Διάφανη προσμονή
Αχνάδα ζεστή
Το παγωμένο κρύσταλλο θαμπώνει
Την απουσία
Να θερμάνει δεν μπορεί
Βλέμμα θολό
Ηδονικά παρατηρεί
Της φύσης τους κρυμμένους οιωνούς
Αροκάριας αιχμή
Που θρυμματίζει
Τ’ ουρανού το γκρίζο κέλυφος
Κι αυτός βρυχάται
Σαν Λέαινα πληγωμένη
Το σκούρο βάρος
Χύνεται λυτρωτικά στη γη
Νερό καθάριο
Την αντάρα εξανεμίζει
Και τότε αποκαλύπτεται
Παλαίστρα γαλανή
Τα μάτια δακρύζουν
Τα βλέφαρα σμίγουν
Το κεφάλι από δέος χαμηλώνει
Η καρδιά γεμίζει φως
Που διαπερνά τ’ ανθρώπινα
Ελπίδας μήνυμα ανείπωτο
Για ό,τι θε να ΄ρθεί
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
