Συνειδητά απέχω από το να καταγράφω τις σκέψεις μου [διαδικτυακά], όχι έλλειψης θεμάτων αλλά βλέποντας πως η κοινωνία σαν ένας χείμαρρος, όχι ποτάμι, γιατί πολλές φορές τα ποτάμια είναι καθαρά νερά, έχει πάρει το δρόμο της ορμητικά να χαθεί μέσα στην αχανή θάλασσα. Δυστυχώς δεν κάνει το παραμικρό για να σκεφτεί τις επιπτώσεις αλλά και τις συνέπειες της επόμενης μέρας από αυτή την παθητική, αν όχι συνένοχη στάση, ώστε να αντιδράσει ανάλογα και να μη γίνει το θολό και βρώμικο νερό του χείμαρρου που παρασύρει κόπους, προσπάθειες αλλά και ανησυχίες συνανθρώπων.
Γίνομαι σαφέστερος. Χθες αναγκάστηκα για προσωπική δουλειά να επισκεφθώ το Ταχυδρομείο. Εκεί που πλέον των 30 χρόνων έζησα και πέρασα από όλες τις θέσεις. Από την πιο μικρή μέχρι την μεγαλύτερη. Πιστεύω πως η γνώμη μου έχει μια βαρύτητα καθότι έζησα εκ των έσω όλα τα τεκταινόμενα αλλά και τις πολιτικές που ασκήθηκαν ώστε να στραφεί η κοινωνία ενάντια στον μεροκαματιάρη και κατά συνέπεια εναντίον του ίδιου του εαυτού της
Θυμάμαι, η πολιτική και οι οδηγίες που παίρναμε και ακολουθούσαμε τότε ήταν η καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση του πελάτη. Ένιωθα [τουλάχιστον εγώ] ενοχή –άσχημα αν ο πελάτης καθυστερούσε έστω και λίγο να εξυπηρετηθεί από μας, τις θυρίδες. Να τονιστεί πως ο ρόλος του προϊσταμένου τότε [με όλο το σεβασμό προς το πρόσωπό τους] ήταν καθαρά διακοσμητικός. Μέλημά τους ήταν να διαβάσουν την καθημερινή εφημερίδα τους και να αποδώσουν ευθύνες στους υφιστάμενους. Για αξιολόγηση ούτε κουβέντα. Μη το πλατειάσω δεν είναι της ώρας.
Με την πάροδο του χρόνου και με σύμπραξη κυβερνώντων και κύρια των συνδικα ληστών ήρθε το σημερινό χάλι-κατάντια. Απαξίωσαν την Υπηρεσία όπως και τις υπόλοιπες υπηρεσίες που περιήλθαν στα χέρια των δικών των ανθρώπων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μοιράζαμε πλέον των 100 εκατομμυρίων δρχ σε συντάξεις το μήνα. Μέσα σε 2 μέρες τα λεφτά είχαν πάει στα σπίτια των συνταξιούχων. Αυτά όμως τα χρήματα ο ΕΛΤΑ τα έπαιρνε από ΙΚΑ-ΟΓΑ-ΔΗΜΟΣΙΟ-ΠΡΟΝΟΙΑ πριν τουλάχιστον μια μέρα και δεν τα απέδιδε όλα την επομένη στους δικαιούχους οπότε τα επένδυε.
Τι σοφίστηκαν; Αντί μιας ημέρας ή δυο το πολύ, να μοιραστούν οι συντάξεις θα το κάνουμε υποχρεωτικά σε 5 μέρες. Άλλαξαν όλο τον οικογενειακό σχεδιασμό χρόνων.
Έρχονταν οι συνταξιούχοι και μας απειλούσαν.
Μαζί τα δουλέψαμε; Θέλουμε τα λεφτά μας; θα πάμε τις συντάξεις στην τράπεζα.
Όπως και έγινε.
Με το δίκιο τους φυσικά αλλά σε λάθος ανθρώπους έβγαζαν την οργή τους. Πονηρές οι τράπεζες άρχισαν τις αγαθοεργίες. Έπαιρναν τηλέφωνο και έλεγαν.
Ελάτε μια μέρα νωρίτερα και θα σας δώσουμε τις συντάξεις.
Χαρούμενοι μας κορόιδευαν κιόλας. Πληρωνόμαστε και νωρίτερα. Δεν τους έλεγαν όμως ότι τους παρακρατούσαν 500 δρχ. για την μια μέρα νωρίτερα που πληρώνονταν.
