αυτών των προϊόντων; Πόσο ακόμα θα αγοράζουμε λεμόνια Αργεντινής;
Και τέλος, κάτι ακόμα. Η διασύνδεση τουρισμού με τοπικά προϊόντα. Δηλαδή πόση φαιά ουσία πρέπει ακόμα να εξαντλήσουμε για το αυτονόητο; Να καταναλώνονται, παντού σε κάθε σημείο της Επικράτειας, αποκλειστικά και μόνο ελληνικά προϊόντα; Και πόσο νιονιό χρειάζεται ακόμα ώστε τα δικά μας προϊόντα να παράγονται αποκλειστικά και μόνο με οικολογικές, βιολογικές προδιαγραφές;
Εν κατακλείδι, αφήστε τρακτέρ, αφήστε την ψηφοθηρία. Αφήστε τα μίση και τα πάθη. Καιρός για την μεγάλη μεταρρύθμιση, τόσο στον αγροτικό σχεδιασμό όσο και στα «τρακτέρ» των αγροτών! Πόσοι αντέχουν, πόσοι μπορούν και πόσοι το επιθυμούν; Το αποτέλεσμα θα κρίνει αν η Σωρρακώσταινα είναι προορισμένη να καταλήξει σ ένα αχανές resort ή να προκόψει ως ο μεγάλος ευρωπαϊκός παράδεισος των πιο εκλεκτών, υγιεινών πρώτων φυσικών «υλών»!
Πηγή: https://www.protothema.gr/
