Μάρω Γλυκοφρύδη
πολλών ανθρώπων...
Και 'κεί που νομίζουν ότι θα τους βγάλουν
σ' απάνεμα λιμάνια, μετά από λίγο τους ρίχνουν
με μανία σε ξεροβράχια...
Βάρκες σάπιες,
γεμάτες αδιαφορία
και απονιά...
Αλήθεια, πόσες φορές
να τις "επισκευάσεις"
και να τις γεμίσεις
με όνειρα και ελπίδες ;;
Ζωή κανιβαλιστική
και λύπες περισσότερες
απ' τις χαρές...
Ναι, υπάρχουν
πάντα διαδρομές
να διανύσουμε και κάθε ημέρα
να ανοίγεται ένα νέο λιμάνι,
ένας καινούργιος προορισμός.
Ως πότε όμως...;
Για κάποιους ανθρώπους το τέλος
είναι αναπόφευκτο και το σαράκι
καταβροχθίζει
τα πάντα στο πέρασμα...
Μένει μετέωρο ένα 'γιατί'
και μια απέραντη θλίψη!
Άδικη που είναι η ζωή...