- Αναδημοσίευση από το προσωπικό Facebook του Κυριάκου Δοσαρά
Καθημερινές απόβραδο
συνομιλεί στον κήπο
με τον χιονάνθρωπο
του διπλανού σπιτιού.
Ήταν ποιητής κι αυτός κάποτε.
Χτυπά δυνατά παλαμάκια
πριν το σύμπαν ξεράσει
αμάσητο σκοτάδι.
Στη φλοκάτη μπροστά στο τζάκι
η γερασμένη του γάτα
κρατά σφιχτά στο στόμα της
ένα τσόχινο αστέρι
που έπεσε απ' τα χέρια του.
Νοσταλγεί το δέρμα της
κι εκείνη τη βελούδινη μωβ κουβέρτα
που στέγαζε τα γυμνά τους κορμιά.
Έξω βρέχει καταρρακτωδώς αναμνήσεις
καθώς ο χειμώνας
προκλητικά σφυρίζει αδιάφορα.
Έβαλε τη σιωπή στη διαπασών
και ανάβει άφιλτρο τσιγάρο.
Μια ακόμη πενιχρή μορφή αυτοχειρίας
ευτυχώς χωρίς απώλειες.
κδ