Αφού λοιπόν κατάφεραν και πήραν σχεδόν όλους τους συνταξιούχους, με αυτό τον απλό τρόπο-ιδέα, χαζοί ήταν να κρατήσουν τα καταστήματά τους ανοικτά; Να πληρώνουν υπαλλήλους και να έχουν τον κάθε γέροντα να τους ζαλίζει με τις παραξενιές του; Έβαλαν και ένα ΑΤΜ απ' έξω και κόψε το λαιμό σου, μάθε πως θα παίρνεις τη σύνταξή σου.
Αυτή την περίοδο ήταν η πιο οδυνηρή της ταχυδρομικής καριέρας μου. Ο κόσμος είχε επιλεκτική παρά-πληροφόρηση και αντί να κτυπά τα γαϊδούρια, χτυπούσε εμάς, τα σαμάρια.
Θέλουμε τα λεφτά μας! Εμείς σας πληρώνουμε! Είσαστε υπάλληλοί μας! Φέρτε υπαλλήλους!
Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να μειώνεται το προσωπικό δραματικά εσκεμμένα βέβαια, για να φύγει άλλο κομμάτι της Υπηρεσίας [Ταχυμεταφορές] που είναι το πιο αξιόπιστο μιας κα φτάνει μέχρι το τελευταίο χωριό. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ιδιωτικές εταιρίες τα έστελναν μέσω ΕΛΤΑ μιας και το δίκτυο τους είναι περιορισμένο.
Χθες λοιπόν να είναι στην αναμονή γύρω στα 10 άτομα και να έχει ανοιχτεί ένας έντονος διάλογος μεταξύ ενός ηλικιωμένου [στην ηλικία μου περίπου] και της Προϊσταμένης και να μη λέει να σταματήσει. Ο κόσμος να δυσανασχετεί και δεν έμπαινε μια τελεία στη διένεξη.
Ήθελε να ταχυδρομήσει ένα γράμμα στη Γερμανία και αφού το ζύγισε η Προϊσταμένη, του λέει.
3 ευρώ.
Τι λες στη Γερμανία 80 λεπτά έχει!
Νόμιζε ότι ήθελε να τον κλέψει και ύψωνε τη φωνή του. Του ζήτησε να ζητήσει συγνώμη! Που αυτός ανένδοτος. Αφού κάποια στιγμή πήρε τέλος το παρατράγουδο, φεύγοντας είπε ευχαριστώ πολύ, ειρωνικά φυσικά. Φτάνοντας στην έξοδο όπου ήμουν και εγώ συνέστησε στον κόσμο.
Να φωνάζετε! έτσι θέλουν!
Δεν κρατήθηκα.
Στις τράπεζες που πάτε έτσι φωνάζετε; Του λέω.
Μου εξήγησε πως είναι η γενιά του 114. Ψωμί- παιδεία-ελευθερία.
Ωραία και εγώ αυτής της γενιάς είμαι και σε πληροφορώ αυτό το χάλι που έχουμε σήμερα η γενιά μας το δημιούργησε. Του λέω. Η κυρία τι φταίει;
Δεν τα έχω με την Κυρία, με το σύστημα τα έχω.
Πιστεύεις ότι η Κυρία είναι το σύστημα; Τον ρωτώ. Την έχουν αφήσει μόνη της εδώ να τα βγάλει πέρα και Αυτή είναι το σύστημα; Αυτούς που ψηφίζουμε είναι το σύστημα.
Τον άνθρωπο σίγουρα τον έκανε το σύστημα να πάρει τα μάτια του και να πάει Γερμανία και τώρα στη δύση της ζωής του επέλεξε να γυρίσει. Πλην όμως πρέπει να έχει χάσει πολλά επεισόδια από την ζωή μας.
Προφανώς δεν γνωρίζει πριν λίγες δεκαετίες ο Προϊστάμενος ήταν διακοσμητικό στοιχείο, πόσο μάλλον να καθίσει θυρίδα [πράγμα που έκανα και γω σαν προϊστάμενος]. Να είναι η μόνη επαγγελματίας ταχυδρομικός και να πλαισιώνεται με συναδέλφους που δεν ξέρουν αν τον επόμενο μήνα θα είναι στη δούλεψη, μιας και οι δουλέμποροι μπορεί να πουν, φτάνει! θα έρθει κάποιος άλλος στη θέση σου. Να έχουμε φυσικά και την απαίτηση από αυτούς τους ανθρώπους αξιόπιστης εξυπηρέτησης. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί ένας νοήμων άνθρωπος.
Μη πυροβολείτε τους εύκολους στόχους που συνάμα είναι και αφανείς ήρωες.
Μη βάζετε πλάτη να φύγει και το τελευταίο οχυρό της παλιάς παραδοσιακής κοινωνίας.
