- Αναδημοσίευση από το προσωπικό Facebook του Κυριάκου Δοσαρά
Σε λίγο θα κοπάσουν οι μουσικές.
Η ραγισμένη πλατεία φωταγωγήθηκεκι εγώ ακροβολισμένος
μέσα στο επιλεκτικό σκοτάδι
επιπόλαια ανασύρω μνήμες
καίγοντας ταυτόχρονα
τα δάχτυλά μου
στην άκρη του μαύρου αναπτήρα.
Νοερά επιστρέφεις κάτι φορές
-έτσι κάπως απρόσμενα-
και ποιόν άραγε
να κατηγορήσω τώρα.
Τη θύμηση που υπαγορεύει
το σώμα που διαμαρτύρεται
την ποίηση που αργοπεθαίνει
εσένα που διστάζεις
ή τον ανώριμο χειμώνα
που διανύοντας παρατεταμένη εφηβεία
γεμίζει το τσίγκινο τασάκι μου
με δηλητηριώδη νωπά αποτσίγαρα.
Κρύψε με για λίγο στα μαλλιά σου
πριν σε φυγαδεύσει
η νύχτα.
Τίποτα πια δεν με κρατάει εδώ
παρά μονάχα
το θρόισμα του φουστανιού σου.
κδ